Hedwig van Namen

Gezin/Partner: Gerard van Lotharingen. Gerard (zoon van Gerard van Metz en Gisela) is geboren circa 1030; is gestorven op 14 apr 1070 in Remiremont,,Lorraine,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Diederik II van Lotharingen is geboren circa 1050; is gestorven op 30 dec 1115.

Aantekeningen:

In 973 steunde hij Reinier IV van Henegouwen en Lambert I van Leuven in hun poging om het erfdeel van hun vader terug te veroveren. Van 981 tot 992 was hij graaf van de Lommegouw in opvolging van zijn vader. In dat jaar werd de Lommegouw omgevormd tot het Graafschap Namen met Albert als eerste graaf tot zijn dood in 1011. Albert werd in 992 voogd van de abdij van Brogne.
[wikipedia]

Albert getrouwd Ermengard van Lotharingen. Ermengard (dochter van Karel hertog van Neder-Lotharingen en Adelheid van Troyes) is gestorven na 1047. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: Graaf in deel van Lommegouw

Aantekeningen:

mogelijk was hij een zoon van Berengarius van Namen. Hij werd in 946 graaf van de Lommegouw (Namen). Robrecht stelde zich onafhankelijk op tegenover aartsbisschop Bruno van Keulen, die ook hertog van Lotharingen was. Hij steunde een opstand van een graaf Immo en legde Bruno's edict naast zich neer om de versterkingen af te breken die gebouwd waren zonder de toelating van de hertog. Hij vergrootte juist het kasteel van Namen.
Robrechts echtgenote is onbekend gebleven. Op grond van naamgevingen worden als mogelijke echtgenotes gezien:
Oda of Ermengarde, dochters van Otto van Verdun
Liutgard, dochter van Adalbert van Metz
[wikipedia]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: Koning van Frankrijk

Aantekeningen:

neemt deel aan de vergeefse poging van Reinier IV van Henegouwen en diens broer Lambert I van Leuven hun vaderlijk erfdeel terug te veroveren 976; wordt verbannen door zijn broer Lotharius IV nadat hij diens gemalin Emma beschuldigd had van een verhouding met de 16.1.977 aangestelde bisschop van Laon. Adalbero; wendt zich dan tot keizer Otto II die hem aanstelt tot hertog in Lotharingen Diedenhofen/Thionville mei 977 (en daarmee, evenals met het herstel van Reinier en Lambert) een dam wil opwerpen tegen Westfrankische aanspraken op het Karolingische stamland); neemt deel aan de vergeldingsactie van de keizer tegen West-Francië 978; wordt daarbij (zonder dat zulks veel gevolgen heeft) door bisschop Theudebert van Metz tot koning van Lotharingen geproclameerd, maar treedt in de eerste jaren daarna niet meer naar voren; bouwt tussen twee armen van de Zenne een versterkt kamp met aangrenzend bestuurscentrum en geldt daarmee als grondlegger van de stad Brussel; wisselt tijdens de troonstrijd die in het Duitse rijk na de dood van Otto II (7.12.983) uitbreekt herhaaldelijk van partij, waarop het Duitse hof hem laat vallen en hij van die kant voor zijn Westfrankische aspiraties geen enkele steun meer krijgt; wordt mede daardoor na de plotselinge dood van zijn neef Lodewijk V (21.5.987) niet gekozen tot diens opvolger tijdens een door aartsbisschop Adalbero van Reims te Senlis geleide vergadering; neemt na de verkiezing van Hugo 'Capet' tot Frans koning (gekroond 3.7.987), zich beroepend op erfrecht, de strijd op en krijgt door zijn bastaardneef Arnulf de koningsstad Laon in handen gespeeld mei 988 (waar hij zijn schoonzuster, de koningin-weduwe Emma, en bisschop Adalbero van Laon gevangen neemt) en weet deze stad te behouden; krijgt door Arnulf ook nog de kroningsstad Reims in handen (989) die hem op Palmzondag (29/3) 991 onder ede nogmaals trouw belooft, maar in de daarop volgende nacht uitlevert aan Hugo Capet die hem, met zijn gezin, gevangen zet in Orléans;

Karel getrouwd Adelheid van Troyes vóór 987. Adelheid (dochter van Robert I van Meaux en Adelheid) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Lodewijk IV Transmarinus
• Naam: Lodewijk IV d'outremer

Aantekeningen:

na de nederlaag van zijn vader in 923 door zijn moeder naar Engeland in veiligheid gebracht; wordt na de dood van koning Rudolf van Bourgondië door de groten o.l.v. Hugo de Grote, graaf van Parijs, teruggeroepen (vandaar later bijgenaamd 'van Overzee' 'Transmarinus', 'd'outremer') en gekroond tot koning van West-Francië Laon 19.6.936; moet Hugo de Grote echter naar Parijs volgen en verheffen tot 'dux Francorum' 25.7.936 die daarmee een soort hofmeierspositie verwerft; ontsnapt aan diens hof 937 waarna enkele jaren van interne strijd volgen; tracht aanvankelijk ook Lotharingen te herwinnen, maar sluit dan in nov. 942 met Otto I (Duits koning 936/973; keizer sinds 962) een verdrag te Visé aan de Maas, waarbij hij van Lotharingen en een deel van Bourgondië afziet; wordt in de voortgaande strijd met Hugo de Grote gevangen genomen door Vikingen te Rouen 13.7.945 en uitgeleverd aan Hugo de Grote, uit welke gevangenschap hij onder militaire druk van Otto I wordt bevrijd 1.7.946; vestigt zich dan niet meer in de gebruikelijke Karolingische residentie Laon, maar trekt zich terug in de palts te Compiègne totdat een definitieve vrede met Hugo tot stand komt 950; overl. aan de gevolgen van een val van zijn paard Reims 10.9.954

