Hendrik II 'de Rijke' van Nassau

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf, bouwt de Dillenburg

Aantekeningen:

verrmeld 1198-1247, bouwde ca. 1240 het slot Dillenburg.
Hendrik II de Rijke van Nassau is een rechtstreekse voorvader van Willem de Zwijger. Zijn zoon Otto de I wordt gezien als de stamvader van de "Ottoonse linie" van het Huis Nassau waar ook het Nederlands koninklijk huis van afstamt.

Hendrik II was de oudste zoon van graaf Walram I van Nassau. Volgens de meeste bronnen werd hij geboren rond 1190. Volgens A.W.E. Dek is de geboortedatum van Hendrik rond 1180 omdat zijn vader deelnam aan de derde kruistocht tussen 1189 en 1190. Zijn moeder was Kunigunde van Ziegenhain, dochter van graaf Poppo II van Nidda. Na de dood van Walram I in 1198 is Hendrik hem op achtjarige leeftijd opgevolgd als graaf van Nassau. Hij deelde zijn regering met zijn jongere broer, Robert IV tot 1239.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Machteld van Gelre vóór 1221. Machteld (dochter van Otto I van Gelre en Richardis van Scheyern-Wittelsbach) is geboren vóór 1200; is gestorven na 1247. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Walram van Nassau is geboren circa 1220; en is gestorven.
2. Otto I van Nassau is geboren vóór 1230; is gestorven tussen 3 mei 1289 en 19 mrt 1290.
3. Jutta van Nassau is geboren circa 1240; is gestorven na 25 jan 1312.

Aantekeningen:

Walram wordt van 1176-1191 vermeld als graaf van Laurenburg en daarna, vanaf 1193, als graaf van Nassau. Van 1189 tot 1192 nam hij deel aan de Derde Kruistocht onder keizer Frederik I "Barbarossa".
Hij huwde met een zekere Kunigunde, mogelijk een dochter van graaf Poppo II van Ziegenhain.
[wikipedia]

Walram getrouwd Kundigunde. Kundigunde en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Rupert was de oudste zoon van graaf Dudo van Laurenburg. Zijn moeder was een dochter van graaf Lodewijk II van Arnstein (Anastasia). Graaf Dudo richtte in 1080 Laurenburg op en daarna de fundamenten van de burcht Nassau in 1100. Samen met zijn broer Arnold I van Laurenburg regeerde Rupert vanaf 1120 in de burcht Nassau en noemde zich voortaan Graaf van Nassau. Deze titel werd vanaf 1159 na zijn dood door de Aartsbisschop van Trier erkend. In 1124 werd Rupert voogd van het Heerschap Weilburg, die hij van de Bisdom Worms in leen had gekregen. Idstein volgde in 1122 en samen met Weilburg behoorde dit tot leen van de Nassaus. Rupert kon door deze lenen het huis Nassau onafhankelijk maken of onafhankelijk laten blijven. Hij overleed vóór 13 mei 1154.
De chronologie van graven Laurenburg is nogal onzeker. De link tussen Rupert I en Walram I is erg omstreden. Wat wel zeker is bij Rupert I: hij was getrouwd met Beatrix van Limburg en had twee kinderen: Arnold en Rupert.
[wikipedia]

