Robrecht van Arkel

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Robrecht van Arkel
• Beroep: ridder, heer van Bergambacht,

Aantekeningen:

Robbert was op 12 juli 1340 reeds ridder, op 12 april 1344 maarschalk van het Sticht Utrecht, in 1346 beleend met het goed te Renswoude, op 1 sept. 1346 heer van den Berghe, voor 8 jan. 1347 heer van Asperen door huwelijk, sneuvelde 21 juli 1347. Robbert huwde eind 1346 met Aleid van Asperen, (Groesbeek kolom 176-177). Bovengenoemde geboorteschatting van circa 1320 is gerelateerd aan een huwelijksschatting van 1320 voor Jan III. Aangezien vader Jan III waarschijnlijk in 1314 zal zijn hertrouwd zal diens oudste zoon uit dit tweede huwelijk in 1314/15 zijn geboren. Derhalve zal ook Robbert van Arkel eerder geboren zijn dan de schatting van 1320. Geboren circa 1316/20 lijkt een veilige inschatting. Uit één of meerdere relaties had hij twee natuurlijke kinderen: Robbert (van Renswoude) en Jan (van der Borch)
(website Karel de Grote; reeks 97)

Beroep:
vermeld 1340-47

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Robert van Grevenbroeck is geboren circa 1345; is gestorven circa 1410.

Robrecht getrouwd Aleid van Asperen vóór 8 jan 1347. Aleid is geboren na 1326; is gestorven vóór 1366. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

LMAR:
(pauselijke disp. na 2-10-1346)

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: 1297-1324; heer van Arkel

Aantekeningen:

Jan III van Arkel lijkt rond 1265/70 te zijn geboren. Zijn broer Herbaren, heer van de Grote Waard, moet rond 1292 al zijn gehuwd, omdat diens dochter Heilwig in 1312 al was gehuwd met Dirk genaamd Van Herlaar, heer van Ameiden. Heilwig zal minimaal 12 (canoniek recht) zijn geweest. Voor een vrouwelijke generatiebreedte kan meestal met 20 jaar bij een oudste dochter gerekend worden. Vader Herbaren is dan rond 1292 gehuwd. Dochter Heilwig kan bij haar huwelijk in 1312 nog slechts twaalf zijn geweest. Bij de Van der Lecks zijn enkele kortere vrouwelijke generaties bekend. Jan III hertrouwde (waarschijnlijk) in 1314. Maris 1971, kolom 79. Kort 1983, kolom 197. Waale 2000, kolom 15. Zijn tweede vrouw maakte op 20 juni 1328 haar testament. Ze hoeft echter ook niet meteen op die dag te zijn overleden. Groesbeek kolom 115.

Kunegonde van Virneburg was weduwe van Johan II van Reifferscheid voor ze hertrouwde met Jan III van Arkel. In ES, Neue folge VII, tafel 143 Die Grafen von Virneburg, 1424-1545 auch Grafen von Neuenahr, staat bij haar 1e huwelijk een 'vor 1293'. Dit moeten we vertalen met voor … 1293. Kunegonde's 1e vermelding is van 1291. Derhalve zal 1293 wellicht haar 1e huwelijkse vermelding zijn. Ze zal derhalve in 1293 minimaal 12 jaar zijn, dus is Kunegonde minimaal geboren in 1281. Deze schatting is niet eens zo gek als we bedenken dat haar moeder Kunegonde van Cuijk geboren is uit het huwelijk rond 1260 van Jan van Cuijk en Jutta van Nassau. Het lijkt zelfs dat, deels ook uit andere redenen, het huwelijk van Jan van Cuijk beter op 1255 gesteld kan worden.
(website Karel de Grote; reeks 97)

Hij was een zoon van Jan II van Arkel en Bertrouda van Sterkenborg. Hij volgde zijn vader op in 1297, nadat deze gesneuveld was bij de slag van Vronen. Jan III breidde het Arkelse grondbezit verder uit en kocht landerijen in Holland en Brabant en was raadsman van bisschop Gwijde van Avesnes van Utrecht. In 1304 kreeg hij het grondbezit van de heren van Ter Leede, omdat de familietak was uitgestorven en de van Arkels eerste in lijn waren.
Hij stond hoog in de gunst bij Willem III van Holland en werd in 1321 belast om als scheidsrechter uitspraak te doen in de geschillen tussen Willem III van Holland en Jan I van Brabant. In de volgende jaren is Jan III niet meer in de gunst. Mogelijk is hij op de achtergrond gedrongen door Willem van Duivenvoorde. Ook in 1321 benoemt hij zijn oudste zoon tot drossaard van Ter Leede. Deze gaat als Jan van der Lede door het leven tot 1324 (na het overlijden van Jan III) wanneer hij zich gewoon weer Van Arkel noemt.
Jan is begraven in Gorinchem, bij zijn eerste vrouw.
[wikipedia]

Jan getrouwd Kunigunde van Virneburg in 1314. Kunigunde (dochter van Ruprecht II van Virneburg en Kunigunde van Kuyc) is geboren vóór 1272; is gestorven tussen 20 jun 1328 en 20 jul 1328. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1291/1314-28, testeert

Aantekeningen:

NL2000:15,16;NL 1954:114-115, 173 gen.IV, 1970:162, 1971:73-79, 1983:197;OV 2003:277-279, 293, 296-299

Beroep:
20-6-1328

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: ridder, heer van Arkel

Aantekeningen:

Hij was voor 1269 nog minderjarig, zodat het regentschap door zijn moeder werd waargenomen. Jan komt in meerdere aktes voo. In 1273 koopt hij de havenplaats Gorinchem van de graaf van Bentheim en wordt in 1281 tot ridder geslagen door Floris V, de graaf van Holland. In 1288 neemt hij aan Brabantse zijde deel aan de Slag bij Woeringen. In 1290 erkent hij Floris als zijn leenheer voor zijn kasteel in Gorinchem en krijgt daarvoor in ruil het recht om daar tol te heffen. Jan was een van de ondertekenaars van een brief van de Hollandse adel aan koning Eduard I van Engeland. Floris leende in 1292 12.000 Hollandse ponden van Jan, Richoud van Noordeloos (ongetwijfeld een achterneef van Jan) en Lambrecht de Vriese. Toen Floris in 1296 werd vermoord, nam Jan samen met de heren van Wassenaar en van Borsselen, het bestuur van Holland tijdelijk op zich. In 1297 kwam Jan om het leven bij de Slag van Vronen. Hij is begraven in Gorinchem.
[wikipedia]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf van Virneburg 1290,

Aantekeningen:

Beroep:
erfelijk burger van Keulen 1295, vermeld vanaf 1270

Ruprecht getrouwd Kunigunde van Kuyc vóór 1295. Kunigunde (dochter van Jan I van Kuyc en Jutta van Nassau) is geboren circa 1270; is gestorven in 1329. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1295-1329

Aantekeningen:

ITEM 225
ROLE 187-08

Aantekeningen:

Hij was een zoon van Herbaren II van der Lede, stichter van het heerlijkheid van Arkel, en Aleid (Alverade) van Heusden.
Jan wordt voor het eerst genoemd in een Latijnse kroniek uit 1253, daarin staat hij vermeld als Johannes miles dominus de Arkele (Jan, Heerser van Arkel). Daarna wordt hij nog meerdere malen in aktes over beleningen genoemd. In 1253 komt hij samen met zijn broer Herbaren voor in een akte als getuige voor Jan I van der Lede. Op 25 juni 1254 is Jan getuige bij een verbond van Jan van der Lede en Hugo van Arkel om Floris van Dalem het bezit van Dalem te vergeven als leenbeheer[1]. Hij nam deel aan de oorlogen met de opstandige Westfriezen, onder leiding van zijn leenheer Willem II van Holland. Krijgt rond 1260 het leengoed van den Berghe (hedendaagse Bergambacht) toegewezen van het Graafschap Holland, die hij in lening geeft aan zijn broer Herbaren. Op 29 oktober 1263 beleent Jan eene Otto met Slingelandt. Op 23 augustus 1264 verleent hij samen met Willem van Brederode het recht aan Hendrik van Alblas om een watergracht of kanaal te graven.
Jan I werd bijgenaamd De Sterke, hij zou zich eens voor de grap aan de poort van Gorinchem opgetrokken hebben met zijn paard. In 1267 begon hij met de bouw van het kasteel van Gorinchem.
[wikipedia]

Jan getrouwd Bertha van Ochten. Bertha (dochter van Richolt I van Ochten en Marina van Bentheim) is geboren circa 1235; is gestorven circa 1285. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In NL 2005 kolom 301-302 betwist B. Keijzer de validiteit van het huwelijk tussen Bertha van Ochten en Jan I van Arkel.