Lodewijk getrouwd Gerberga van Saksen in 939. Gerberga (dochter van Hendrik de Vogelaar en Mathildis van Ringelheim) is geboren in in Nordhausen; is gestorven op 5 mei 984 in Reims,,Champagne-Ardenne,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

doet als weduwe van haar eerste gemaal (Giselbert van Lotharingen') schenkingen aan het klooster Echternach 939; als gemalin van haar tweede echtgenoot gezalfd tot koningin der Franken Reims einde 939; speelt herhaaldelijk een actieve rol tijdens diens regering (zij wordt belast met de verdediging van Laon in 941 en die van Reims in 946; zij vergezelt hem op veldtochten naar Aquitanië in 944 en Bourgondië in 949); roept de gewapende hulp van haar broer Otto I in om de vrijlating van Lodewijk uit diens gevangenschap 945/946 te bewerken; verkrijgt van hem de abdij Notre-Dame de Laon 95 1; kan na zijn dood de verheffing van hun dan pas 13-jarige zoon Lotharius tot Westfrankisch koning (Reims 12.11.954) slechts bereiken met toestemming van Hugo de Grote die hij dan (evenals eerstijds zijn vader) naar Parijs moet volgen en die hij dan ook nog tot hertog van Aquitanië en van Bourgondië moet aanstellen; ondervindt in haar moeilijke positie als formeel regentes o.a. steun van haar schoonzoon Ragenold van Roucy; gaat na de dood van Hugo de Grote (16.6.956), die dan zijnerzijds nog slechts minderjarige zoons nalaat, samen met diens weduwe (haar zuster Hedwig) en in nauw overleg met hun broers Bruno (aartsbisschop van Keulen en hertog van Lotharingen) en Otto I, zowel de Karolingische als de Robertijnse belangen in West-Francië besturen; abdis van Notre-Dame de Soissons 959

Aantekeningen:

In 946 werd de erfenis van zijn vader zoveel mogelijk versnipperd door Hugo de Grote en werd Robert graaf van Meaux. Hij trouwde met Adelheid, erfdochter van Giselbert van Chalon en verwierf zo de graafschappen Chalon-sur-Saône, Troyes en Baume. Uit hun huwelijk zou het graafschap Champagne ontstaan. In 959 nam hij Dijon in en verdreef hij de bisschop van Troyes. In beide gevallen moest hij echter opgeven onder druk van respectievelijk Lotharius van Frankrijk en Bruno de Grote.
[wikipedia]

Robert getrouwd Adelheid. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Karel getrouwd Eadgyfu van Engeland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Hendrik getrouwd Mathildis van Ringelheim. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Herbert volgde in 902 zijn vader op als graaf van de Vermandois. In 907 trouwde hij met een dochter van Robert van Bourgondië en werd daardoor lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons en graaf van Meaux. In 918 werd hij ook graaf van Mézeray en de Vexin. Herbert hielp in 922 de aartsbisschop van Reims om diens vazallen te onderwerpen.
In 922 steunde hij Karel de Eenvoudige nog tegen de opstand van Robert van Parijs maar in 923 vocht hij aan de kant van Robert in de slag bij Soissons. Robert sneuvelde in deze slag en zijn schoonzoon Rudolf werd tot koning gekozen. Herbert kreeg door een list Karel in handen (hij had hem naar zijn gebied gelokt met een aanbod voor onderhandelingen) en nam hem gevangen, en sloot hem op in Château-Thierry. Herbert zou Karel tot diens dood in 929 in zijn macht houden, om koning Rudolf onder druk te kunnen zetten met de dreiging Karel vrij te laten. In 924 verwierf Herbert Péronne (Somme) en bouwde daar een kasteel waarin hij Karel voor de rest van zijn leven opsloot.
Vanaf 924 wist Herbert in hoog tempo zijn macht uit te breiden:
924 veroverde hij samen met Arnulf I van Vlaanderen Eu (Seine-Maritime) op de Vikingen
925 werd zijn vijfjarige zoon Hugo benoemd tot aartsbisschop van Reims
926 werd Herbert graaf van Amiens en bezette hij tegen de wil van Rudolf, Laon en bouwde daar een fort
927 sloot Herbert een bondgenootschap met de Rollo, graaf van Normandië
928 vergezelde Herbert Rudolf bij een bezoek aan Bourgondië. Ook liet hij in 928 Karel voor korte tijd vrij om Rudolf meer onder druk te zetten.
930 bezetten Herbert het kasteel van Vitry, dat eigendom was van de broer van koning Rudolf
Vanaf 931 werd Herbert harder aangepakt door koning Rudolf en Hugo de Grote. In 931 veroverden ze Reims en benoemden een andere aartsbisschop. In de paar jaar daarna moest Herbert ook Vitry, Laon (behalve het fort), Château-Thierry en Soissons opgeven. Door bemiddeling door Hendrik de Vogelaar werd een vrede gesloten waarbij Herbert zich aan Rudolf onderwierp, en al zijn bezittingen terugkreeg behalve Reims en Laon. In de jaren daarna zou Herbert nog meer functies verwerven zoals graaf van Troyes en lekenabt van Saint-Crépin te Soissons. In 938 moest hij wel zijn fort bij Laon opgeven. In 941 kwam hij samen met Hugo de Grote en Willem I van Normandië in opstand tegen Lodewijk IV van Frankrijk. Met hun steun kon hij Reims veroveren en zijn zoon weer tot aartsbisschop maken. Het conflict werd beëindigd na bemiddeling door Otto I de Grote.
Herbert werd begraven in Saint-Quentin. Na zijn dood verdeelde Hugo de Grote Herberts bezittingen onder zijn zonen, om de macht van Vermandois op te breken.
[wikipedia]

Herbert getrouwd Adelheid van Frankrijk vóór 21 mei 907. Adelheid (dochter van Robert I van Frankrijk) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Vanaf 936 was hij graaf van Autun, Chalon, Dijon, Troyes en Beaune, en mede-hertog van Bourgondië. In 952 volgde hij zijn zwager Hugo de Zwarte (maar misschien was die zijn schoonvader) op als hertog van Bourgondië, maar hij gebruikte die titel niet maar noemde zichzelf "eerste graaf" van Bourgondië. Giselbert probeerde buiten de machtsstrijd in West-Francië te blijven maar was gedwongen om zich in 955 bij Hugo de Grote aan te sluiten. Hij stierf zonder zoon en zijn schoonzoon Otto, getrouwd met zijn dochter Luitgarde, volgde hem op. Zijn dochter Adelheid (ca. 928 - na 987) huwde met Robert I van Meaux.
[wikipedia]