Rupert getrouwd Beatrix van Limburg. Beatrix (dochter van Walram II van Limburg en Jutta van Gelre) is gestorven na 12 jul 1164. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Dudo getrouwd Irmgardis van Arnstein. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij was van 1118 tot 1139 als Walram II hertog van Limburg in opvolging van zijn vader. Hij was ook hertog van Neder-Lotharingen van 1128 tot 1139, ter vervanging van Godfried I van Leuven, die zichzelf niettemin oorkondelijk als hertog van Neder-Lotharingen bleef beschouwen. Walram werd in 1128 hoe dan ook door de Duitse keizer het hertogelijk gezag toegekend (inbegrepen de Markgraafschap Antwerpen als ambtsleen). Het jaar daarop, in 1129, werd hij ook voogd van Duisburg.
Zijn zoon Walram werd graaf van Aarlen. Hij werd in het hertogdom Limburg opgevolgd door zijn zoon Hendrik II van Limburg, die later ook het graafschap Aarlen van zijn broer zou overnemen.
Op 16 juli 1139 blies Walram II zijn laatste adem uit. Nog vóór 9 februari 1140 bevestigde Koenraad III Godfried VI als hertog van Neder-Lotharingen, die al op 25 juni 1139 het hertogschap daadwerkelijk uitoefende.
Walram II droeg de volgende titels: graaf van Arlon in 1115, graaf van Wassenberg en Limburg in 1119 en hertog van Neder-Lotharingen in 1128. Voorts was hij markgraaf van Antwerpen en rijksvoogd van Duisburg.
[wikipedia]

Walram getrouwd Jutta van Gelre. Jutta (dochter van Gerard I van Gelre) is geboren circa 1095; is gestorven in 1151. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

erfdochter van Wassenberg

Aantekeningen:

graaf in de Einrichgouw

Aantekeningen:

Hendrik volgde in 1082 zijn vader Walram I op als graaf van Limburg. Hij verzette zich in 1094 tegen de benoeming van Arnold I van Loon als voogd van Sint-Truiden voor de bezittingen in het bisdom Metz. Zelf werd Hendrik in 1095 benoemd tot paltsgraaf van Neder-Lotharingen. Hij volgde zijn hertog Godfried van Bouillon in de eerste kruistocht en keerde daarna naar huis terug. In 1101 werd hij benoemd tot opvolger van Godfried als hertog van Neder-Lotharingen en markgraaf van het markgraafschap Antwerpen. Zijn bestuur wordt vooral herinnerd omdat hij de schenking van tienden door Godfried aan Antwerpse kerken, ongedaan maakte. In 1106 moest Hendrik zijn functie opgeven omdat hij trouw bleef aan Hendrik IV (keizer) na de coup van diens zoon Hendrik V (keizer). Hendrik werd zelfs gevangen gezet maar wist te ontsnappen.
In 1108 nam Hendrik paltsgraaf Siegfried gevangen die een complot tegen Hendrik V zou hebben beraamd. Hierdoor kwam Hendrik terug in de gunst van de keizer. Maar in de volgende jaren koos ook Hendrik de kant van de tegenstaners van de koning. Hij vocht mee met de Lotharingse edelen die in 1114 de keizer versloegen bij Andernach. In 1115 was hij een van de aanvoerders van de Lotharingse troepen die de Saksen hielpen tegen de keizer in de slag bij Welfesholz, waar de keizer opnieuw werd verslagen. Op de terugweg veroverden de Lotharingers Münster (stad), en verwoestten ze de palts van Dortmund en een aantal kastelen. In Mainz werd vervolgens een wapenstilstand bemiddeld. Daarna zijn geen bijzonderheden over Hendrik bekend.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Adelheid van Bottenstein. Adelheid (dochter van Botho van Bottenstein en Judith van Schweinfurt) is geboren circa 1080; is gestorven op 13 aug 1106. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Gerard IV van Wassenberg

Aantekeningen:

Gerard was graaf van Wassenberg van 1085 - 1129. In 1096 werd hij, als Gerard I, ook graaf van Gelre. Hij werd in 1096 ook als landgraaf geattesteerd in een keizerlijke oorkonde: MGH Diplomata Henrici IV nr. 459: Gerardus lantgrave, waarschijnlijk met betrekking tot een rijksleen in de Teisterbant. Daarnaast was hij voogd van Erkelenz, Roermond en Utrecht. Gerard was een van de machtigste edelen van Neder-Lotharingen en probeerde zijn bezit vooral ten koste van de bisschop van Utrecht te vergroten. Dit leidde tot conflicten met Utrecht maar ook met de aartsbisschop van Keulen en de graven van Holland. Op rijksniveau was Gerard een trouw bondgenoot van Hendrik IV (keizer). Samen met zijn neef/broer Gosewijn I van Valkenburg dwong hij de benoeming van Hendriks kandidaat af, als abt van Sint-Truiden. Van Gerard is ook een schenking bekend aan Sint-Servaas te Maastricht.
Gerard was een zoon van graaf Gerard III van Wassenberg of van Diederik van Wassenberg. Gerards eerste vrouw is onbekend. Hij hertrouwde met de weduwe van Koenraad I van Luxemburg, Clementia van Poitiers of Clementia van Gleiberg. (Zie artikel over Clementia van Poitiers voor de discussie over haar identiteit)
[wikipedia]