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: kanunnik te Karden 1238,

Aantekeningen:

GIVN Hendrik I
SURN van Virneburg

Beroep:
resigneert, graaf van Virneburg 1241, vermeld 1238-89

Hendrik getrouwd Ponzetta van Oberstein. Ponzetta is gestorven na 1278. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1275-78

Aantekeningen:

GIVN Ponzetta
SURN van Oberstein

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1260-1308, heer van

Aantekeningen:

Jan I was de belangrijkste heer van Cuijk, maar ook was hij heer van Grave en heer van Asten. Hij verbleef meestal op zijn kasteel te Grave, maar als ridder moest hij regelmatig vechten voor hertog Jan I van Brabant tegen de Geldersen en het Bisdom Keulen. Zo nam hij deel aan de Slag bij Woeringen in 1288, waarin gevochten werd tegen aartsbisschop Siegfried van Keulen en graaf Reinoud I van Gelre om de opvolgingsrechten over Limburg. Deze slag werd door Brabant gewonnen en in de Yeeste van den slag bij Woeronc wordt ze ook in een lang lofdicht bezongen.
In 1296 was Jan I betrokken bij het complot van edelen dat ten doel had om graaf Floris V van Holland naar Engeland te ontvoeren. Deze poging liep uit op moord.
Voor de plaatselijke bevolking heeft Jan I veel betekend, daar hij vlak voor zijn dood in 1308 7000 ha woeste grond ter beschikking stelde van dorpelingen en boeren in de omgeving, die deze konden gebruiken om er kudden op te laten grazen en er plaggen te steken voor de potstal. Ook stichtte hij het Sint-Catharinagasthuis te Grave.
Mede door deze daden was hij geliefd bij de bevolking en is er later een standbeeld voor hem opgericht aan de Maasstraat te Cuijk. In 2008 werd er een bronzen standbeeld gegoten. Dit standbeeld staat nu voor het gemeentehuis van Cuijk
Hij werd begraven in de Sint-Elisabethkerk van Cuijk, maar zijn graf is verdwenen.
[wikipedia]

Beroep:
Kuyc en Grave 1254-1308, heer van Merum en Neerloon

Jan getrouwd Jutta van Nassau circa 1260. Jutta (dochter van Hendrik II 'de Rijke' van Nassau en Machteld van Gelre) is geboren circa 1240; is gestorven na 25 jan 1312. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: gravin van Nassau, vermeld

Aantekeningen:

Beroep:
1285-1313

Aantekeningen:

zie NL 2000 kolom 4 e.v.

was heer van Ter Leede en vanaf 1234 heer van Arkel (Arcelo) en het omringende land. Hij wordt op de volgende manieren genoemd; Herbaren II van der Leede (Herbertus, Harbertus; De Leide, De Leda, De Ledhe, Van der Lede) in diversen kronieken.
Hij was een zoon van Floris Herbaren van der Lede, die de heerlijkheid Lede bezat (nabij het hedendaagse Leerdam).
Herbaren ging zich tussen 1243 en 1253 heer van Arkel noemen en liet zijn domein Ter Leede na aan zijn jongere broer Jan. Hiermee werd Herbaren de stamvader van het huis Arkel.
In 1227 wordt Herbaren geridderd (wordt genoemd onder de 'Nobilis')[1], en neemt met de Utrechtse bisschop Otto van Lippe deel aan de Slag bij Ane, de slag verloopt dramatisch maar Herbaren weet te ontkomen. In 1230 krijgt hij het leengoed Heukelom toegewezen en werd hij ook genoemd als heer van Liesveld en Nieuwpoort[2]. In 1251 is hij betrokken bij ontginningswerk in de Alblasserwaard en Krimpenerwaard om het land van Arkel uit te breiden.
Herbaren huwde met Aleid of Alveradis van Heusden of Mabelia van Cuyk[3] (hij is mogelijk meerdere keren getrouwd geweest)
[wikipedia]

Richolt getrouwd Marina van Bentheim. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: ridder, vermeld 1226-1254,

Aantekeningen:

Zie toegevoegde bronnen.

Beroep:
heer van Kuyc en van Grave 1233-1254, heer van Merum en half Asten

Hendrik getrouwd NN van Putten circa 1220. NN (dochter van Willem van Leuven-Perwez en Maria van Orbais, dochter van Jan van Putten en Aleydis van Altena) is geboren circa 1205; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: N. van Perwez

Aantekeningen:

ITEM 172
ROLE 120-06

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf, bouwt de Dillenburg

Aantekeningen:

verrmeld 1198-1247, bouwde ca. 1240 het slot Dillenburg.
Hendrik II de Rijke van Nassau is een rechtstreekse voorvader van Willem de Zwijger. Zijn zoon Otto de I wordt gezien als de stamvader van de "Ottoonse linie" van het Huis Nassau waar ook het Nederlands koninklijk huis van afstamt.

Hendrik II was de oudste zoon van graaf Walram I van Nassau. Volgens de meeste bronnen werd hij geboren rond 1190. Volgens A.W.E. Dek is de geboortedatum van Hendrik rond 1180 omdat zijn vader deelnam aan de derde kruistocht tussen 1189 en 1190. Zijn moeder was Kunigunde van Ziegenhain, dochter van graaf Poppo II van Nidda. Na de dood van Walram I in 1198 is Hendrik hem op achtjarige leeftijd opgevolgd als graaf van Nassau. Hij deelde zijn regering met zijn jongere broer, Robert IV tot 1239.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Machteld van Gelre vóór 1221. Machteld (dochter van Otto I van Gelre en Richardis van Scheyern-Wittelsbach) is geboren vóór 1200; is gestorven na 1247. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto begeleidde zijn moeder naar het Heilige Land in 1173. In 1187 werd hij genoemd als burggraaf van Coevorden. Otto nam deel aan de derde kruistocht, samen met zijn broer Floris III van Holland. In 1196 streed hij tegen de burggraaf van Coevorden. Otto steunde zijn neef Willem I van Holland in diens geslaagde poging om de macht over Holland te verwerven, ten koste van Ada van Holland (gravin).
[wikipedia]

Otto getrouwd Alveradis van Arnsberg. Alveradis (dochter van Godfried I van Cuijk en Ida van Arnsberg) is geboren circa 1160; is gestorven in 1230. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: ridder, vermeld 1191-1233,

Aantekeningen:

was heer van Cuijk en Herpen en burggraaf van Utrecht. Ook was hij de eerste heer van Asten waarvan schriftelijke gegevens bekend zijn. Dit betreft een document uit 1212 waarin hij het patronaatsrecht van Lierop en Asten doet toekomen aan de abdij van Floreffe, die ook de priorij van Postel heeft gesticht.
[wikipedia]

Beroep:
heer van Kuyc en Grave 1204-33, heer van Herpen, Merum en half Asten, (stads)graaf van Utrecht tot
1220, leenman van de bisschop voor het hoge en lage gerecht van Gasperde en Everdingen

Albert getrouwd Machteld (Heilwig?) van Merheym circa 1195. Machteld (dochter van Rutger van Merheym, dochter van Rutger van Merheym en Aleidis van Altena (Horn)) is geboren in 1170; is gestorven in 1235. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Hadewig van Merheym
• Beroep: erfdochter van Merum en half

Aantekeningen:

229
GIVN Machteld (Heilwig?)
SURN van Merheym

Beroep:
Asten

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Jan Dirksz van Persijn

Jan getrouwd Aleydis van Altena. Aleydis (dochter van Arnold van Altena en Mathilda van Holten) is gestorven vóór 4 jul 1229. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Walram wordt van 1176-1191 vermeld als graaf van Laurenburg en daarna, vanaf 1193, als graaf van Nassau. Van 1189 tot 1192 nam hij deel aan de Derde Kruistocht onder keizer Frederik I "Barbarossa".
Hij huwde met een zekere Kunigunde, mogelijk een dochter van graaf Poppo II van Ziegenhain.
[wikipedia]

Walram getrouwd Kundigunde. Kundigunde en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf van Gelre en Zutphen

Aantekeningen:

ond 1184 huwde Otto met Richarda van Beieren, een dochter van graaf Otto I van Beieren. Hij nam deel aan de derde Kruistocht (1189 - 1192) en nam daarin deel aan de belegering van Konya en aan het beleg van Akko. Otto was een van de laatste edelen uit de lage landen die terugkeerden van de kruistocht. Otto koos partij voor de keizer en tegen de graven van Holland en de hertogen van Brabant. Hij steunde Lodewijk II van Loon tijdens de Loonse Oorlog.
In 1190 werd hij als eerste graaf van Gelre en Zutphen genoemd. De betreffende oorkonde is de stadsbrief aan Zutphen. Otto verleende Zutphen als eerste Gelderse stad stadsrechten. Zijn zoon Gerard IV en kleinzoon Otto II zouden dit Zutphense recht als model gebruiken voor de stadsprivileges van diverse andere Gelderse steden, waarmee Zutphen de moederstad van het Gelderse graafschap werd. De datering van de oorspronkelijke oorkonde is vermoedelijk 1194 en 1195. Het bewaarde afschrift is dat van Gerard IV.
[wikipedia]

Beroep:
(1182-1207)

Otto getrouwd Richardis van Scheyern-Wittelsbach circa 1185. Richardis (dochter van Otto van Wittelsbach en Agnes van Loon) is geboren circa 1173 in Kelheim,,Bayern,Deutschland; is gestorven op 21 sep 1231 in Roermond,,Limburg,Nederland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: als weduwe abdis klooster

Aantekeningen:

Beroep:
Munster

Aantekeningen:

Toen zijn vader Floris II in 1122 stierf, was Dirk VI nog te jong om het bestuur op zich te nemen, waarop zijn moeder Petronilla van Saksen deze taken waarnam. In 1123 hielp Petronilla haar halfbroer hertog Lotharius in zijn strijd tegen keizer Hendrik V. Nadat Lotharius in 1125 zelf koning van het Heilige Roomse Rijk werd, voegde hij Rijnland en Leiden, (formeel sinds 1064 Utrechts bezit), bij Holland. In 1133 stichtte Petronilla de abdij van Rijnsburg. Omdat ze geen vertrouwen had in de nogal ambitieloze Dirk, rekte Petronilla haar regentschap, zodat haar zoon Floris het graafschap kon overnemen.
Deze Floris (bijgenaamd de Zwarte) bezat wel de ambities die bij zijn oudere broer leken te ontbreken. Hij kwam openlijk in opstand tegen zijn broer en werd van 1129 tot 1131 ook als graaf van Holland in oorkonden genoemd. Zelfs Rooms-koning Lotharius en bisschop Andries van Utrecht erkenden Floris als de rechtmatige graaf van Holland. In maart 1131 werd Dirk VI echter weer officieel graaf van Holland genoemd en lijken de broers zich te hebben verzoend. Zo'n 6 maanden later (augustus 1131) stonden de broers alweer tegenover elkaar, nadat de opstandige Westfriezen Floris de heerschappij over heel West-Friesland hadden aangeboden. Floris accepteerde dit maar al te graag, en ook de Kennemers sloten zich daarna bij de opstand aan. Een jaar later in augustus 1132 kwam Rooms-koning Lotharius tussenbeide, en werd de broedertwist wederom bijgelegd, ook al had dit weinig invloed op het verzet van de Friezen.
Floris kwam in conflict met de familie van Cuijk toen zijn huwelijksaanzoek aan een van de dochters van de familie werd afgewezen. Floris viel bisschop Andries van Cuijk aan bezette de stad Utrecht. Herman en Godfried van Cuijk trokken met een leger naar Utrecht. Zij verrastten Floris toen die buiten de stad aan het jagen was, en doodden hem. Dirk verwoestte daarop het kasteel van Herman bij Lexmond, en Herman, Godfried en Andries moestten vluchten. Pas toen er een nieuwe keizer kwam (Koenraad III van Hohenstaufen) kon een vrede worden bereikt. Andries werd hersteld als bisschop maar Herman moest voortaan Dirk als zijn heer erkennen voor zijn bezittingen bij Lexmond.
In 1138 ondernam Dirk VI samen met zijn vrouw een pelgrimstocht naar Jeruzalem. Op de terugreis bezocht Dirk Paus Innocentius II, en droeg de abdij van Egmond en de door zijn moeder gestichte abdij van Rijnsburg aan hem op. Hiermee onttrok hij de abdijen aan het kerkelijk gezag van het Aartsbisdom Utrecht.
Tijdens het graafschap van graaf Dirk VI werd de houten Burcht van Leiden vervangen door een stenen. De burcht stond op een motte en bestond uit een ronde muur met daarin een donjon. Vanuit deze burcht (waarvan de resten nog steeds in het centrum van Leiden staan) zouden de graven van Holland het gebied voortaan besturen.
In 1156 loste Dirk VI de slepende kwestie rond de Echternachse kerken op. Rond 923 had Dirk I in Egmond een klooster gesticht. Deze Abdij van Egmond kreeg de kerkelijke rechten over het gebied, in plaats van de door Willibrordus gestichte Abdij van Echternach. De abdij van Echternach ondernam herhaaldelijk pogingen het verloren bezit terug te krijgen; dit had tot gevolg dat in 1063 de bisschop Willem I van Utrecht de kerken in het gebied over beide abdijen verdeelde. De abdij van Egmond wilde deze verdeling uiteraard niet accepteren. Dirk VI loste het conflict op door de abdij van Echternach, in ruil voor de gebieden, land op Schouwen en de inkomsten van de grote kerk in Vlaardingen te schenken. Dat de abt van Egmond, die bij de overdracht aanwezig was, weinig gecharmeerd was van deze oplossing, bleek wel toen hij Dirk VI en zijn zoon Floris kort erop in de ban deed. Deze ban is er waarschijnlijk de oorzaak van dat Dirk VI niet in Egmond maar in de Abdij van Rijnsburg werd begraven.
[wikipedia]

Dirk getrouwd Sophia van Rheineck. Sophia (dochter van Otto van Rheineck en Geertruid) is geboren circa 1120; is gestorven op 26 sep 1176 in Jeruzalem. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Sophia liet nieuwe abdijkerken bouwen in Egmond en Rijnsburg. In 1138 ging ze samen met haar man op pelgrimstocht naar Jeruzalem en bezocht op de terugweg de paus in Rome. Als weduwe bezocht ze Santiago de Compostella. Daarna bezocht ze nog tweemaal Jeruzalem (1173) en (1176). Tijdens dat laatste bezoek overleed ze in het Mariahospitaal van de Duitse Orde in Jeruzalem. Ze werd in Jeruzalem begraven.
[wikipedia]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1121-58, jure uxoris

Aantekeningen:

Godfried was neef van bisschop Andries van Cuijk van Utrecht en werd door hem tot burggraaf van Utrecht benoemd. Samen met zijn moeder en zijn broer stichtte hij de Norbertijnerabdij van Mariënweerd. Hij trouwde met Ida, de erfdochter van Frederik van Werl-Arnsberg, en werd zo graaf van Arnsberg. Toen Godfrieds familie een huwelijk van een van hun nichten met Floris de Zwarte blokkeerde, verzamelde Floris een leger en viel het bisdom Utrecht binnen. Hij bezette de stad Utrecht en plunderde de Cuijkse bezittingen. Godfried en zijn broer Herman van Cuijk (1100-1170) verzamelden op hun beurt een leger een trokken naar Utrecht. Buiten de stad stuitten ze bij Abstede op Floris die daar aan het jagen was. Floris probeerde te vluchten maar zijn paard viel, waarna hij werd gegrepen en gedood (1133). Floris' broer Dirk VI van Holland en zijn neef keizer Lotharius III van Supplinburg hadden nu een persoonlijke vete met het huis van Cuijk. Dirk verwoestte de Cuijkse bezittingen en Lotharius bezette Arnsberg en nam Godfried en zijn broers al hun titels af.
In 1136 stelden twaalf edelen zich borg voor de leden van het huis van Cuijck en werd hun straf verzacht. Ze kregen hun persoonlijke bezittingen terug maar niet hun leengoederen. Lotharius overleed in 1137 en zijn opvolger Koenraad III van Hohenstaufen herstelde Andries als bisschop van Utrecht en gaf Godfried en Herman ook hun leengoederen terug. Door de bemiddeling van Andries werd de vrede tussen Dirk en Herman en Godfried ook weer hersteld. Herman moest Dirk voortaan als zijn heer erkennen. De kloosterlingen van Mariënweerd moesten iedere dag voor het zielenheil van Floris de Zwarte bidden. De kinderen van Dirk en Godfried, Otto I van Bentheim en Alveradis van Cuijck, trouwden met elkaar. Godfried maakte carrière aan het hof, eerst onder Koenraad en daarna onder Frederik I van Hohenstaufen. Hij vergezelde deze keizers onder andere op reizen naar Italië.
[wikipedia]

Beroep:
graaf van Arnsberg

Godfried getrouwd Ida van Arnsberg [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Ida van Werl-Arnsberg

Aantekeningen:

GIVN Ida
SURN van Arnsberg

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: ridder, vermeld 1157/58-1204,

Aantekeningen:

GIVN Hendrik II
SURN van Kuyc (van Malsen)

Beroep:
(stads)graaf van Utrecht, leenman van Keulen en Brabant voor het land van en het kasteel te Herpen
1191, voogd van St. Jan te Utrecht, kruisvaarder

Hendrik getrouwd Sophia van Rhenen circa 1160. Sophia (dochter van Dirk van Rhenen) is gestorven na 1203. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: erfdochter van Herpen, vermeld

Aantekeningen:

ITEM 215
ROLE 176-05
GIVN Sophia
SURN van Rhenen

Beroep:
1191-1203

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1147-1212, heer van

Aantekeningen:

nam deel aan de derde kruistocht (1189-1192)

Beroep:
Merum

Arnold getrouwd Mathilda van Holten. Mathilda en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Rupert was de oudste zoon van graaf Dudo van Laurenburg. Zijn moeder was een dochter van graaf Lodewijk II van Arnstein (Anastasia). Graaf Dudo richtte in 1080 Laurenburg op en daarna de fundamenten van de burcht Nassau in 1100. Samen met zijn broer Arnold I van Laurenburg regeerde Rupert vanaf 1120 in de burcht Nassau en noemde zich voortaan Graaf van Nassau. Deze titel werd vanaf 1159 na zijn dood door de Aartsbisschop van Trier erkend. In 1124 werd Rupert voogd van het Heerschap Weilburg, die hij van de Bisdom Worms in leen had gekregen. Idstein volgde in 1122 en samen met Weilburg behoorde dit tot leen van de Nassaus. Rupert kon door deze lenen het huis Nassau onafhankelijk maken of onafhankelijk laten blijven. Hij overleed vóór 13 mei 1154.
De chronologie van graven Laurenburg is nogal onzeker. De link tussen Rupert I en Walram I is erg omstreden. Wat wel zeker is bij Rupert I: hij was getrouwd met Beatrix van Limburg en had twee kinderen: Arnold en Rupert.
[wikipedia]

Rupert getrouwd Beatrix van Limburg. Beatrix (dochter van Walram II van Limburg en Jutta van Gelre) is gestorven na 12 jul 1164. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hendrik volgde in 1131 zijn vader op als graaf Geldern en Wassenberg, in 1138 erfde hij het graafschap Zutphen van zijn moeder. Hendrik had goede relaties met het aartsbisdom Keulen en met keizer Frederik I van Hohenstaufen. Daardoor wist hij zijn positie in het hele gebied van Friesland tot aan de Maas uit te breiden met een aantal versnipperde bezittingen. Hij verkeerde daardoor op gespannen voet met de bisschoppen van Utrecht, Luik, Münster (stad) en Paderborn (stad), en met de abt van Corvey. Daarom sloot Hendrik een verbond met de stad Utrecht maar moest dat onder Hollandse druk weer opzeggen.
Hendrik overleed in 1182 en werd opgevolgd door zijn zoon Otto I. Hij werd begraven in het klooster Kamp
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Agnes van Arnstein. Agnes is geboren circa 1130; is gestorven vóór 1179. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto maakte aanvankelijk carrière als legeraanvoerder van keizer Frederik I van Hohenstaufen. In 1152 veroverde hij de "kluis van Verona", een strategische bergpas die de weg van Duitsland naar Verona (en het Italiaanse laagland) controleerde. In 1154 was hij legeraanvoerder van Frederiks Italiaanse campagne. En in 1155 gaf hij met groot persoonlijk gevaar leiding aan de achterhoede toen Frederik in de Alpen in een hinderlaag was gelopen, waardoor Frederik zich in veiligheid kon stellen. Otto volgde in 1156 zijn vader op als paltsgraaf van Beieren. Hij was ook voogd van het bisdom Freising, de abdij van Weihenstephan in Freising, het klooster van Geisenfeld en het klooster van Ensdorf.
Otto nam in 1157 deel aan de rijksdag van Besançon. Daar kwam het tot een conflict tussen de pauselijke legaat (de latere paus Alexander III) en de keizer, over de vraag of de paus gezag had over de keizer. De emoties liepen zo hoog op dat Otto de legaat bijna heeft gedood. In 1159 was de legaat inmiddels tot paus gekozen en Otto organiseerde de verkiezing van de tegenpaus Victor IV (Octavianus) en gaf hem militaire steun. Paus Alexander was hierdoor gedwongen naar Frankrijk te vluchten. Na de dood van Victor werd die opgevolgd door tegenpaus Paschalis III en na diens dood had Otto weer de hand in de verkiezing van tegenpaus Calixtus III.
In Duitsland ontpopte Otto zich als een bekwaam bestuurder en politicus. Hij werkte voortdurend aan de versterking van zijn eigen positie terwijl hij een belangrijke bondgenoot was van keizer Frederik in diens politieke krachtmeting met Hendrik de Leeuw. Ook voerde hij voor Frederik een aantal diplomatieke missies uit in Italië en het Byzantijnse Rijk. In 1180 nam Frederik het hertogdom Beieren af van Hendrik, en benoemde Otto tot hertog. In 1183 kocht Otto het graafschap Dachau. In dat jaar was hij ook aanwezig toen in Konstanz (stad) de vrede werd gesloten tussen de keizer en de Italiaanse steden. Otto was daarna nog aanwezig op een rijksdag in Regensburg, en overleed op weg naar huis. Hij werd begraven in het klooster van Scheyern, een vroeger kasteel van de familie.
[wikipedia]