Lodewijk getrouwd Adelheid. Adelheid en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto was een zoon van Liudolf van Saksen en van Oda van Billung. In 877 was hij graaf van de Thüringgau. In 880 volgde hij zijn broer Bruno op, die was gesneuveld tegen de Denen, als hertog van Saksen. Daarmee was hij de eerste die Saksen als erfopvolger bestuurde. Hij had uitstekende relaties met de verschillende koningen en verkreeg zo steeds grotere bevoegdheden en regeerde uiteindelijk praktisch als een zelfstandig vorst in Saksen. Hij was Arnulf van Karinthië zeer behulpzaam bij diens Italiaanse krijgstochten en werd volgens sommige bronnen in dat jaar tot stadhouder van Milaan benoemd. Otto werd ook de opvoeder van Arnulfs zoon Lodewijk IV.
In 897 verwierf Otto nog het graafschap Eichsfeld. In 898 woonde hij de landdag van koning Zwentibold bij in Aken. En het jaar daarna steunde hij de mislukte oorlog van koning Arnulf tegen de Slaven. Daarna onderwierp hij op eigen kracht de aangrenzende Slavische stammen en legde hun een schatting op, en sloeg aanvallen van de Hongaren af. De invallen van de Hongaren leidden ertoe dat steeds meer Saksische en Thüringse edelen zich onder zijn bescherming stelden. In 908 werd Otto voogd van Hersfeld. In dat zelfde jaar nam hij ook de eigendommen van de overleden markgraaf Burkhart van Thüringen in bezit, zonder daarover zelfs maar met het hof van de koning te overleggen.
Nadat Lodewijk IV in 911 zonder erfgenaam overleed, werd aan Otto de koningskroon aangeboden maar hij weigerde wegens zijn leeftijd. In plaats daarvan steunde hij de kandidatuur van Koenraad I van Franken.
Otto is begraven in de kloosterkerk van Gandersheim.
[wikipedia]

Otto getrouwd Hedwig van Babenberg. Hedwig (dochter van Hendrik van Babenberg en Ingeltrude van Friuli) is geboren circa 856; is gestorven op 24 dec 903. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Diederik getrouwd Reginhilde van Ringelheim. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Heribert, was via zijn vader Pepijn van Vermandois en zijn grootvader Bernard van Italië (die een onecht kind was), een directe afstammeling van in de mannelijke lijn Karel de Grote. Door een succesvoll bestuur en een handige politiek in de strijd rond de koningstitel van West-Francië werd Herbert een van de machtigste edelen in het noorden van Frankrijk.
In 886 versloeg Herbert de Vikingen bij Parijs en werd hij graaf van Soissons en lekenabt van Saint-Crépin in Soissons, in 888 werd hij graaf van Meaux en Madrie, en gaf leiding aan de verdediging van de Seine en de Oise tegen de Vikingen. Hij was samen met aartsbisschop Fulco van Reims en zijn broer Peppijn, een van de leiders van de oppositie tegen de nieuwe koning Odo van Parijs, die in 888-898 de eerste Capetinger op de Franse troon was. In deze periode herbouwde Herbert het kasteel van Château-Thierry. Op 28 januari 893, de verjaardag van het overlijden van Karel de Grote, kroonden Herbert, Peppijn en Fulco, Karel de Eenvoudige tot tegenkoning. Odo wist echter gaandeweg de aanhangers van Karel voor zich te winnen, en Herbert moest in 895 naar Bourgondië vluchten. Het volgende jaar verzoende Herbert zich met Odo en kreeg daarbij de Vermandois toegewezen. De verzoening werd bezegeld door het huwelijk van hun kinderen. Daarop werd de Vermandois echter veroverd door Rudolf van Cambrai, broer van Boudewijn II van Vlaanderen, die meende zelf recht op het graafschap te hebben. Herbert wist hem echter te verslaan en doodde Rudolf op 28 juni 896. Vervolgens breidde Herbert zijn gezag uit en werd heer van Beauvais, de Vexin, Chartres en Senlis, en lekenabt van St. Medardus te Soissons, Péronne en Saint Quentin. In 900 viel Boudewijn II van Vlaanderen Herbert nog een keer aan, maar zonder succes. Het lukte het Boudewijn later wel om Herbert en Fulco van Reims te laten vermoorden. De datum van de dood van Herbert was 6 november, het jaartal is niet bekend maar ligt tussen 900 en 907.
[wikipedia]

