Svjatoslav I van Kiev

Aantekeningen:

Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde.

Svjatoslav's vader Igor stierf rond Svjatoslav's geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 959 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel met een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Slavische volken die onderworpen waren aan de Chazaren, met name de Wolga Bulgaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), Samander en Sarkel, waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten, wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes, en ook de aanwezigheid van de Russische bevolking, sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Russen namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta.

In 967 viel Svjatoslav op verzoek van Byzantium (en in ruil voor 15000 pond in goud) de Bulgaren aan met een leger van 50.000 man, waaronder duizenden Petsjenegeense huurlingen. Svyatoslav versloeg de Bulgaren maar nu werden de Petsjenegen door de Byzantijnen betaald om de Russen aan te vallen. In 968 belegerden ze Kiev maar trokken zich terug toen ze de lijfwacht van een van Svjatoslav's aanvoerders zagen en dachten dat dit de voorhoede van het hele leger was. Olga stuurde een brief aan Svjatoslav waarin ze hem op zijn plichten wees en hij keerde terug naar Kiev en versloeg de Petsjenegen. Svyatoslav weigerde zijn veroveringen in Bulgarije af te staan aan Byzantium, zoals oorspronkelijk was overeengekomen, en verplaatste in 969 zijn hoofdstad naar de monding van de Donau. Hij stelt zijn drie zoons aan als bestuurder van districten in het thuisland. Met een leger, waarin ook Hongaren en Petsjenegen, viel hij Thracië binnen. Ze veroverden Plovdiv (stad) waar de bevolking werd uitgemoord. De nieuwe Byzantijnse keizer probeerde tot een vergelijk te komen maar Svyatoslav reageerde door Adrianopel te belegeren. Dit leidde tot paniek in Constantinopel. Svjatoslav had toen ook diplomatiek contact met Otto I de Grote, die in Italië een conflict met het Byzantijnse rijk had. In 970 trok het Russische leger naar Constantinopel en werd 100 km ten westen van de stad verslagen bij Arcadiopolis. De Byzantijnen trokken door de bergen Bulgarije binnen en veroverden Devnya waar ze een aantal Bulgaarse gijzelaars in handen krijgen. Svyatoslav werd in 971 twee maanden belegerd in Silistra. Daarna werd een regeling getroffen. In ruil voor vrije aftocht en voorraden voor de reis, trok Svyatoslav zich terug, stond zijn veroveringen op de Balkan af aan het Byzantijnse Rijk en zag af van aanspraken op de Krim. Geteisterd door honger trok het leger van Svyatoslav naar Kiev. Ondanks waarschuwingen van zijn bevelhebbers waagde Svyatoslav zich aan de oversteek van de Dnjepr bij de stroomversnellingen. Daar werd hij in een hinderlaag door de Petsjenegen gedood, die daartoe door de Byzantijnen waren opgestookt. De khan van de Petsjenegen maakt een drinkbeker van de schedel van Svyatoslav.
Svjatoslav was de eerste heerser van Kiev-Roes' wiens naam van zuiver Slavische origine is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. En zelfs in Kiev-Roes' kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor.
Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, en schoor hij zijn hoofd en baard, maar liet hij een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Het droeg schone, witte kleding, en hij droeg één grote gouden oorring, met een robijn en twee parels.
Na Svjatolavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg, waar hij een leger verzamelde, en waarna hij in 980 terugkwam.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Vladimir van Kiev is geboren in 956; is gestorven op 15 jul 1015.

Aantekeningen:

was een Varangse knjaz (prins) die heerste over het Kievse Rijk tussen 912 en 945 volgens de Nestorkroniek. Het is een van de eerste vorsten van het Kievse Rijk waarvan met enige zekerheid kan worden gesteld dat hij echt heeft bestaan en geen legendarisch figuur was. De Nestorkroniek vermeldt verder weinig over hem. Er is gespeculeerd dat de kroniekschrijver(s) ervoor kozen om zijn regering uitgebreid te beschrijven, aangezien het Kievse Rijk in die tijd werd gedomineerd door de Chazaren. Een vermelding in de kroniek dat hij de zoon was van Rurik wordt op chronologische gronden ook in vraagstelling gebracht.
Scheepsgraf van Igor de Oude in 945 (door Heinrich Semiradski)
Hij onderwierp de Slavische Drevljanenstam na een strijd in 914 en liet hen schatting betalen. Het jaar daarop wist hij als eerste Kievse vorst vrede te sluiten met de machtige Petsjenegenstam, maar raakte in 920 opnieuw in oorlog met hen.
Hij belegerde Constantinopel twee maal; in 941 en in 944. In 941 trok Igor met een grote vloot naar de stad, waarna het Kievse leger de ommelanden van Constantinopel verwoestte. Het Byzantijnse leger wist de vloot te beschadigen met Grieks vuur en wist hen daarop te verdrijven, waarna Igor zich terugtrok. De Byzantijnse vorst liet daarop waarschijnlijk de gunstige handelsverdrag met de Vangariërs verbreken. Igor trok daarop in 944 opnieuw naar de stad, naar verluidt om de privileges van het oude handelsverdrag opnieuw af te dwingen. De Byzantijnen stuurden een delegatie die het verdrag hernieuwde, maar de privileges waren minder positief voor de Vangaarse handelaren als daarvoor. De tekst van het verdrag is vermeld in de Nestorkroniek. Hierdoor werd het Kievse Rijk ook geopend voor christelijke invloeden.
In 913 en 944 plunderden de Rus de Arabieren in de Kaspische Zee en belegerden de hoofdstad van Kaukasisch Albanië (nu grondgebied van Azerbeidzjan). Het is niet bekend of Igor iets van doen had met deze veldtocht of dat het hier ging om een onafhankelijke groep Varangiërs.
Igor werd gedood bij het inzamelen van de verschuldigde schattingen van de Drevljanenstam in 945, wat weer werd gewroken door zijn vrouw; Olga van Kiev. De Nestorkroniek wijdt zijn dood aan zijn eigen extreme hebberigheid, door te zeggen dat Igor al voor de tweede keer de schatting ophaalde in die maand. Zeker is dat Igor een verhoging wilde van de schatting en gedood werd bij een veldtocht tegen de Drevljanen. Zijn zoon Svjatoslav werd bij de dood van Igor niet meteen heerser over het Kievse Rijk, daar Igors vrouw Olga het regentschap eerst op haar nam tijdens zijn minderjarigheid.
[wikipedia]

Igor getrouwd Olga Prekrasa. Olga is geboren circa 915; is gestorven op 11 jul 969 in Kiev,,,Ukraine. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Olga de Heilige

Aantekeningen:

Ze was volgens de overlevering in 903 met de toekomstige grootvorst Igor van Kiev getrouwd maar dat is chronologisch bijna onmogelijk. Omdat Olga na Igors dood in 945 als regentes voor haar zoon optrad, wordt ervan uit gegaan dat die na 930 moet zijn geboren. Igor en Olga zullen niet veel eerder zijn getrouwd. Igor werd vermoord door de Drevljanen. Zijn dood werd door Olga gewroken met verschillende veldtochten. Zo zou zij bij Igors grafheuvel 5000 Drevljanen ter dood brengen en bij andere gelegenheden verscheidene leden van dit volk levend verbranden. Ook zou ze de hoofdstad van de Drevljanen, het huidige Korosten in de as leggen. Na de dood van Igor werd zij regentes voor haar zoon Svjatoslav I
Olga was de eerste heerser van het Kievse Rijk die zich tot het christendom liet bekeren. Omstreeks 955 werd ze in Constantinopel gedoopt en kreeg ze de naam Helena, naar de keizerin Helena Lecapena. De ceremonies rondom haar doop, werden minutieus beschreven door keizer Constantijn VII in zijn boek De cerimoniis aulae byzantinae. In 959 vroeg ze keizer Otto I een bisschop te benoemen voor het Kievse Rijk om zo de christianisering te bespoedigen. Omdat echter alleen de paus een bisschop kan benoemen, kreeg haar verzoek geen gevolg. Toch stuurde Otto de monnik Adalbert van Maagdenburg naar het missiegebied. Echter zonder veel succes. Juist in die tijd herwon het heidendom weer aan grote populariteit. Rond 987 hadden Byzantijnse pogingen meer succes.
In 1547 werd ze door de Russisch-orthodoxe kerk heilig verklaard vanwege haar pogingen het christendom in haar rijk te verspreiden. Haar feestdag is op 11 juli. Het lukte haar echter niet haar eigen zoon Svjatoslav te bekeren. Olga's kleinzoon Vladimir maakte van het christendom uiteindelijk de staatsreligie.
[wikipedia]