Otto getrouwd Agnes van Loon. Agnes (dochter van Lodewijk I van Loon en Agnes van Metz) is geboren in 1150; is gestorven op 26 mrt 1191. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Omstreeks 1108 trouwde Floris II met Geertruida van Saksen, dochter van Diederik II van Lotharingen, de hertog van Opper-Lotharingen en een halfzus van de Rooms-Duitse koning Lotharius III van Supplinburg. Geertruida veranderde haar naam waarschijnlijk bij haar huwelijk in Petronilla. Hiermee wilde ze vermoedelijk uiting geven aan haar verbondenheid met Petrus en de paus. Floris II beëindigde het conflict met bisschop Burchard van Utrecht, waarschijnlijk door hem in 1101 als leenheer te erkennen. In ruil daarvoor ontving hij van de bisschop het Rijnland (gouw) in leen en kreeg van hem de titel Graaf van Holland. Floris II is de eerste die zo werd genoemd, daarvoor werd zijn domein nog als het graafschap Friesland aangeduid.
Floris verwierf grote rijkdom door de ontginning van de veengebieden in het Rijnland en door tolheffing op de grote rivieren, met name bij Vlaardingen waar in die tijd de Lek, Waal en Maas samen in de Noordzee uitmondden. Hij heeft zijn bijnaam waarschijnlijk aan deze rijkdom te danken. Floris heeft tijdens zijn bewind diverse houten kerken vervangen door kerken van tufsteen.
Floris overleed toen zijn oudste zoon Dirk nog maar 7 jaar oud was. Hij is begraven in de abdij van Egmond.
[wikipedia]

Floris getrouwd Petronilla van Saksen circa 1113. Petronilla (dochter van Diederik II van Lotharingen en Hedwig van Formbach) is geboren circa 1082; is gestorven op 23 mei 1144. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Na de vroege dood van haar man in 1122 voerde zij het regentschap voor haar zoon, graaf Dirk VI. Petronella steunde haar halfbroer in zijn poging om keizer te worden en werd toen dat was gelukt beloond met het Rijnland (gouw), dat daarvoor al door Holland van Utrecht was geleend. Petronella probeerde om haar tweede zoon Floris tot erfgenaam van Vlaanderen te laten benoemen, maar dat mislukte. Petronella vond dat Dirk niet voldoende kwaliteit had om graaf te worden en ze weigerde haar functie op te geven toen hij meerderjarig werd. Dat deed ze pas toen haar tweede zoon Floris meerderjarig werd. Ze moedigde hem aan om de macht te grijpen ten koste van Dirk, maar dat mislukte.
Petronella benoemde haar kapelaan tot abt van Egmond, tegen de wens van de monniken, en was gedwongen hem terug te roepen toen hij volledig onbekwaam bleek. In 1133 stichtte zij de abdij van Rijnsburg. Haar dochter Hedwig werd hier non. Petronilla werd in de abdij, voor het koor van de grafelijke kapel begraven. Haar restanten werd in 1949 gevonden bij de opgraving van de kapel. Forensisch onderzoek toonde onder ander aan dat de gravin een grote en grof gebouwde vrouw geweest moet zijn.
[wikipedia]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Otto I van Salm

Aantekeningen:

Otto was de zoon van de Duitse tegenkoning Herman van Salm en Sophia van Formbach. Zij waren een van de meest pausgezinde families van die tijd. Hij bouwde de burcht Rheineck. Rond 1115 trouwde hij met Geertruid van Northeim, weduwe van paltsgraaf Siegfried. Hierdoor verwierf hij het ambt van paltsgraaf aan de Rijn. Otto verkreeg door erfenis het kasteel van Treis. Hendrik V (keizer) erkende de erfenis niet en veroverde Treis in 1121. Toen zijn zwager Lotharius III van Supplinburg in 1125 tot koning werd gekozen, kreeg Otto het kasteel van Treis weer terug. Ook verkreeg hij het graafschap Bentheim. Otto herbouwde het kasteel van Bentheim dat was verwoest. In 1136 vergezelde hij Lotharius naar Italië. Na de dood van Lotharius (1137) verloor Otto de functie van paltsgraaf en het kasteel van Treis. De rest van zijn leven was hij daarover in conflict met de nieuwe paltsgraaf en met de aartsbisschop van Trier.
[wikipedia]

Otto getrouwd Geertruid. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1096-1108

Hendrick getrouwd Alveradis van Hochstaden circa 1100. Alveradis (dochter van Gerard I van Hochstaden en Aleydis van Wickrath) is gestorven na 1131. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1108-1131

Aantekeningen:

Betrokken bij de stichting van de abdij Mariënweerd in 1129

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1121-1167, leenman van

Aantekeningen:

GIVN Herman
SURN van Kuyc
NOTE (van Malsen)

Beroep:
Holland 1137, (stads)graaf van Utrecht, voogd van St. Servaas te Maastricht 1146

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: burggraaf van Utrecht

Aantekeningen:

ITEM 215
ROLE 176-04
GIVN Dirk
SURN van Rhenen

Dudo getrouwd Irmgardis van Arnstein. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij was van 1118 tot 1139 als Walram II hertog van Limburg in opvolging van zijn vader. Hij was ook hertog van Neder-Lotharingen van 1128 tot 1139, ter vervanging van Godfried I van Leuven, die zichzelf niettemin oorkondelijk als hertog van Neder-Lotharingen bleef beschouwen. Walram werd in 1128 hoe dan ook door de Duitse keizer het hertogelijk gezag toegekend (inbegrepen de Markgraafschap Antwerpen als ambtsleen). Het jaar daarop, in 1129, werd hij ook voogd van Duisburg.
Zijn zoon Walram werd graaf van Aarlen. Hij werd in het hertogdom Limburg opgevolgd door zijn zoon Hendrik II van Limburg, die later ook het graafschap Aarlen van zijn broer zou overnemen.
Op 16 juli 1139 blies Walram II zijn laatste adem uit. Nog vóór 9 februari 1140 bevestigde Koenraad III Godfried VI als hertog van Neder-Lotharingen, die al op 25 juni 1139 het hertogschap daadwerkelijk uitoefende.
Walram II droeg de volgende titels: graaf van Arlon in 1115, graaf van Wassenberg en Limburg in 1119 en hertog van Neder-Lotharingen in 1128. Voorts was hij markgraaf van Antwerpen en rijksvoogd van Duisburg.
[wikipedia]

Walram getrouwd Jutta van Gelre. Jutta (dochter van Gerard I van Gelre) is geboren circa 1095; is gestorven in 1151. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

erfdochter van Wassenberg

Aantekeningen:

Toen zijn vader in 1129 overleed volgde hij die op als graaf van Gelre en graaf van Wassenberg. Hij trouwde met Ermgard van Zutphen, de erfdochter van het graafschap Zutphen wier bezittingen bestonden uit gebied ten oosten van de IJssel (Zutphen) en talrijke buitenposten in Friesland, Westfalen en het Rijnland.
Gerard handhaafde deze erfenis tegen de bisschop van Münster en kreeg daarbij steun van de hertog van Neder-Lotharingen.
[wikipedia]

Gerard getrouwd Ermgard van Zutphen. Ermgard (dochter van Otto II van Zutphen en Judith) is geboren circa 1100; is gestorven vóór 1138. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Na het overlijden van haar broer Hendrik erfde zij Zutphen. Haar zoon Hendrik was de eerste die zowel graaf van Zutphen als van Gelre was. Sindsdien vormt het graafschap Zutphen een deel van het hertogdom Gelre.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Hij was graaf van Wittelsbach en Lengenfeld, en paltsgraaf van Beieren. Daarnaast was Otto voogd van Freising, de abdij van Sankt Afra in Augsburg, de Niedermünster in Regensburg, Kühbach en Mallerdsdorf. Hij erfde daarnaast het kasteel Habsberg bij Velburg. Otto stichtte de kloosters van Ensdorf in 1121 (als familieklooster) en het klooster van Indersdorf in 1124 (als boetedoening, in opdracht van paus Calixtus II). Omdat Otto het nieuwe kasteel Wittelsbach in gebruik nam, gaf hij het oude slot Scheyern ook in gebruik aan een klooster in 1123.
In 1150 voelde Otto zich beledigd door een tekst van bisschop Otto van Freising (een beroemd historicus) over zijn voorouders. Hij ging verhaal halen tijdens de hoogmis in de dom van Freising en misdroeg zich daarbij zodanig dat hij en zijn zonen werden geëxcommuniceerd. Als gevolg daarvan belegerde keizer Koenraad III van Hohenstaufen hem in 1151 in hun burcht Kelheim. Otto moest zich overgeven en zijn zonen als gijzelaar overdragen. In 1152 overleed Koenraad en zijn opvolger Frederik I van Hohenstaufen sloot vrede met Otto en herstelde hem in zijn rechten.
[wikipedia]

Otto getrouwd Heilica van Lengenfeld. Heilica is geboren circa 1100; is gestorven op 14 sep 1170 in Pettendorf,,Bayern,Deutschland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf van Loon 1135, burggraaf