Aantekeningen:

was vanaf 1061 de eerste graaf van Limburg die met zekerheid genoemd kan worden. Tevens was hij graaf van Aarlen en voogd van de abdij van Sint-Truiden. Walram wordt soms beschouwd als bouwheer van het slot Limburg, doch deze mening is vooralsnog niet verenigd kunnen worden met het feit dat bedoelde burcht zich in 1085 nog in handen bevond van paltsgraaf Herman II van Lotharingen.
[wikipedia]

Walrem getrouwd Judith. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Botho getrouwd Judith van Schweinfurt. Judith (dochter van Otto III van Zwaben en Irmengard van Susa) is geboren circa 1035; is gestorven in 1104. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

weduwe van Koenraad I van Beieren.

Warlam getrouwd Adela. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Frederik was graaf van de Moezelgau en van Malmedy, en voogd van Stavelot-Malmedy, Sint-Truiden en van Luik. Door zijn moeder was hij heer van het kasteel Gleiberg (in de huidige gemeente Wettenberg). Zijn benoeming tot hertog kwam voort uit het conflict van Godfried II van Lotharingen met keizer Hendrik III. Godfried's vader Gozelo I van Verdun was hertog van geheel Lotharingen geweest en Godfried eiste die positie ook op. Maar Hendrik vond het niet verstandig om Godfried zoveel macht te geven en maakte hem alleen hertog van Opper-Lotharingen en gaf Neder-Lotharingen aan Godfried's zwakke (volgens sommige bronnen zwakzinnige) broer. Na een opstand van Godfried besloot Hendrik dat hij een krachtige hertog in Neder-Lotharingen nodig had, en benoemde in 1046 Frederik tot hertog van Neder-Lotharingen. In 1049 werd Frederik ook markgraaf van Antwerpen. Frederik wist zich te handhaven tegen Godfried en zijn bondgenoten, vooral door de hulp van zijn broer bisschop Adalbero III van Metz. Frederik bouwde het kasteel van Limburg. Hij overleed tijdens een oorlog tegen bisschop Anno II van Keulen. Frederik werd begraven in de abdij van Stavelot.
[wikipedia]

Frederik getrouwd Gerberga van Boulogne. Gerberga is geboren circa 1010; is gestorven in nov 1049. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Gerberga werd begraven in de abdij van Stavelot. [wikipedia]

Aantekeningen:

was vanaf 1048 hertog van Zwaben.
Otto wordt voor het eerst genoemd in 1014 als graaf van Neder-Altmühl (of Kelsgau). Door erfenis van zijn vader (1024) bezat Otto uitgebreide goederen in Radenzgau en Schweinfurt, in het noorden van Beieren. In 1034 werd hij graaf van Neder-Naab. Hij nam onder Koenraad II de Saliër en Hendrik III deel aan verschillende keizerlijke expedities naar Bohemen, Hongarije en Polen. In 1040 leidde hij het Beierse contigent naar Bohemen maar werd verslagen bij Cham (stad). Otto werd in 1048 in Ulm door Hendrik III aangesteld tot hertog van Zwaben. Otto is begraven in Schweinfurt.
Otto was zoon van Hendrik van Schweinfurt en van Gerberga van Gleiberg. Hij was in 1035 verloofd met Mathildis, dochter van Boles?aw I van Polen, maar deze verloving werd werd verbroken door het concilie van Trebur in 1036 - vermoedelijk wegens bloedverwantschap.
[wikipedia]