Herbert getrouwd Bertha van Morvoic. Bertha is geboren in 862; is gestorven in 907. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Robert was de jongste zoon van hertog Robert de Sterke en een broer van Odo I van Frankrijk, die zijn vader opvolgde als hertog. In 885 vocht Robert met zijn broer Odo tijdens de verdediging van Parijs tegen de Vikingen. Toen Odo in 888 tot koning van West-Francië werd gekozen, droeg hij al zijn andere titels over aan Robert. Robert werd daardoor hertog van Francië, markgraaf van Neustrië, graaf van onder andere Parijs, Tours en Orléans, en lekenabt van onder andere Saint-Denis, Marmoutier en Saint-Martin in Tours, Saint-Germain-des-Pres in Parijs, Notre-Dame de Morienval en Saint-Amand. In 893 benoemde Odo hem ook tot graaf van Poitiers maar hij werd door de lokale adel verdreven. Na de dood van Odo in 898 had Rudolf een kans om zelf koning te worden maar zag ervan af en steunde het koningschap van Karel de Eenvoudige. In ruil bevestigde Karel Robert in al zijn functies en bezittingen.
De vrede tussen Karel en Robert bleef duren tot in 921. In die periode versloeg Robert in 911 de Vikingen onder Rollo bij Chartres. Karel begon onderhandelingen met Rollo en toen Rollo zich daarop liet dopen, was Robert zijn peetoom en liet Rollo zich als Robert dopen. In 914 verzekerde Robert de opvolging door zijn zoon Hugo.
Karel was inmiddels ook koning van Lotharingen geworden. De Lotharingse graaf Hagano kreeg een sterke positie aan het hof van Karel en werd boven alle andere edelen begunstigd. Dit leidde tot steeds grotere weerstand onder de andere edelen en de bisschoppen. Toen Karel de abdij van Chelles, waar de moeder van Hugo's eerste vrouw abdis was, confisqueerde om aan Hagano te schenken, kon Robert dat niet tolereren. Met de hulp van de belangrijkste edelen voerde Robert een staatsgreep uit: Robert werd op 22 juni te Reims tot koning gekozen en op 30 juni 922 daar tot koning gekroond. Na enkele korte gevechten rondom Reims en Laon, wist Robert de koninklijke schat in Laon in handen te krijgen en moest Karel vuchten. Hendrik de Vogelaar erkende Robert als koning van West-Francië en Lotharingen. Karel verzamelde echter een leger in Lotharingen en trok op tegen Robert. In 923 wist Robert tijdens de slag bij Soissons Karel te verslaan. Robert kwam hier zelf echter bij om het leven - volgens de overlevering werd hij door Karel zelf gedood. Karel werd gevangengenomen en Robert werd opgevolgd door zijn schoonzoon Rudolf I van Frankrijk. Karel zou tot zijn dood (928) een pion blijven in de machtsstrijd tussen de grote edelen.
[wikipedia]

Manasses getrouwd Ermengarde van Bourgondië. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

begr. klooster Nantua, later Saint-Denis. Vormt reeds vanaf 829 het middelpunt van handelen van zijn ouders om hem (in strijd met de als definitief bedoelde Ordinatio Imperii) een eigen rijk te bezorgen; door zijn vader tot koning gekroond en aangesteld tot hertog van Maine, Quierzy sept. 838 en van Aquitanië 13.12.838; strijdt na de dood van zijn vader samen met zijn halfbroer Lodewijk de Duitser tegen hun oudste broer Lotharius I, welke zij verslaan bij Fontenoy (bij Auxerre) 25.6.841; verkrijgt West-Francië bij het verdelingsverdrag van Verdun aug. 843; wordt na jarenlang verzet van de aristocratie in het hem toebedeelde rijksdeel alsnog door 'bijna alle' wereldrijke en geestelijke groten van Aquitanië tot koning gekozen en door de aartsbisschop van Sens gezalfd en gekroond, Orléans 848; weet echter (o.a. door de voortdurende Noormannen-invallen) pas vanaf 860 een zekere consolidering te bereiken; schaart zich van dan af, samen met Lodewijk de Duitser, aan de zijde van Theutberga wier huwelijk met hun neef Lotharius II kinderloos is, wat dus tot een komende verwerving, althans deling van het middenrijk kan leiden; laat zich na de plotselinge dood van Lotharius II (8.8.869) tot koning van Lotharingen wijden Metz 9.9.869, doch moet het oostelijke deel daarvan afstaan aan Lodewijk de Duitser bij het verdrag van Meersen 8.8.870; laat zich na de dood van zijn neef Lodewijk 11 door paus Johannes VIII tot keizer kronen, Rome 25.12.875; geacclameerd door een Italiaanse Rijksverzameling als 'protector et defensor' (en daarmee feitelijk tot koning) Pavia febr. 876; tracht na de dood van Lodewijk de Duitser (28.8.876) via een bliksemveldtocht naar Aken alsnog het hele middenrijk te verwerven, maar wordt door Lodewijk de Jonge bij Andernach verslagen 8.10.876; treft op een rijksverzameling te Quierzy (waar voor de duur van zijn afwezigheid de erfelijkheid van lenen per cartularium wordt afgekondigd 14.6.877) voorbereidingen om de paus tegen de Saracenen te hulp te komen, maar ziet daartoe in Italië geen kans

Karel getrouwd Ermentrudis op 13 dec 842 in Quierzy,,Picardie,France. Ermentrudis (dochter van Odo graaf van Orléans) is geboren in 830; is gestorven op 6 okt 869. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Liudolf (vóór 806 - 11 maart 866) is vanaf 840 vermeld als graaf in Saksen. In 845 bezocht hij met zijn vrouw de paus in Rome, om zijn steun te vragen voor de oprichting van een vrouwenklooster. Dat klooster werd door hen gesticht in 852 in Brunnshausen, en zou later naar Gandersheim worden verplaatst. Vanaf 850 wordt hij ook genoemd als hertog van de Oost-Saksen (Latijn: dux orientalis Saxonum), hij vocht tegen de Slaven en de Vikingen. Zijn persoonlijke bezittingen lagen ook in het oosten van Saksen. Liudolf is begraven in zijn eigen klooster in Brunnshausen.
Het geslacht van de Liudolfingen (ook de Ottonen) is naar hem genoemd, omdat hij er de oudste met zekerheid bekende vertegenwoordiger van is. Er wordt echter algemeen vanuit gegaan dat zijn ouders de graaf Bruno van Saksen (geb. ca. 770) en Auda (geb. ca. 780) waren, de ouders van Bruno zijn dan de krijgsheer Bruno van Engern (geb. ca. 725) en Gisla van Verla (geb. ca. 735).
[wikipedia]