Aantekeningen:

was de vijfde graaf van Loon tussen 1139 en 1171. Hij liet in Brustem een burcht bouwen. Van zijn broer Gerard erfde Lodewijk in 1155 het graafschap Rieneck. Lodewijk was voogd van de abdij van Averbode en de abdij schonk de Bolderbergwinning in Bolderberg, nu bekend als domein Bovy
[wikipedia]

Beroep:
Mainz 1139, graaf van Rieneck 1155, voogd van Averbode, leenman van de hertog van Brabant, vermeld
1141-71

Lodewijk getrouwd Agnes van Metz. Agnes (dochter van Folmar V van Metz en Mathilde) is geboren circa 1114; is gestorven tussen 1175 en 1180. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: erfgename van Longwy 1157

Aantekeningen:

Agnes gaf Hendrik van Veldeke de opdracht om de Sint-Servaeslegende te schrijven. Door haar verwantschap was Lodewijk van 1159 tot 1162 burggraaf van Metz. Ook maakte Lodewijk via Agnes aanspraak op het hertogdom Luxemburg, maar hij kon deze aanspraken niet realisren. Op 11 augustus 1171 mislukte de poging van Lodewijk om het graafschap Duras te veroveren. De graaf van Duras kreeg hulp van de burgers van Sint-Truiden en versloeg hem. Hierbij kwam Lodewijk om het leven.
Lodewijk en zijn vrouw werden in de gasthuiskapel in Borgloon begraven. Hun graf is er nog steeds te zien
[wikipedia]

Aantekeningen:

Floris sneuvelde in 1061 oorlog met de bisschop van Utrecht. Dirk was toen minderjarig en zijn moeder trad op als regentes. Bisschop Willem I van Utrecht maakte van deze situatie gebruik om het Rijnland en het Kennemerland te annexeren. Deze annexatie werd formeel bevestigd door keizerin Agnes van Poitou (1024-1077), de regentes van Duitsland. Van Dirks graafschap bleven alleen de meest noordelijke en zuidelijke gebieden over. Zijn moeder besefte dat Dirk een sterke bondgenoot nodig had en ze trouwde in 1063 met Robrecht I van Vlaanderen, de broer van de graaf Boudewijn VI van Vlaanderen. Die gaf zijn aanspraken in Vlaanderen op (ten gunste van zijn neef Arnulf III van Vlaanderen) en wijdde zich aan zijn Friese belangen. Daaraan ontleent hij in Vlaanderen zijn bijnaam "de Fries". Dirk ontving Vlaanderen ten oosten van de Schelde en de eilanden ten westen van de Schelde (o.a. Walcheren), als apanage.
Robrecht en Boudewijn wisten het Rijnland en Kennemerland weer terug te veroveren maar de keizer gaf hertog Godfried III van Lotharingen van Neder-Lotharingen opdracht om de bisschop te verdedigen. Godfried werd op 26 februari 1076 vermoord in Delft of Vlaardingen, volgens de overlevering werd hij toen hij zijn behoefte deed, van onderen dodelijk verwond. Toen bisschop Willem een paar maanden later ook overleed, verzamelde Dirk een Vlaams leger en probeerde opnieuw zijn graafschap te heroveren. De nieuwe bisschop Koenraad verschanste zich in het kasteel van IJsselmonde. De gevechten werden beslist doordat Dirk het kasteel kon veroveren: Koenraad sloot vrede en gaf daarbij het Rijnland en Kennemerland terug aan Dirk.
Dirk koos in de investituurstrijd de kant van de paus en hij werd begraven in de abdij van Egmond.
Dirk is vermoedelijk getrouwd met Othelhildis van Saksen (ca. 1065 - 18 november 1120) maar hier kan ook sprake zijn van een verwarring met zijn grootvader.
[wikipedia]

Dirk getrouwd Othilde. Othilde is geboren circa 1065; is gestorven op 18 nov 1120. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Diederik was graaf van de Elzas en van Bouzonville, voogd van de abdij van Remiremont en vanaf 1070 hertog van Opper-Lotharingen. Zijn benoemingen leidden tot een conflict met zijn jongere broer Gerard dat in 1073 werd geschikt. In 1075 vocht Diederik aan de kant van Hendrik IV bij Homburg (bij Erfurt) tegen de opstandige Saksen, die daar werden verslagen. Kort na de veldslag trouwde Diederik met Hedwig van Formbach, die weduwe was geworden nadat haar man Gebhard van Supplinburg in de slag aan de Saksische kant was gesneuveld. Diederik bleef een trouwe aanhanger van Hendrik en veroverde in 1078 voor hem de stad Metz op de bisschop. Als straf hiervoor werd hij in 1079 in de ban gedaan en in 1082 gaf Diederik de stad weer op.
[wikipedia]

Diederik getrouwd Hedwig van Formbach. Hedwig (dochter van Frederik van Formbach en Gertrude van Haldensleben) is geboren vóór 1061; is gestorven in 1090. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In haar eerste huwelijk was zij getrouwd met Gebhard van Supplinburg. Deze sneuvelde op 9 juni 1075 in de Slag bij Langensalza. Hij vocht in een coalitie van Saksen en Lotharingers tegen keizer Hendrik IV en zijn bondgenoten. Enige weken hierna werd hun zoon Lotharius III van Supplinburg geboren. Deze zou ruim 50 jaar later keizer van Heilige Roomse Rijk worden. Al eerder was zij de moeder geworden van een dochter, Ida, die zou huwen met graaf Sieghard van Tengling.
[wikipedia]

Aantekeningen:

erman werd op 6 augustus 1081, toen Hendrik IV in Italië verbleef, door de edelen van Zwaben en Saksen tot Duits tegenkoning verkozen, in opvolging van Rudolf van Rheinfelden. Herman had deze verkiezing te danken aan aan de machtsstrijd tussen de verschillende fracties van de opstandelingen: hoewel hij zelf geen vooraanstaande leider van de opstand was, was hij wel een goede compromisfiguur. Vijf dagen later versloeg Herman hertog Frederik I van Zwaben bij Höchstädt an der Donau. Herman belegerde daarna de stad Augsburg maar moest dat beleg na drie weken opgeven. Hij trok naar Saksen en werd in Eisleben als koning gehuldigd. Op 26 december 1081 werd hij in Goslar gekroond door de bisschop van Mainz.
In 1083 maakte Herman plannen voor een veldtocht naar Italië. Hij verzamelde een leger aan de Donau maar zag zijn van zijn plannen af nadat Otto I van Northeim, zijn belangrijkste veldheer, overleed. Hendrik IV kwam in 1084 terug uit Italië en Herman moest voor hem wijken. Hij vluchtte zelfs naar Denemarken. Herman keerde in 1086 terug en belegerde samen met Welf IV van Beieren de stad Würzburg (stad). Op 11 augustus versloeg hij Hendrik die de stad wilde ontzetten. Herman en Welf veroverden Würzburg. Toen Hendrik met een groot leger terugkwam, verlieten ze de stad. Herman en Welf trokken ongehinderd door Beieren en veroverden Augsburg.
Herman kreeg er uiteindelijk genoeg van om als tegenkoning een speelbal in de handen van de grote Zwabische en Saksische edelen te zijn. Hij werd door hen niet als koning en niet eens als gelijke behandeld, alle beslissingen werden zonder hem genomen. Herman trok zich in 1086 terug op zijn eigen bezittingen en bemoeide zich alleen nog maar met zijn eigen zaken. Op 28 september 1088 werd hij getroffen door een steen en kwam hij om het leven, bij de bestorming van de burcht van Cochem.
[wikipedia]

Herman getrouwd Sophia van Formbach. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In zijn jonge jaren volgde hij de politiek van zijn vader, die een van de leiders was van het verzet tegen Hendrik IV (keizer). Nadat zijn vader in 1086 was overleden, koos Hendrik al snel de kant van de keizer. Hendrik stichtte het klooster bij Bursefelde (bij Hann. Münden) als familieklooster. Hij volgde zijn vader op als graaf van Northeim, de Rittigau (bij Northeim (stad)) en Eichsfeld. Tevens was hij heer van het Werradal en voogd van de kloosters van Bursefelde en Helmarshausen (bij Bad Karlshafen).
Hendrik was zwager van Egbert II van Meißen. Egbert verloor al zijn titels omdat hij volhardde in de opstand tegen keizer Hendrik. Het markgraafschap van Friesland werd door de keizer aan bisschop Koenraad van Zwaben (bisschop) van Utrecht toegewezen. Toen die in 1099 werd vermoord claimde Hendrik de functie, op grond van de aanspraken van zijn vrouw. Dit werd door de keizer gehonoreerd en Hendrik werd benoemd tot markgraaf van Friesland. Toen Hendrik naar Friesland trok, werd hij daar gedood terwijl zijn vrouw ternauwernood ontkwam. Hierover bestaan meerdere lezingen:
Hendrik is gesneuveld in een veldslag bij Norden.
Hendrik werd feestelijk ontvangen in Staveren door een gezelschap van Utrechtse ministerialen en voorname inwoners van Friesland en Staveren. Tijdens de ontvangst probeerden ze Hendrik te vermoorden. De aanslag mislukte en Hendrik en zijn vrouw vluchtten per schip naar Deventer maar ze werden door de Friezen ingehaald. Hendrik werd neergestoken en vervolgens door de Friezen overboord geworpen, zodat hij verdronk.
Hendrik is begraven in de abdij van Bursefelde.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Gertrudis van Brunswijk. Gertrudis (dochter van Egbert I van Meißen en Irmengard van Susa) is geboren circa 1058; is gestorven op 9 dec 1117 in Braunschweig,,Niedersachsen,Deutschland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Gertrudis von Braunschweig

Aantekeningen:

vermoedelijk door keizer Hendrik IV (1056-1105) beleend met het land van Kuijc voor 1096.

is de stamvader van het geslacht van Cuijk.
Herman was heer van Malsen (kan verwijzen naar meerdere plaatsen in het rivierenland) en burggraaf van Utrecht voor bisschop Willem van Gelre (in sommige bronnen ook Willem van Cuijk genoemd).
Zijn vader was mogelijk graaf Unruoch van Teisterbant, de broer van bisschop Ansfried van Utrecht.
Hermans belangrijkste wapenfeit was dat hij op 28 juni 1061 deelnam aan de slag bij Nederhemert. De troepen van de bisschop en zijn bondgenoten werden daar verslagen door graaf Floris I van Holland. Herman hergroepeerde en overviel het rustende leger van Floris. Floris en veel van zijn soldaten werden daarbij gedood. Herman werd door keizer Hendrik IV beleend met het land van Cuijk.
[wikipedia]

Herman getrouwd van Namen tussen 1065 en 1070. (dochter van Albert II van Namen en Regelindis van Lotharingen) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

zie http://www.kareldegrote.nl/Excursiones.htm#Lotharingen-Namen-Kuijc voor een uitleg over deze dochter uit het geslacht van Namen.