Otto getrouwd Irmengard van Susa in 1036. Irmengard (dochter van Manfred II Olderik van Turijn en Bertha van Este) is geboren circa 1020; is gestorven op 19 jan 1078. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Diederik getrouwd Richildis van Metz. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

was graaf van Luxemburg en de Moezelgouw, voogd van de dubbelabdij Stavelot-Malmedy en de abdij van Sint-Maximinius te Trier. In 1008 kwam Frederik in opstand tegen zijn zwager keizer Hendrik II en zat daarom 1011-2 gevangen maar verzoende zich later met hem.
Frederik was een zoon van graaf Siegfried van Luxemburg en Hedwig van Nordgau. Hij trouwde rond 995 met Irmtrud van de Wetterau (ca. 978 - ca. 1020), erfgename van het kasteel Gleiberg (in de huidige gemeente Wettenberg).
[wikipedia]

Frederik getrouwd Irmtrud van Wetterau. Irmtrud (dochter van Herbert van de Wetterau en Irmtrud van Avalgau) is geboren circa 978; is gestorven na 1036. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hendrik erfde van zijn vader grote familiebezittingen rond de Main en in het gebied tussen de Main en de Donau. Hij volgde hem bovendien op als markgraaf van de Nordgau, graaf van Schweinfurt (stad), Radenzgau en de Volkfeld. Hendrik steunde in 981 de Italiaanse veldtocht van Otto II met 40 ridders. Later werd hij verbannen door Otto III wegens zijn conflicten met de bisschop van Würzburg dat begon doordat Hendrik onrechtmatig een vazal van de bisschop de ogen had laten uitsteken.
Hendrik steunde de kandidatuur van de latere keizer Hendrik II in ruil voor de belofte van functie van hertog van Beieren. Toen Hendrik wel tot keizer was gekozen maar zijn belofte niet inloste, steunde Hendrik de opstand van Boleslaw Boles?aw I van Polen, die echter in 1003 werd neergeslagen. Het huwelijk van dochter Eilika met Bernhard II van Saksen heeft vast met deze verwikkelingen samengehangen. Een aantal andere hoge edelen nam ook deel aan de opstand, de opstand was een algemene uiting van onvrede met de houding van de koning die teveel inbreuk maakte op de rechten van de adel. Hendrik werd dan ook soepel behandeld door de legers van de koning. De kastelen van Hendrik vielen snel in handen van de troepen van de koning, die het bevel om de versterkingen te slopen in de regel negeerden. Van de burcht van Schweinfurt werden slechts symbolisch enkele stenen verwijderd, toen Hendriks moeder Eilika zich in de kerk van het kasteel opsloot een dreigde dat ze zich zou laten verbranden als de koninklijke troepen het kasteel in brand zouden steken. Een ander kasteel werd overgegeven in ruil voor vrije aftocht van de bezetting en van Gerberga en haar kinderen, ook dat kasteel werd nauwelijks beschadigd. In 1004 vroeg Hendrik om vergiffenis. Hij werd voor onbepaalde tijd opgesloten onder hoede van een bisschop, maar nadat hij in drie dagen en nachten in hoog tempo alle psalmen had gezongen en bij iedere psalm een kniebuiging had gemaakt, kreeg Hendrik genade en werd ook weer in deel van zijn lenen hersteld. Hij diende daarna de keizer als veldheer en overleed na een langdurig ziekbed. Hendrik werd begraven bij de kloosterkerk in Schweinfurt.
[wikipedia]

Hendrik getrouwd Gerbera van Gleiberg. Gerbera (dochter van Herbert van de Wetterau en Irmtrud van Avalgau) is geboren circa 970; is gestorven na 1036. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Gerberga van Henneburg

Aantekeningen:

Manfred volgde zijn vader in het jaat 1000 op als markgraaf van Turijn en graaf van Susa, Auriate, Asti, Bredulo, Tortona, Piacenza, Fidenza, Parma en Vercelli. Hij voerde een actieve politiek om zijn macht en bezit uit te breiden waarbij hij er doelbewust naar streefde het centrale gezag aan de ene kant te vriend, maar aan de andere kant ook zo zwak mogelijk te houden.
In 1001 nam Manfred deel aan de veldtocht van Otto III tegen Benevento. In 1002 werd Manfreds buurman Arduin van Ivrea gekozen tot koning van Italië. Manfred vermeed zorgvuldig om partij te kiezen tussen Arduin en Hendrik II. In 1007 had Manfred echter het kamp van Hendrik II gekozen. Zijn broer werd tot bisschop van Asti benoemd, als vervanger van een aanhanger van Arduin van Ivrea. Toen de aartsbisschop van Milaan zich tegen deze gang van zaken verzette liet Manfred zijn broer door de paus wijden.
Manfred probeerde in 1015 tevergeefs het markgraafschap Ivrea te verwerven, dat hem al in 1001 door Otto III was beloofd. Toen hem dit leek te gaan lukken vonden de andere Italiaanse machthebbers en Hendrik II dat hij zo te machtig zou worden. Na enkele gevechten moest hij zich terugtrekken en probeerde hij zonder succes Ivrea aan Rudolf III van Bourgondië toe te spelen. Uiteindelijk zag Manfred af van Ivrea en verzoende hij zich met de keizer. In 1016 vocht Manfred nog een oorlog uit met hertog Bonifatius van Toscane. Manfred begon Hendrik II steeds meer als een bedreiging te zien. Uit angst voor confiscatie van zijn bezit verkocht hij grote landgoederen uit zijn privebezit (1 miljoen juk, dat is 3500 a 4000 km2!) aan een stroman, een zekere priester Siegfried, maar de keizer liet alle bezittingen en lenen van Manfred ongemoeid. Na het overlijden van Siegfried bleek Manfred zijn erfgenaam te zijn. Na het overlijden van Hendrik was Manfred een tegenstander van de keuze van Koenraad II de Saliër. Samen met andere Italiaanse edelen probeerde hij Franse edelen in de Italiaanse kroon te interesseren, maar uiteindelijk moesten ze toch Koenraad als koning erkennen.
Manfred en zijn vrouw Bertha stichtten samen de kloosters Santa Maria di Caramagna en San Giusto in Susa. Ze herbouwden de Santa Maria Maggiore in Susa en het Petrus en Andreas klooster in Novalesa. Manfred ommuurdde de steden Exilles en Bardonecchia. Manfred werd begraven in de kathedraal van San Giovanni in Turijn.
[wikipedia]

Manfred getrouwd Bertha van Este. Bertha is geboren circa 990; is gestorven na 4 nov 1037. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Frederik getrouwd Beatrix van Frankrijk. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Folmar getrouwd Bertha. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Siegfried erfde van zijn vader Wigerik van Lotharingen en zijn broers de functies van graaf van de Moezelgouw en de Ardennengouw, voogd van de Abdij van Sint Maximin te Trier en van de Abdij van Echternach, en grote bezittingen in Opper-Lotharingen. Hij ruilde bezittingen bij Ettelbruck met de abdij van Sint Maximin tegen een strategisch gelegen plek aan de Alzette, waar hij in 963 een kasteel bouwde. Dit kasteel kreeg de naam Lucilinburhuc (klein kasteel) en groeide later uit tot de stad Luxemburg. In 964 bouwde hij ook een kasteel in Saarburg. Hij steunde de koningsverkiezing van Otto III. Siegfried kwam in 985 zijn neef Godfried van Verdun te hulp toen de stad Verdun werd aangevallen door een Frans leger. Godfried en Siegfried werden verslagen en gevangengenomen. Na de dood van koning Lotharius van Frankrijk in 986 werden ze weer vrijgelaten. Op het einde van zijn leven werd Siegfried geëxcommuniceerd toen hij de bisschop van Verdun gevangen had gezet. Bij zijn dood in 998 werd Siegfried opgevolgd door zijn oudste zoon Hendrik.
[wikipedia]