Liodulf getrouwd Oda van Billung. Oda (dochter van princeps van Billung en Aeda) is gestorven op 17 mei 913. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In 861 nam Hendrik deel aan de mislukte opstand van Koenraad van Beieren tegen Lodewijk de Duitser. Dit bleef blijkbaar zonder ernstige gevolgen voor Hendrik want in 866 trad hij op als legeraanvoerder voor Lodewijk III tegen Moravië. In 871 kwam hij echter weer in conflict met Lodewijk toen die een vazal van Hendrik de ogen liet uitsteken, en zo inbreuk maakte op Hendriks bevoegdheden. Na de dood van Lodewijk de Duitser trad Hendrik pas in 880 weer op de voorgrond als aanvoerder tegen de opstandige Hugo, hertog van de Elzas.
Nadat Karel de Dikke koning van geheel Oost-Francië was geworden, werd Hendrik zijn legeraanvoerder. In 882 leidde hij de veldtocht tegen Godfried de Noorman die met een leger van Vikingen was gelegerd bij Asselt. Voordat het tot een echte veldslag kwam, werd er echter een akkoord gesloten waarbij de inval van Godfried werd afgekocht met een geldbedrag en met graafschappen in Friesland. Het jaar daarop bevocht Hendrik de Vikingen echter alweer in de omgeving van Prüm. In 885 rekende Hendrik definitief af met Godfried de Noorman en Hugo van de Elzas. Zijn soldaten vermoordden samen met de lokale graven Gerulf en Everhard Saxo, Godfried tijdens een feestelijke bijeenkomst in Spijk waar Hugo gevangen werd genomen.
Toen Karel de Dikke in 884 ook koning van West-Francië was geworden, werd Hendrik belast met de verdediging van Neustrië tegen de Vikingen. In 886 probeerde hij Parijs te ontzetten toen die stad door de Vikingen werd belegerd. Hendrik moest zich terugtrekken maar toen Karel de Dikke zich met versterkingen bij hem voegde, trok hij weer naar Parijs. Hendrik werd toen tijdens een schermutseling gedood. Hij ligt begraven in de abdij van Sint-Medardus te Soissons waar ook veel leden van het Merovingische koningshuis zijn begraven.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Ingeltrude van Friuli circa 850. Ingeltrude (dochter van Everhard hertog of markies van Friuli en Gisela) is geboren in 836; is gestorven in 867. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Ingeltrude van Friuli is de ontbrekende schakel tussen de Karolingische en de Ottoonse dynastie.
Het is niet helemaal zeker dat Ingeltrude van Friuli de moeder van Hedwig was, het kan zijn dat de vader van Hedwig, Poppo I van Grabfeld, met een andere Ingeltrude, een dochter van Berengarius I van Neustrië, getrouwd was

Aantekeningen:

Hij is de eerste van de graven van de Vermandois die twee eeuwen lang tot de belangrijkste feodale vorsten van Frankrijk hoorden.
In 834 bevrijdde hij samen met andere Italiaanse edelen keizerin Judith van Beieren uit het klooster van Cortona waar ze was opgesloten door haar opstandige stiefzoons en bracht haar naar Lodewijk de Vrome in Aken. Als beloning werd hij in 836 benoemd tot graaf van St. Quentin, Senlis en Peronne. Net als veel andere getrouwen van Lodewijk de Vrome steunde hij na diens dood in 840 zijn jongste zoon Karel de Kale maar Pepijn koos de kant van Lotharius I toen die optrok naar Parijs. Na het verdrag van Verdun werd hij blijkbaar weer zonder problemen vazal van Karel en behield zijn functies.
Pepijn was getrouwd met een onbekende vrouw. Op grond van het gegeven dat zijn kinderen goederen in de Vexin erfden wordt verondersteld dat zij dochter was een edelman Theoderic uit de Vexin, die achterkleinzoon was van Childebrand. Theoderics vader en grootvader heetten beiden Nibelung
[wikipedia]

Aantekeningen:

Robert was graaf van de Wormsgouw als opvolger van zijn broer Guntram. In 840 trok hij naar de omgeving van Orléans om de familiegoederen van zijn overleden moeder te gaan beheren. Als buitenstaander zou hij zich ontwikkelen tot een belangrijke medestander van Karel de Kale tegen de lokale aristocratie. Het werd benoemd tot markgraaf van Neustrië, ter verdediging tegen Bretagne en de Vikingen.
In 852 werd Robert ook lekenabt van Marmoutier en een jaar later was hij als zendgraaf in Maine, Anjou en Touraine. In 855 werd hij benoemd tot hertog van het gebied tussen de Seine en de Loire. Toen Karel een jaar later zijn zoon Lodewijk de Stamelaar tot onderkoning in Neustrië benoemde, betekende dat een gevoelig verlies voor Robert. Karel compenseerde hem met de graafschappen Autun en Nevers. In 857 verdedigde Robert Autun tegen Lodewijk de Duitser, die probeerde te profiteren van het overlijden van Lotharius I.
Robert gaf in 858 leiding aan een coalitie van edelen uit Bretagne en Neustrië die Lodewijk de Duitser vroeg om koning van West-Francië te worden. Deze poging mislukte echter. Robert wist zich op tijd weer te verzoenen met Karel en werd in 861 beloond met het graafschap Anjou. Toen Lodewijk de Stamelaar in 862 in opstand kwam tegen zijn vader, bleef Robert trouw aan Karel. Hij vocht tegen Lodewijk en tegen zijn bondgenoten: hertog Salomon van Bretagne en Pepijn II van Aquitanië. Zowel Robert als Salomon huurden Vikingen in om hun legers te versterken. Deze gevechten bleven de volgende jaren voortduren. Ook moest Robert in 863 wederom Autun verdedigen tegen Lodewijk de Duitser, die nu probeerde te profiteren van de dood van Karel van Provence.
In 866 kwam Robert in actie tegen een inval van de Vikingen. De Vikingen verschansten zich in een kerk in Brissarthe. Omdat Robert dacht dat er een pauze in de gevechten was, trok hij zijn zware wapenrusting uit. Toen de Vikingen een snelle uitval deden was hij onbeschermd en kon makkelijk worden gedood.
[wikipedia]

Manasses getrouwd Ermengarde van Chalon. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Boso werd door het huwelijk van zijn zuster Richildis met Karel de Kale een belangrijke hoveling. In 870 werd hij graaf van Troyes, Lyon en Vienne, en lekenabt van de abdij van Sint-Mauritius. In 872 werd hij benoemd tot graaf van Berry en tot kamerheer van Lodewijk de Stamelaar, die onder zijn vader koning van Aquitanië was. Boso werd een belangrijke raadgever en bestuurder onder Lodewijk. In 876 volgde hij Karel de Kale naar Italië, waar die tot koning werd gekozen en tot keizer werd gekroond. In Pavia werd Boso tot aartsminister en stadhouder van Italië, en tot hertog van de Provence benoemd. Boso nam Ermengarde, dochter van de overleden koning Lodewijk II van Italië, en haar moeder Engelberga van Parma, gevangen. Al snel kwamen Boso, Ermengarde en Engelberga tot zaken en Boso trouwde met Ermengarde. In 877 werd Boso benoemd tot graaf van Mâcon en Chalon-sur-Saône, hij verzette zich tegen een tweede veldtocht van Karel in Italië. Na het overlijden van Karel behoort Boso tot de edelen die bij Lodewijk de Stamelaar de bevestiging van diens toezeggingen afdwingen.