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: heer van Rieneck

Gerard getrouwd Aleydis van Wickrath. Aleydis en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1096-1108

Hendrick getrouwd Alveradis van Hochstaden circa 1100. Alveradis (dochter van Gerard I van Hochstaden en Aleydis van Wickrath) is gestorven na 1131. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1108-1131

Aantekeningen:

Betrokken bij de stichting van de abdij Mariënweerd in 1129

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: vermeld 1125-1160, gegoed in

Aantekeningen:

Godfried: COL/KUY:36-48, inzake de betrekkingen van Hendrik II van Kuyc, met name p.41, waarin hij
de vraag opwerpt of Godfried van Rhenen identiek kan zijn met Godfried van Aerschot, vermeld
1107-1156, jongere broer van Arnold I van Aerschot (1115-1135), vanwege de goederen in het gebied
met de oudste bezittingen van de graven van Leuven.

Sophia: GREI II:1178, waar Greidanus haar voor een dr. van Dirk II van Kleef houdt, echter gezien
de periode van haar huwelijk en haar kinderen komt -als zij een van Kleef is - eerder Dirk I
(+<1120-3-7) in aanmerking (zie ES-NF:18Taf22).
ITEM 215
ROLE 176-03
GIVN Godfried (II)
SURN van Aarschot-Rhenen

Beroep:
Rhenen, Bemmel, Wormersbach, Herpen, half Asten (?), Perk, Anderlecht en Dilbeek

Godfried getrouwd Sophia [van Kleef?]. Sophia en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

GIVN Sophia
SURN [van Kleef?]

Aantekeningen:

graaf in de Einrichgouw

Aantekeningen:

Hendrik volgde in 1082 zijn vader Walram I op als graaf van Limburg. Hij verzette zich in 1094 tegen de benoeming van Arnold I van Loon als voogd van Sint-Truiden voor de bezittingen in het bisdom Metz. Zelf werd Hendrik in 1095 benoemd tot paltsgraaf van Neder-Lotharingen. Hij volgde zijn hertog Godfried van Bouillon in de eerste kruistocht en keerde daarna naar huis terug. In 1101 werd hij benoemd tot opvolger van Godfried als hertog van Neder-Lotharingen en markgraaf van het markgraafschap Antwerpen. Zijn bestuur wordt vooral herinnerd omdat hij de schenking van tienden door Godfried aan Antwerpse kerken, ongedaan maakte. In 1106 moest Hendrik zijn functie opgeven omdat hij trouw bleef aan Hendrik IV (keizer) na de coup van diens zoon Hendrik V (keizer). Hendrik werd zelfs gevangen gezet maar wist te ontsnappen.
In 1108 nam Hendrik paltsgraaf Siegfried gevangen die een complot tegen Hendrik V zou hebben beraamd. Hierdoor kwam Hendrik terug in de gunst van de keizer. Maar in de volgende jaren koos ook Hendrik de kant van de tegenstaners van de koning. Hij vocht mee met de Lotharingse edelen die in 1114 de keizer versloegen bij Andernach. In 1115 was hij een van de aanvoerders van de Lotharingse troepen die de Saksen hielpen tegen de keizer in de slag bij Welfesholz, waar de keizer opnieuw werd verslagen. Op de terugweg veroverden de Lotharingers Münster (stad), en verwoestten ze de palts van Dortmund en een aantal kastelen. In Mainz werd vervolgens een wapenstilstand bemiddeld. Daarna zijn geen bijzonderheden over Hendrik bekend.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Adelheid van Bottenstein. Adelheid (dochter van Botho van Bottenstein en Judith van Schweinfurt) is geboren circa 1080; is gestorven op 13 aug 1106. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Gerard IV van Wassenberg

Aantekeningen:

Gerard was graaf van Wassenberg van 1085 - 1129. In 1096 werd hij, als Gerard I, ook graaf van Gelre. Hij werd in 1096 ook als landgraaf geattesteerd in een keizerlijke oorkonde: MGH Diplomata Henrici IV nr. 459: Gerardus lantgrave, waarschijnlijk met betrekking tot een rijksleen in de Teisterbant. Daarnaast was hij voogd van Erkelenz, Roermond en Utrecht. Gerard was een van de machtigste edelen van Neder-Lotharingen en probeerde zijn bezit vooral ten koste van de bisschop van Utrecht te vergroten. Dit leidde tot conflicten met Utrecht maar ook met de aartsbisschop van Keulen en de graven van Holland. Op rijksniveau was Gerard een trouw bondgenoot van Hendrik IV (keizer). Samen met zijn neef/broer Gosewijn I van Valkenburg dwong hij de benoeming van Hendriks kandidaat af, als abt van Sint-Truiden. Van Gerard is ook een schenking bekend aan Sint-Servaas te Maastricht.
Gerard was een zoon van graaf Gerard III van Wassenberg of van Diederik van Wassenberg. Gerards eerste vrouw is onbekend. Hij hertrouwde met de weduwe van Koenraad I van Luxemburg, Clementia van Poitiers of Clementia van Gleiberg. (Zie artikel over Clementia van Poitiers voor de discussie over haar identiteit)
[wikipedia]

Otto getrouwd Judith. Judith is gestorven in 1118. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Mogelijk was dit de dochter van Lodewijk van Arnstein en Jutta Arnoldsdochter van Arnstein of het was een zuster van keizer Lotharius III van Supplinburg

Aantekeningen:

vermeld in oorkonden 1091-1119; vat het plan op een klooster te stichten te Ensdorf in het Vilstal, doch vóór de realisering daarvan overleden

Friedrich getrouwd Heilica van Staufen. Heilica (dochter van Frederik van Staufen en Agnes van Waiblingen) is geboren circa 1087; is gestorven na 1110. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij steunde in 1119 de verkiezing van Frederik van Namen tot bisschop van Luik, tegen de zin van Hendrik V (keizer). In 1135 stichtte Arnold de Abdij van Averbode. Arnold had geen krijgshaftige instelling maar trad juist vaak op als bemiddelaar in lokale conflicten
[wikipedia]

Arnold getrouwd Aleida. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Folmar getrouwd Mathilde. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zijn broer werd in 1049 gedood door een leger van de bisschoppen van Utrecht, Metz en Luik. Hij was kinderloos en Floris was zijn erfgenaam maar moest aanvankelijk vluchten. De relatie met de keizer en de bisschoppen bleef slecht. Floris raakte in conflict met de keizer over de tol op de Merwede (vermoedelijk bij Vlaardingen, dus stroomafwaarts van de huidige Merwede). Bovendien probeerde hij zijn bezit in het rivierenland uit te breiden en kwam daardoor in conflict met bisschop Willem van Cuijk. Regentes Agnes gaf in 1058 bisschop Willem van Cuijk van Utrecht, Hendrik II van Leuven, Wichard van Gelder, Anno II aartsbisschop van Keulen, Diederik bisschop van Luik en Egbert I van Meißen, de markgraaf van Friesland (Friesland en Groningen), opdracht om Floris tot de orde te roepen. De eerste echte slag werd in 1061 uitgevochten bij Oudheusden. Floris was zwaar in de minderheid en had daarom het slagveld met grote aantallen valkuilen voorbereid. Zo raakten zijn tegenstanders in grote verwarring en werd een groot aantal direct al buiten gevecht gesteld. Floris wist daarna de slag eenvoudig te winnen. De volgende slag vond op 28 juni 1061 plaats bij Nederhemert. Floris viel de troepen van Keulen, Brunswijk en Cuijk aan en wist ze snel te verjagen. De Friezen gingen vervolgens rusten in de schaduw van de bomen langs de Maas. Herman van Cuijk, burggraaf van Utrecht, hergroepeerde zijn troepen en overviel de nietsvermoedende Friezen. Floris werd samen met honderden van zijn mannen gedood.
Floris is oorspronkelijk begraven in de eerste abdij van Egmond, hij ligt nu na opgraving in het nieuwe mausoleum in de in 1935 herstichte Abdij van Egmond - hoewel er aan wordt getwijfeld of het in 1935 gevonden skelet wel van Floris was.
[wikipedia]