Siegfried getrouwd Hedwig van Nordgau circa 950. Hedwig is geboren in 937; is gestorven op 13 dec 993. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Haar afkomst is niet met zekerheid bekend. Er zijn twee genoemde mogelijkheden:
dochter van graaf Eberhard IV van de Nordgau, graaf van de Elzasser Nordgau, en Luitgard van Lotharingen. Pro: Eberhard was graaf in de Elzas, en dat is relatief dicht bij Luxemburg. Contra: Siegfried zou dan haar oom zijn geweest, en dat zou dit huwelijk praktisch onmogelijk hebben gemaakt.
dochter van Berthold van Schweinfurt, onder andere graaf van de Beierse Nordgau. Pro: verklaart de Beierse connecties van hun kinderen. Contra: de afstand, en zijn enige bekende vrouw (Heliksuinda van Walbeck) was te jong om moeder van Hedwig te zijn - maar mogelijk was er een eerdere echtgenote.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Na de dood van zijn vader Udo van de Wetterau in 949 werd Herbert graaf van de Kinziggau, de Engersgouw, en de Wetterau. Ook erfde hij de burcht Gleiberg, hoog op een basaltrots in het huidige Gießen (district). In 976 kreeg Herbert de grafelijke rechten voor de Gleiberg en omgeving: het graafschap Gleiberg. Herbert verwierf ook de titel van paltsgraaf. In 981 volgde hij keizer Otto II naar Italië en nam in 982 deel aan de rampzalig verlopen slag van Crotone tegen de Saracenen.
[wikipedia]

Herbert getrouwd Irmtrud van Avalgau. Irmtrud (dochter van Megingoz en Gerbera van Gullik) is geboren in 957; is gestorven in 1020. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Naast markgraaf van de Beierse Nordgau was Berthold ook graaf van de Radenzgau, aan de Naab, Volkfeld, Ammerthal en Cham. Daarmee beheerste hij het noordelijke deel van Beieren en de Beierse grens met Bohemen en heeft daardoor meerdere malen met Bohemen en de Hongaren moeten vechten. Berthold hield hof te Regensburg.
In 941 kreeg hij van koning Otto de opdracht om de opstandige graaf Lothar II van Walbeck gevangen te houden. Blijkbaar kregen Berthold en Lodewijk een uitstekende verstandhouding want later zou Berthold met Lothars dochter Heliksuinda (ook Eilika) trouwen. In 964 werd Berthold verantwoordelijk voor de bewaking van de voormalige koning Berengar van Italië en zijn vrouw Willa, in hun ballingsoord Bamberg. In 974 voorkwam hij een opstand van Hendrik II van Beieren (hertog) wat er twee jaar later nog toe leidde dat ze onderling een korte oorlog uitvochten. De status van Berthold wordt nog onderstreept doordat hij koning Otto II op 13 augustus 978 publiek berispte op een rijksdag, omdat Otto een graaf Gero had laten onthoofden ondanks dat die in een tweegevecht (weliswaar door geluk) zijn tegenstander had gedood en daarmee volgens het gewoonterecht zijn onschuld had bewezen. Berthold overleed aan een ziekte en deed op zijn sterfbed nog een schenking aan het klooster van Sankt Emmeran in Regensburg.
De afkomst van Berthold is niet gedocumenteerd. De meest gehoorde theorie is dat hij een zoon of neef zou zijn van Arnulf I van Beieren.
[wikipedia]