In 878 vergezelde Boso paus Johannes VIII naar Troyes om steun tegen de Saracenen en de Italiaanse edelen te vragen. Boso werd met een klein leger naar Pavia gestuurd en de paus adopteerde Boso als zoon. Samen wilden ze Boso tot koning van Italië laten uitroepen maar de Italiaanse bisschoppen en edelen verzetten zich hiertegen en Boso keerde terug naar huis. In 879 werd Boso nog benoemd tot graaf van Autun.
Na het overlijden van Lodewijk de Stamelaar in 879, werd zijn koninkrijk gedeeld tussen zijn twee oudste zoons. Boso was een tegenstander van deze deling. Toen dat jaar ook nog een inval door de Oost-Franken plaatsvond, maakte Boso gebruik van de verwarring en riep zich uit tot een zelfstandige koning in ongeveer het gebied tussen de Rhône, de Alpen en de Middellandse Zee. Dit was het gebied waar hij al een groot aantal functies en bezittingen had. Hij maakte Arles tot zijn hoofdstad. Zijn vrouw en zijn schoonmoeder zouden zijn ambitie nog hebben versterkt. De paus was daarentegen teleurgesteld dat Boso's ambitie bij de Alpen ophield en daardoor geen nuttige bondgenoot meer voor hem was. Ter gelegenheid van zijn kroning stichtte hij de abdij van Charlieu. In hoog tempo creëerde hij een regering en een feodale organisatie.
Boso's koningschap werd niet door de andere koningen van de Frankische koninkrijken geaccepteerd. Hij was namelijk de eerste koning die niet van Karel de Grote afstamde (zijn vrouw wel) en zijn koningschap was daardoor een onacceptabel precedent omdat het inbreuk maakte op hun exclusieve rechten op de koningstitels. Ze sloten een bondgenootschap tegen Boso en belegerden in 880 Vienne. Boso liet de verdediging van de stad over aan zijn vrouw en trok zich zelf met een leger terug in de bergen. Door onderlinge conflicten werd het beleg na enige tijd opgeheven. Vienne werd opnieuw belegerd door Karloman van Frankrijk die echter in 882 weg trok na het nieuws van het overlijden van zijn broer Lodewijk III van Frankrijk. Hetzelfde jaar werd Vienne echter veroverd door Karel III de Dikke. Ermengarde en haar kinderen werden gevangengenomen en door Boso's broer Richard I van Bourgondië in Autun opgesloten. In 884 werd Karel de Dikke koning van alle Frankische koninkrijken. In ruil voor een huldiging door Boso en de opgave van Wallis, Aosta en Savoije erkende Karel zijn koningstitel en sloot vrede.
De laatste jaren van zijn leven verliepen rustig. Boso werd begraven in de kathedraal van Vienne.
[wikipedia]

Bosso getrouwd Ermengarde. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

door paus Hadrianus I tot koning van Aquitanië gezalfd Rome Pasen (154)-781; na de dood ,van zijn oudere broers Karel en Pippijn door zijn vader tot keizer gekroond en als mederegent aangesteld Aken 11.9.813; alleenheerser 28.1.814; doet zich door paus Stephanus IV opnieuw tot keizer kronen Reims 28.10.816; ontwerpt in Aken juli 817 een regeling van de toekomstige verdeling van zijn rijk (Ordinatio Imperii) welke hij echter in 829 wijzigt ten gunste van de uit zijn tweede huwelijk geboren zoon Karel hetgeen tot een reeks burgeroorlogen leidt; tot afstand gedwongen Çompiègne okt. 833 doch door zijn jongere zoons hersteld Saint-Denis 1.3.834; dit bevestigd door hernieuwde kroning Metz 28.2.835; overl. op een eiland in de Rijn bij Ingelheim
[website Karel de Grote]

Lodewijk getrouwd Judith Welf in 819 in Aachen,Kaln,Nordrhein-Westfalen,Deutschland. Judith (dochter van Welf I graaf van Beieren en Heilwig) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

princeps getrouwd Aeda. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Aeda is volgens wikipedia een dochter van Pippijn van Italië (Longbarden) en daarmee kleindochter van Karel de Grote. De engelse wikipedia pagina van Liudolf, Duke of Saxony vermeldt deze relatie niet. Ook als je via de nederlandse pagina naar Pipijn van Italië gaat wordt daar gemeld dat er geen huwelijk bekend is. Echter bij de engelstalige pagina en bij de website Karel de Grote staat wel degelijk een vrouw vermeldt en diverse dochters. Vanwege deze tegenstrijdigheden heb ik de verbinding hier niet opgenomen.