Floris getrouwd Geertruida van Saksen circa 1050. Geertruida (dochter van Bernhard II van Saksen en Eilika van Schweinfurt) is geboren in 1033; is gestorven op 3 aug 1113. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Geertruida werd in 1061 weduwe. Korte tijd na het overlijden van Floris, nam bisschop Willem van Cuijck van Utrecht, het Rijnland en Kennemerland in bezit. Dit werd door de keizerin bevestigd, de minderjarige Dirk had toen alleen nog de monding van de grote rivieren en een paar eilanden in het noorden in bezit. Geertruida besefte dat ze een sterke bondgenoot nodig had en ze trouwde in 1063 met Robrecht I van Vlaanderen, de broer van de graaf Boudewijn V van Vlaanderen. Robrecht gaf zijn aanspraken in Vlaanderen op (ten gunste van zijn neef Arnulf) en wijdde zich aan zijn Friese belangen, daaraan ontleent hij in Vlaanderen zijn bijnaam "de Fries". Dirk ontving Vlaanderen ten oosten van de Schelde en de eilanden ten westen van de Schelde (o.a. Walcheren), als apanage.
Robrecht en Boudewijn wisten het Rijnland en Kennemerland weer terug te veroveren maar keizer Hendrik IV gaf hertog Godfried III van Lotharingen van Neder-Lotharingen opdracht om de bisschop te verdedigen. Godfried werd op 26 februari 1076 vermoord in Delft. Toen bisschop Willem een paar maanden later ook overleed, verzamelde Dirk een Vlaams leger en probeerde opnieuw zijn graafschap te heroveren. De nieuwe bisschop Koenraad verschanste zich in het kasteel van IJsselmonde. Toen Dirk het kasteel wist te veroveren was de strijd beslist: Koenraad sloot vrede en gaf daarbij het Rijnland en Kennemerland terug aan Dirk.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Gerard volgde in 1047 zijn broer Adalbert op als graaf van de Elzas, Metz en Châtenois, toen die hertog werd van Opper-Lotharingen. Adalbert werd tot hertog benoemd in plaats van de opstandige Godfried II van Lotharingen maar werd in 1048 al door Godfried gedood. Gerard volgde toen zijn broer op als hertog maar werd al snel door Godfried gevangengenomen. In 1049 bemiddelde paus Leo IX een vrede in Lotharingen en werd Gerard vrijgelaten. Met steun van keizer Hendrik III wist Gerard zijn positie te versterken ten koste van Godfried en zijn bondgenoten.
In 1053 kwam Gerard op zijn beurt paus Leo IX te hulp tegen de Italiaanse Normandiërs. Gerard leidde een klein Duits contigent in het pauselijke leger dat zich in dat jaar wilde verenigen met een Byzantijns leger om de Normandiërs aan te vallen. Die wachtten echter niet af maar onderschepten het pauselijke leger op 18 juni 1053 bij Civitate (bij Foggia). Er werden besprekingen gevoerd maar de Normandiërs vielen ondertussen aan en hun rechtervleugel verjoeg een overmacht aan Italiaanse troepen van de paus. Ondertussen wisten de Duitsers, die ongeveer 2:1 in de minderheid waren tegen de resterende Normandiërs, hun tegenstanders in het nauw te brengen maar ze verloren de slag toen de rechtervleugel van de Normandiërs op het slagveld terugkeerde. Paus Leo IX werd gevangengenomen.
Gerard was voogd van de abdijen van Sint Pieter te Metz, Sint Maarten bij Metz, Sint Evre te Toul, Remiremont, Moyenmoutier en Saint-Mihiel. Deze voogdijschappen leidden tot conflicten met de bisschoppen van Metz, Verdun en Toul. Gerard bouwde kastelen in Prenay en Nancy (het begin van het middeleeuwse Nancy) om zo de verbinding tussen zijn noordelijke en zuidelijke bezittingen zeker te stellen. Tegen het einde van zijn leven kwam Gerard in conflict met lokale edelen. Hij overleed op een veldtocht tegen opstandelingen, volgens geruchten was hij vergiftigd. Hij werd begraven in de abdij van Remiremont. Met zijn bewind kwam een einde aan de turbulente geschiedenis van Opper-Lotharingen, zijn nageslacht regeerde tot 1755.
[wikipedia]

Gerard getrouwd Hedwig van Namen. Hedwig (dochter van Albert I van Namen en Ermengard van Lotharingen) is geboren circa 1010; is gestorven circa 28 jan 1080. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Frederik getrouwd Gertrude van Haldensleben. Gertrude (dochter van Koenraad van Haldensleben) is geboren circa 1040; is gestorven op 21 feb 1116. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Gertrude was erfdochter van graaf Koenraad van Haldensleben (ca. 1020 - 10 september 1056), zoon van Bernard II van Brandenburg (haar moeder is onbekend). Daardoor was ze een aantrekkelijke huwelijkskandidaat voor de hoge adel. Ze werd echter geschaakt door de Beierse edelman Frederik van Formbach (ca. 1035 - 1059). Toen het paar na enkele jaren naar Saksen reisde voor een verzoening, werd Frederik door Saksische edelen vermoord. Gertrude hertrouwde met hertog Ordulf van Saksen.
In 1075 overleed Ordulf maar Gertrude bleef als weduwe van een hertog, en door haar verwantschappen en bezittingen, een leidende figuur onder de Saksische adel. Zij werd samen met andere leden van de Saksische adel door Hendrik IV (keizer) in 1075 gevangen gezet te Mainz. Tijdens onlusten in de stad wist ze echter te ontsnappen. In 1076 werd ze echter opnieuw gevangen gezet en bleef meerdere jaren in gevangenschap. Na haar vrijlating voedde ze haar kleinzoon Lotharius III van Supplinburg op, een latere hertog van Saksen (1106) en keizer van Heilige Roomse Rijk (1125).
[wikipedia]

Aantekeningen:

Giselbert was in 1035 graaf van Longwy en Salm, voogd van de abdij van Echternach en de abdij van Sint Maximinus. In 1047 volgde hij zijn broer Hendrik op als graaf van Luxemburg. Giselbert liet de eerste muren van de stad Luxemburg bouwen. Hij was berucht om zijn plundertochten in het bisdom Trier maar omdat hij een trouwe aanhanger van keizer Koenraad II de Saliër de was, weigerde die de aanklachten tegen Giselbert in behandeling te nemen. Uiteindelijk werden deze kwesties opgelost door bemiddeling van Giselberts broer, bisschop Adalbero III van Metz. Op zijn sterfbed deed Giselbert grote schenkingen aan de abdij van Sint Maximinus.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Otto erfde het graafschap Northeim. Tijdens het bestuur van regentes Agnes van Poitou kreeg Otto een belangrijke positie in Duitsland. Agnes probeerde haar macht te behouden door de hoogste adel zoveel mogelijk macht te ontzeggen. Ze bestuurde met hulp van de geestelijkheid, ministerialen en de lager adel. Door dat beleid werd Otto in 1061 tot hertog van Beieren benoemd.

Een jaar later al kreeg Otto te maken met de hovelingen die ontevreden waren over het beleid van Agnes. Hij sloot zich aan bij deze fractie, waar onder anderen Egbert I van Meißen en de aartsbisschoppen Anno II van Keulen, Adalbert van Bremen en Siegfried I van Mainz toe behoorden. Na een feestmaal in de palts van Kaiserswerth nodigde Anno de jonge Hendrik IV uit om zijn schip te bezichtigen. Toen de jongen en de samenzweerders aan boord waren, voer het schip onverhoeds weg. Hendrik sprong in paniek overboord en zou zijn verdronken als Egbert hem niet was nagesprongen en hem had gered. De samenzweerders eisten dat Agnes de regeringsmacht aan hen zou overdragen, en zij gaf toe.

Als hertog ondernam hij in 1062 een veldtocht naar Hongarije om de daar verdreven koning Salomo weer op de troon te zetten. Ook voerde Otto verschillende politieke missies uit in Italië, en nam in 1069 deel aan een veldtocht tegen de Slaven. Tegen deze tijd hadden Otto en Hendrik een slechte verhouding gekregen door de situatie in Saksen: Hendrik probeerde de grote koninklijke bezittingen rond de Harz (uit de tijd van de Saksische koningen) zeker te stellen en te vergroten, terwijl Otto als graaf van Northeim dat als een bedreiging zag. In 1070 beschuldigde een ridder uit Saksen, Egeno van Konradsburg, Otto ervan dat hij hem opdracht had gegeven om de koning te vermoorden. Ook toen al was het duidelijk dat deze beschuldiging bedoeld was om Otto uit zijn machtige positie te kunnen zetten en zijn bezittingen te confisqueren. Dit plan was uitgewerkt door de Hessische graven Giso II en Adalbert van Schauenburg, die Egeno hadden betaald om Otto te beschuldigen. De koning beval Otto om naar het hof in Goslar te komen, om in een tweegevecht met Egeno door een godsoordeel zijn onschuld te bewijzen. Otto vermoedde een valstrik en kwam in opstand, gesteund door Magnus van Saksen. Op pinksterdag 1071 moesten zij zich echter aan de keizer onderwerpen. Hun functies, leengoederen en eigen bezittingen werden hen afgenomen en ze werden gevangen gezet. Otto werd in 1072 weer vrijgelaten en kreeg zijn eigen bezittingen weer terug. Omdat Magnus niet van zijn hertogstitel af wilde zien bleef hij gevangen. Otto's schoonzoon Welf IV verstootte zijn vrouw en werd tijdens het kerstfeest van 1070 te Goslar beleend met het hertogdom Beieren, zonder dat Hendrik IV hierover met de Beierse adel had overlegd. Giso en Adalbert werden door volgelingen van Otto vermoord. Egeno van Konradsburg werd beschuldigd van roof, hem werden de ogen uitgestoken
In 1073 deden de groten van Saksen, onder leiding van Otto, hun beklag bij koning Hendrik IV in Goslar (in Saksen). De koning wilde niet naar hun klachten luisteren, en toen de Saksen met een leger terugkwamen vluchtte hij naar de Harzburg. Toen de Saksen dit kasteel belegerden, moest Hendrik weer vluchten. Magnus van Saksen, die in de Harzburg was opgesloten, werd daarna bevrijd. Het lukte Hendrik niet om een leger op de been te brengen en zo was hij tot een compromis gedwongen (vrede van Gerstungen, 1074). Hendrik beloofde met name om een aantal kastelen te ontmantelen, waaronder de Harzburg. Otto kreeg zijn belangrijkste titels terug (ook die van hertog van Beieren, maar zou die functie niet meer daadwerkelijk uitoefenen), en ook Magnus zal in zijn rechten zijn hersteld. Welf stelde zich in de ontbrandende investituurstrijd duidelijk aan de kant van de paus op.
Ook Otto koos in 1074 ook de kant van de paus. In 1075 wist Hendrik echter een Saksisch leger te verslaan bij het klooster Homburg aan de Unstruth (ten westen van Erfurt). De Saksische edelen moesten voor het hele leger, barrevoets om genade smeken. Hendrik spaarde hun leven maar nam veel van hun leengoederen af. Otto werd licht gestraft, hij verloor de hertogstitel van Beieren maar werd wel stadhouder van Saksen. Desondanks stelde Otto zich kandidaat als koning toen Hendrik door de paus in de ban was gedaan. Ook nadat de banvloek ongedaan was gemaakt hielden de vorsten hun verzet tegen Hendrik vol, maar ze kozen op 15 maart 1077 Rudolf van Rheinfelden, de hertog van Zwaben tot koning. Otto nam zijn verlies en werd Rudolfs belangrijkste veldheer. Otto vocht voor Rudolf in de slag bij Mellrichstadt, de slag bij Flarchheim (27 januari 1080, met onbesliste uitkomst hoewel Hendrik daar de Heilige Lans (Wenen) op Rudolf buitmaakte) en in de Slag bij Hohenmölsen.
In 1081 viel Otto van zijn paard en brak een been. Twee jaar later overleed hij aan de gevolgen van die verwondingen. Kort voor zijn dood zou hij nog een klooster hebben gesticht dat was gewijd aan Blasius van Sebaste. Otto werd begraven in de Nicolaaskapel te Northeim (stad).
[wikipedia]