Berthold getrouwd Heiksuinda van Walbeck. Heiksuinda (dochter van Lothar II van Walbeck en Mathilde van Arneburg) is geboren circa 930; is gestorven op 19 aug 1015. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Heliksuinda is stichteres van de dom van Schweinfurt. In 1003 weet ze de verwoesting van de kerk en het kasteel van Schweinfurt te voorkomen als het leger van de koning de opdracht heeft om de opstandige Hendrik van Schweinfurt zo te bestraffen. Ze sloot zich op in de kerk en liet het leger weten dat als ze de kerk zouden afbranden, ze haar mee moesten verbranden omdat ze de kerk niet zou verlaten. Uit respect voor de oude dame heeft het leger de kerk ongemoeid gelaten en slechts enkele symbolische stenen van het kasteel verwijderd. Heliksuinda is begraven in de dom van Schweinfurt.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Manfred volgde zijn vader op in 977 en werd markgraaf van Turijn, markgraaf van Susa en graaf van Auriate. Later werd hij ook graaf van Albenga, Asti, Alba, Bredelo en Ventimiglia. Manfred was in zijn tijd de grootste landeigenaar van Noord-Italië en een machtig feodaal heer. Hij liet zijn bezittingen vooral door verwanten en vazallen besturen. Manfred controleerde de handelswegen naar Bourgondië en de Provence, en werd rijk door tolheffing en muntslag. Hij was zeer actief in de ontginning van woeste grond, die in de tijd na het verval van het Romeinse Rijk was verlaten. Manfred stichtte daarbij een groot aantal kloosters en kastelen. Vooral de kloosters hadden een belangrijke rol en kregen grote hoeveelheden woeste grond als schenking, om te ontginnen. Manfred oefende als voogd een strakke controle over deze kloosters uit. Onder zijn bewind kwam Pavia tot grote bloei.
[wikipedia]

Manfred getrouwd Reggio. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Wigerik was een broer van Frederik, abt van de rijksabdijen van Gorze und Saint-Vanne. Vermoedelijk was hij de zoon van graaf Odacar (ca. 850 - na 901) van de Bliesgouw en de Ardennengouw, die met Reinier I van Henegouwen succesvol tegen koning Zwentibold in opstand kwam. Odacar was zoon van graaf Wigirik (ca. 820 - na 877) van de Ardennengouw en zijn vrouw Eva.
Na de dood van Lodewijk het Kind in 911 verwierp de adel van Lotharingen de soevereiniteit van Koenraad I en kozen Karel de Eenvoudige van West-Francië als hun koning. Aanvankelijk werd de militaire autoriteit in Lotharingen toegewezen aan graaf Reinier I van Henegouwen, maar na diens dood in 915 werd Wigerik paltsgraaf van Lotharingen. Er was in die tijd geen hertog van Lotharingen, als paltsgraaf voerde Wigerik ook de taken van hertog uit en was dus ook militair verantwoordelijke in Lotharingen.
Hij is begraven in de door hem gestichte Hadelinusabdij.
Kunigunde hertrouwde met Richwin van Verdun, zoon van Giselbert I van Maasgouw.
[wikipedia]

Wigerik getrouwd Kunigunde van de Ardennen. Kunigunde (dochter van Ermentrudis) is geboren circa 890; is gestorven circa 940. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Kunigunde van de Ardennen (ca 890-ca 940) was de moeder van Siegfried, de stichter van Luxemburg, en van Adalbero I, bisschop van Metz, en was getrouwd met paltsgraaf Wigerik van Lotharingen. Kunigunde was hoogstwaarschijnlijk een dochter van 'Irmintrud' en een man wiens naam niet met zekerheid bekend is, mogelijk Reinier I van Henegouwen. Wel is zeker dat haar moeder een zus was van de Franse koning Karel de Eenvoudige. Beiden waren kinderen van Lodewijk de Stamelaar, wiens grootvader, Lodewijk de Vrome, een kind van Karel de Grote was. Hierdoor was het eerste Luxemburgse huis, dat gesticht werd door Kunigundes zoon Siegfried, nauw verwant aan Karel de Grote. Kunigunde hertrouwde met Richwin van Verdun, zoon van Giselbert I van Maasgouw.
[wikipedia]