Aantekeningen:

Hij was een vooraanstaande Frankische edelman in het begin van de 9e eeuw en de grondlegger van de dynastie van de Babenbergers.
Poppo wordt voor het eerst vermeld in 819. Hij was graaf van Grabfeld, Saalgau en Tullifeld, en markgraaf van Friesland. In 838 leidde hij samen met Gebhard van de Lahngouw, Adalbert van Metz en Otgar van Mainz, aartsbisschop van Mainz, het verzet tegen Lodewijk de Duitser die tegen Lodewijk de Vrome in opstand was gekomen. In 839 wordt hij nog genoemd bij een goederenruil maar als Lodewijk de Duitser zijn landsheer is geworden, verliest hij zijn vooraanstaande positie.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Als legeraanvoerder wist Eberhard een inval van de Bulgaren in Italië af te slaan. Daarop werd hij in 828 benoemd tot hertog van Friuli. Vervolgens is hij een trouwe bondgenoot van Lodewijk de Vrome in de conflicten tussen Lodewijk en zijn zoons, en trouwde in 836 met een dochter van Lodewijk, Gisela. Hierdoor verwierf hij grote bezittingen in Noord-Frankrijk, waaronder de koninklijke villa van Cysoing, en bezittingen in Italië. In 836 was Eberhard aanwezig op de rijksdag in Diederhofen en in 839 bemiddelde hij het verdrag van Worms tussen Lodewijk en zijn zoons. Ook na de dood van Lodewijk bleef Eberhard zich inzetten voor de vrede en was in 843 een van de bemiddelaars van het verdrag van Verdun. Daarna nam hij de leiding van de verdediging van Italië tegen de Saracenen op zich. In 851 wist hij de Saracenen een zware nederlaag toe te brengen. Eberhard probeerde persoonlijk om krijgsgevangen tot het christelijk geloof te bekeren, in Rome werd een dankdienst gehouden. In 858 was hij nog een ambassadeur van Lodewijk II van Italië bij Lodewijk de Duitser. In 863 legde hij zijn functie als hertog neer. In 866 maakte hij een testament in Treviso. Dit beschrijft goederen in Lombardije, Schwaben, de omgeving van Lille, Henegouwen en de Condroz, maar ook juwelen, relieken en boeken.
Eberhard werd opgevoed aan de hofschool van Karel de Grote. Hij verzamelde een grote bibliotheek en gaf opdrachten aan Lupus van Ferrières en Sedulius Scotus om Latijnse werken voor hem te schrijven. Ook stond hij in correspondentie met de bekende theologen en kerkelijke leiders, Godschalk, Rabanus Maurus en Hincmar.[1] In 854 bracht hij het gebeente van de heilige Calixtus van Rome over naar Cysoing en stichtte daar samen met zijn vrouw een abdij die aan de heilige was gewijd. Van Eberhard was bekend dat hij graag meezong in het koor. Eberhard en Gisela waren beroemd om hun vrome leven en hun goedheid. Eberhard heeft een groot aantal horigen hun vrijheid gegeven. Eberhard is heilig verklaard, hij werd begravan in de Sint Calixtusabdij te Cysoign.
Gisela werd na de dood van Eberhard abdis van San Salvatore te Brescia. Zij heeft mozaïeken geschonken aan basiliek van Aquileia, waar ze ook zelf op voorkomt.
[wikipedia]

(Research):begr. in de abdij van Saint-Calixte te Cysoing

Everhard getrouwd Gisela circa 836. Gisela (dochter van Lodewijk I de Vrome en Judith Welf) is geboren tussen 819 en 822; is gestorven na 1 jul 874. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Haar bruidsschat bestond uit vele rijke domeinen, waaronder de fisc van Cysoing; gelegen in het centrum van het land van Pévèle, een van de mooiste fiscs in de regio. Cysoing werd een van Gisela's en Eberhards reguliere residenties. Ze stichtten er een klooster, dat echter pas na hun dood voltooid zou worden.
Het nonnenklooster San Salvatore in Brescia werd na de dood van Ermengarde, de echtgenote van keizer Lotharius I, aan haar gegeven. Zij diende daar vervolgens enige tijd als abdis en als rectrix.
Ook gaf hij de nog steeds bestaande mozaïeken aan de kathedraal van Aquileia. Ze bevatten (wat zeer opmerkelijk is voor die tijd) een kruisiging, de Heilige Maagd Maria, Sint George, het portret van Gisela en diverse allegorische figuren.[1]
Ze wijdde zich aan de opvoeding van haar en Eberhards vele kinderen.
[wikipedia]

Aantekeningen:

(Research):komt, opgevoed in een klooster te Fulda, 812 naar Italië en wordt door zijn grootvader Karel de Grote in opvolging van zijn vader Pippijn in september 813 tot (onder)koning van Italië aangesteld; huldigt Lodewijk de Vrome als keizer 814; wanneer deze hem echter bij de z.g. 'Ordinatio imperii' van 817 passeert, komt hij met de groten van zijn rijk in opstand; verslagen geeft hij zich in december van dat jaar over te Châlon-sur-Saône; de rijksvergadering veroordeelt hem te Aken tot de dood; wordt echter door Lodewijk de Vrome 'begenadigd' tot het 'uitsteken van zijn ogen', welke 'ingreep' hij niet overleeft, zodat hij (slechts twee of drie dagen na de ingreep) aan zijn wonden 17.4.818 overlijdt

Robert getrouwd Waldrada van Orléans. Waldrada (dochter van Hadrianus van Orléans en Waldrada van Hornbach) is gestorven na 834. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zij erfde in 822 omvangrijke goederen in de omgeving van Orléans. 19 december 834 deed Waldrada samen met haar zoon Guntram een schenking voor het zieleheil van Robert aan de Abdij van Lorsch.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Hij was graaf van de Ardennengouw en Metz, en lekenabt in de abdij van Gorze. Er is maar weinig over hem bekend. Bivinus zou een zoon kunnen geweest zijn van Richard II van Rouen, graaf van Amiens.
[wikipedia]

Bivinus getrouwd Richardis. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zie toegevoegde bronnen.

Karel getrouwd Hildegard van Vinzgouw vóór 30 apr 771. Hildegard (dochter van Gerold I graaf van Vinzgouw en Imma van de Alamannen) is geboren in 758; is gestorven op 30 apr 783 in Thionville,,,France; is begraven in Metz,,Lorraine,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

begraven in de kerk van de abdij Saint-Arnoul van Metz
Vergezelde Karel naar Italië in 773 en 781

Welf getrouwd Heilwig. Heilwig en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Pepijn van Italië

Aantekeningen:

Zie toegevoegde bronnen.