Otto getrouwd Richenza van Zwaben. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Egbert was een zoon van graaf Liudolf van Brunswijk en Gertrudis van Billung. Van zijn vader erfde hij, tesamen met zijn broer, in 1038 het markgraafschap Brunswijk. Voor zijn Oostfaalse bezittingen was hij leenman van de bisschop van Hildesheim. In 1057 werd Egbert in één klap een belangrijke hoveling: een groep Saksische opstandelingen onder leiding van Otto, de buitenechtelijke zoon van Bernard II van Brandenburg, probeerde in een hinderlaag de zesjarige Hendrik IV (keizer) en zijn moeder Agnes van Poitou (1024-1077) te vermoorden. Egbert en zijn broer Bruno II kwamen Hendrik en zijn moeder te hulp en wisten de aanval af te slaan. Bruno sneuvelde bij de gevechten en Egbert werd zwaar gewond. Egbert genas en kreeg als beloning naast zijn eigen functies, ook de functies die zijn broer had gehouden. In die rol was hij vazal van de bisschop van Bremen. Ook trouwde hij in dat jaar de bijna twintig jaar oudere Ermengard van Susa, weduwe van Otto III van Zwaben, dochter van Manfred II Olderik van Turijn en een verwante van de keizerlijke familie.
In 1058 nam Egbert deel aan de expeditie tegen graaf Floris I van Holland. In 1063 besliste hij in de stiftkerk van Goslar, de bloedige vete tussen de bisschop van Hildesheim en de abt van Fulda in het voordeel van de bisschop. Een koninklijk onderzoek naar de gang van zaken concludeerde dat Egbert daarbij geen misdaad had begaan. Egbert was in 1062 één van de deelnemers aan de ontvoering van de minderjarige Hendrik IV, wat een coup was tegen het regentschap van diens moeder. Toen Hendrik in paniek van een schip in de Rijn sprong, is Egbert hem nagesprongen en heeft hem zo het leven gered. Na de politieke ondergang van bisschop Adelbert van Bremen in 1066, wist Egbert zijn Friese goederen aan diens leenheerschap te onttrekken. In 1067 werd hij beleend met Meißen. Egbert maakte tijdens het kerstfeest van 1067 te Goslar, met Hendrik plannen om te scheiden van Ermengard om te trouwen met de jonge en rijke Adela van Leuven. Egbert heeft nog een brief geschreven over zijn voornemen tot scheiding en is daarna aan een plotselinge koorts overleden.
[wikipedia]

Egbert getrouwd Irmengard van Susa. Irmengard (dochter van Manfred II Olderik van Turijn en Bertha van Este) is geboren circa 1020; is gestorven op 19 jan 1078. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Albert volgde in 1012 zijn broer Robert II als graaf van Namen op. In 1018 wordt hij vermeld in het leger van de hertog van Lotharingen. In 1031 was hij een prominente aanwezige (na de hertog) bij de stichting van Sint-Bartolomeüskerk (Luik). In 1034 was Albert aanwezig bij de wijding van de Sint-Laurentiusabdij in Luik en verkreeg daarbij de voogdij over Wasseiges. In 1037 nam hij deel aan de veldslag bij Bar-le-Duc (Meuse) waar Odo II van Blois werd verslagen en gedood. Albert steunde samen met zijn zwager Lambert II Balderik van Leuven, keizer Hendrik III van Duitsland tegen hertog Godfried II van Lotharingen die ook zwager van Albert en Lambert was. Albert werd voogd van Andenne en stichtte de collegiale kerk van Sint-Aubin te Namen in 1047, waaraan hij na het overlijden van zijn moeder zijn domein van Glons-sur-le-Geer schonk.
[wikipedia]

Albert getrouwd Regelindis van Lotharingen vóór 10 mrt 1035. Regelindis (dochter van Gozelo I van Neder-Lotharingen) is geboren circa 994; is gestorven na 1064. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Regelindis bracht als bruidsschat het allodium (later: graafschap) Durbuy aan; zij deed als weduwe tal van schenkingen aan Sint-Aubin.
[wikipedia]

Aantekeningen:

vermoedelijk door keizer Hendrik IV (1056-1105) beleend met het land van Kuijc voor 1096.

is de stamvader van het geslacht van Cuijk.
Herman was heer van Malsen (kan verwijzen naar meerdere plaatsen in het rivierenland) en burggraaf van Utrecht voor bisschop Willem van Gelre (in sommige bronnen ook Willem van Cuijk genoemd).
Zijn vader was mogelijk graaf Unruoch van Teisterbant, de broer van bisschop Ansfried van Utrecht.
Hermans belangrijkste wapenfeit was dat hij op 28 juni 1061 deelnam aan de slag bij Nederhemert. De troepen van de bisschop en zijn bondgenoten werden daar verslagen door graaf Floris I van Holland. Herman hergroepeerde en overviel het rustende leger van Floris. Floris en veel van zijn soldaten werden daarbij gedood. Herman werd door keizer Hendrik IV beleend met het land van Cuijk.
[wikipedia]

Herman getrouwd van Namen tussen 1065 en 1070. (dochter van Albert II van Namen en Regelindis van Lotharingen) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

zie http://www.kareldegrote.nl/Excursiones.htm#Lotharingen-Namen-Kuijc voor een uitleg over deze dochter uit het geslacht van Namen.

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: heer van Rieneck

Gerard getrouwd Aleydis van Wickrath. Aleydis en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf van Aarschot, vermeld

Aantekeningen:

GIVN Arnold I
SURN van Aarschot

Beroep:
1113-35, doet in 1125 een gift aan de abdij van Afflighem in het bijzijn van zijn zonen Arnold en
Godfried, mogelijk ter gelegenheid van de intrede van zijn zoon Johan

Arnold getrouwd N.N. (dochter) van Leuven vóór 1125. N.N. (dochter van Hendrik II van Leuven en Adela van de Betuwe) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

ITEM 215
ROLE 176-02
GIVN N.N. (dochter)
SURN van Leuven

Aantekeningen:

was vanaf 1061 de eerste graaf van Limburg die met zekerheid genoemd kan worden. Tevens was hij graaf van Aarlen en voogd van de abdij van Sint-Truiden. Walram wordt soms beschouwd als bouwheer van het slot Limburg, doch deze mening is vooralsnog niet verenigd kunnen worden met het feit dat bedoelde burcht zich in 1085 nog in handen bevond van paltsgraaf Herman II van Lotharingen.
[wikipedia]

Walrem getrouwd Judith. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Botho getrouwd Judith van Schweinfurt. Judith (dochter van Otto III van Zwaben en Irmengard van Susa) is geboren circa 1035; is gestorven in 1104. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

weduwe van Koenraad I van Beieren.

Godschalk getrouwd Adeldheid van Zutphen. Adeldheid (dochter van Liudolf van Brauweiler en Mathilda van Zutphen) is geboren circa 1030; is gestorven na 1059. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Friedrich I von Schwaben

Aantekeningen:

graaf (in een Frankisch graafschap of in de Riesgau?) 1069; standvastig aanhanger van keizer Hendrik IV; hertog van Zwaben door belening met dat hertogdom Regensburg Pasen (24-3) 1079 en toen verloofd met diens nauwelijks 7-jarige dochter; moet bijna 20 jaar strijden tegen de tegenstanders van Hendrik IV in Zwaben (de aanhangers van de paus, de Welfen en de Zähringen) alvorens zijn gezag algemeen erkend wordt door het terugtreden van hertog Berthold IV van Zähringen in 1098; bouwt waarschijnlijk reeds sinds ca. 1070, in alle geval echter sinds 1080, de burcht Staufen; sticht het klooster Sancta Fides in Schlettstadt 1094; maakt van zijn vroegere burcht op de berg boven Lorch het Benedictijnerklooster Sankt Peter (gewijd na 1097, vóór 1102; overgedragen als pauselijk eigen-klooster 3-5-1102); medestichter van Sankt Walburgis bij Hagenau (Elzas); noemt zich in zijn laatste levensjaren 'hertog der Zwaben en der Franken'
[website karel de grote]

Frederik getrouwd Agnes van Waiblingen. Agnes (dochter van Hendrik IV van Duitsland en Bertha von Savoyen) is geboren circa 1072; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

draagt door haar huwelijk de oud-Salische familieaanduiding 'van Waiblingen', samen met de palts en de daarbij behorende plaats, over op de Staufen

Aantekeningen:

Arnold werd in 1078 of eerder graaf van Loon. In 1086 werd hij ook voogd van de Sint-Pieter te Luik. In 1088 bemiddelde Arnold in een conflict over de benoeming van de abt van Sint-Truiden. Door de inzet van Arnold werd niet de kandidaat van Hendrik I van Verdun maar die van de bisschop van Luik verkozen. In 1094 verwierf hij de functie van voogd van Sint-Truiden, voor de bezittingen in het bisdom Metz - ondanks fel verzet van Hendrik I van Limburg. Arnold nam deel aan de eerste kruistocht, in het contigent van Godfried van Bouillon. In 1115 erfde hij van zijn schoonvader de functies van burggraaf van Mainz en graaf van Rieneck. In 1119 steunde Arnold de kandidatuur van Frederik van Namen voor de functie van bisschop van Luik, die inderdaad werd gekozen.
[wikipedia]

Arnold getrouwd Agnes van Mainz. [Gezinsblad] [Familiekaart]