(Research):Vergezelde zijn vader naar Italië, alwaar hij werd gedoopt door paus Hadrianus, bij welke gelegenheid zijn naam Karel werd veranderd in Pippijn. Werd te Rome op 15.4.781 tot koning gekroond. Uit zijn verbintenis (voor 796) met Chrothais, zonder twijfel nauw geparenteerd aan Adelhard van Corbië en diens halfbroer Wala, de toekomstige beschermheren van Bernard van Italië, werden de volgende kinderen geboren:

Bubo getrouwd Williswind. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

was een hoge Frankische edelman. Hij maakte deel uit van de rijksadel van Karel de Grote. Hij wordt gezien als de stamvader van de Unruochingen. De familie komt uit Alemannië maar had ook grote bezittingen in het noorden van Neustrië.

Hij had in 805 een van de Saksische gijzelaars in bewaring en was in 806 een gezant van de koning. In 811 is hij lid van de delegatie die vrede sloot met de Denen en hij was een van de getuigen van het testament van Karel de Grote. In 839 wordt hij genoemd als graaf van de Ternois, in de laatste jaren van zijn leven was hij monnik in de abdij van Sint-Bertinus in Sint-Omaars.
[wikipedia]

Overleden:
13 november vóór 853

Unruoch getrouwd Engeltrude van Parijs. Engeltrude (dochter van Bego van Toulouse) is geboren circa 795; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

door paus Hadrianus I tot koning van Aquitanië gezalfd Rome Pasen (154)-781; na de dood ,van zijn oudere broers Karel en Pippijn door zijn vader tot keizer gekroond en als mederegent aangesteld Aken 11.9.813; alleenheerser 28.1.814; doet zich door paus Stephanus IV opnieuw tot keizer kronen Reims 28.10.816; ontwerpt in Aken juli 817 een regeling van de toekomstige verdeling van zijn rijk (Ordinatio Imperii) welke hij echter in 829 wijzigt ten gunste van de uit zijn tweede huwelijk geboren zoon Karel hetgeen tot een reeks burgeroorlogen leidt; tot afstand gedwongen Çompiègne okt. 833 doch door zijn jongere zoons hersteld Saint-Denis 1.3.834; dit bevestigd door hernieuwde kroning Metz 28.2.835; overl. op een eiland in de Rijn bij Ingelheim
[website Karel de Grote]

Lodewijk getrouwd Judith Welf in 819 in Aachen,Kaln,Nordrhein-Westfalen,Deutschland. Judith (dochter van Welf I graaf van Beieren en Heilwig) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij was graaf van Wormsgau, Rijngouw en de Haspengouw, en heer van Dienheim, als opvolger van zijn neef Heimrich. Robert was een belangrijke hoveling van Karel de Grote en wordt veel in aktes genoemd. Hij overleed na terugkeer van een missie naar het Midden-Oosten.
Eerste huwelijk met Theoderata (ca. 770 - 789), zij kregen als zoon Robert van Worms, de oudst bekende voorvader van de Robertijnen. Tweede huwelijk met Isengarde.
[wikipedia]

Hadrianus getrouwd Waldrada van Hornbach. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

was graaf van Arles en Turijn. In 826 ruilde hij met Lodewijk de Vrome 8 hoeven en een kapel bij Beek bij Nijmegen, met bezittingen in Vercelli. Hij was de stamvader van de Bosoniden.
[wikipedia]

Pepijn getrouwd Berthe van Laon. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

was een Frankische edelman die een belangrijke rol speelde in het bestuur in Zuid-Duitsland. Zijn ouders zijn onbekend. Gerold was getrouwd met Imma, dochter van Hnabi en Hereswind. Gerold en Imma waren schoonouders van Karel de Grote en grootouders van Lodewijk de Vrome.
Gerold is afkomstig uit Rijnland had daar en in de Elzas grote bezittingen, Imma had vermoedelijk grote bezittingen in de Bertoldsbaar. Hij was een van de Frankische edelen die in Allemannië op hoge posities werden benoemd en werd graaf van de Kraichgau en de Anglachgau. Later werd hij ook graaf van de Vinzgau. Hij wordt samen met Imma vermeld in 779 bij een schenking aan het Nazariusklooster en in 784 bij een schenking aan de abdij van Lorsch. In 788 werd hij prefect van Beieren na het afzetten van Tassilo III van Beieren en leverde een belangrijke bijdrage aan de integratie van Beieren in het Frankische rijk. Wordt markgraaf van de Avaarse Mark nadat die in 791 door Karel de Grote is ingesteld. Hij stierf in 799 tijdens een veldtocht tegen de Avaren.
[wikipedia]

Gerold getrouwd Imma van de Alamannen. Imma (dochter van Hnabi van de Alamannen en Hereswind) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zie toegevoegde bronnen.

Karel getrouwd Hildegard van Vinzgouw vóór 30 apr 771. Hildegard (dochter van Gerold I graaf van Vinzgouw en Imma van de Alamannen) is geboren in 758; is gestorven op 30 apr 783 in Thionville,,,France; is begraven in Metz,,Lorraine,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

begraven in de kerk van de abdij Saint-Arnoul van Metz
Vergezelde Karel naar Italië in 773 en 781

Walah getrouwd Eggiwiz. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Bego van Parijs

Aantekeningen:

Al voor 806 was Bego kamerheer van Lodewijk de Vrome, die toen koning van Aquitanië was. Na het aftreden van Willem van Gellone in 806 werd hij graaf van Toulouse, hertog van Septimanië en Aquitanië, en markgraaf van de Spaanse Mark - en daarmee dus de opperbevelhebber in de strijd tegen de Arabieren in Spanje. In 815 werd hij graaf van Parijs, als opvolger van zijn broer Stefanus. Hij liet het klooster van Saint-Maur-des-Fossés reorganiseren door Benedictus van Aniane, de belangrijkste abt van het Frankische rijk.
[wikipedia]

Welf getrouwd Heilwig. Heilwig en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]