Hugo getrouwd Hedwig van Saksen. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

n 914 werd Udo benoemd tot graaf van de Wetterau en stichtte een Mariakerk in Wetzlar. De Wetterau was een van de graafschappen van zijn vader Gebhard van Franconië geweest en Udo verwierf ook nog twee andere graafschappen die van hem waren geweest: de Rijngouw in 917 en de Lahngouw in 918.
Udo is vooral bekend door de slag bij Andernach op 2 oktober 939. De opstandige hertogen Giselbert II van Maasgouw en Everhard III van Franken hadden de graafschappen van Udo en zijn neef Koenraad (graaf van de Neder-Lahngouw) ten oosten van de Rijn geplunderd. Hun strijdmacht was zo groot dat Udo en Koenraad hen niet konden weerstaan. Maar toen de opstandelingen bij Andernach de Rijn weer overstaken om terug te keren naar Lotharingen hadden Udo en Koenraad een kans. Giselbert en Everhard waren nog bij hun achterhoede op de oostelijke oever toen het grootste deel van hun leger de oversteek al had gemaakt. Op dat moment vielen Udo en Koenraad aan en versloegen de troepen die nog achtergebleven waren. Everhard werd daarbij gedood en Giselbert verdronk toen hij over de Rijn probeerde te vluchten. De opstand was hiermee gebroken en koning Otto I de Grote kon eenvoudig zijn gezag herstellen. Udo werd hierdoor een gunsteling van Otto: bij de dood van Koenraad (949) werd hij ook benoemd tot graaf van de Neder-Lahngouw en Udo kreeg van Otto het recht om zijn graafschappen en andere lenen naar eigen goeddunken onder zijn zonen te verdelen.
[wikipedia]

Udo getrouwd NN. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Toen zijn zoon Godfried in 977 werd gedood tijdens een veldtocht van Otto II in Bohemen, trok Megingoz IV zich terug en bestuurde zijn bezittingen.
Gerberga, de echtgenote van Megingoz, stichtte de abdij van Vilich, ten noordoosten van Bonn. Zij stierf in 995. Megingoz stierf kort daarop, na 998.
[wikipedia]

Megingoz getrouwd Gerbera van Gullik [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Zij was een dochter van Godfried van Gulik uit de familie van Matfrieden en Ermentrudis, mogelijk de oudste dochter van koning Karel de Eenvoudige, die ook koning van Lotharingen was, maar in 923 werd afgezet. Van vaderskant was zij een kleindochter van Gerard I van de Metzgau en Oda van Saksen, dochter van hertog Otto I van Saksen, de grondlegger van de macht der Ottonen.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Lotharius werd in 929 graaf van Walbeck, de Derlingau, de Balsamgau en het noorden van de Thüringgau, als opvolger van zijn vader Lotharius I van Walbeck. In 941 nam hij deel aan een samenzwering om Otto I de Grote te vermoorden. Het plan mislukte en Lotharius werd ter dood veroordeeld maar uiteindelijk op voorspraak van zijn vrienden van executie gered. Zijn bezittingen werden verbeurd verklaard en hij werd gevangengezet bij markgraaf Berthold van Schweinfurt. Lothar wist zich uiteindelijk met de keizer te verzoenen en kreeg een deel van zijn bezittingen en leengoederen terug, samen met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten. Hij stichtte als boetedoening een aan Maria gewijde kapittelkerk in Walbeck. De verhouding met Berthold was zo goed geworden dat hij hem zijn dochter als vrouw gaf.
[wikipedia]

Lothar getrouwd Mathilde van Arneburg. Mathilde (dochter van Bruno van Arneburg en Frederuna) is geboren circa 920; is gestorven op 3 dec 992. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Arduin werd in de periode tussen 935 en 940 graaf van Auriate en verdreef de Saracenen uit het dal van Susa. In 941 veroverde hij de stad Turijn en vestigde daar zijn residentie. Later creëerde de Italiaanse koning Hugo van Arles de mark Turijn en benoemde Arduin tot markgraaf. Arduin veroverde Albenga, Alba, en Ventimiglia. Hij werd voogd van Novalesa-Breme en misbruikte zijn positie om zich eigendommen van het klooster toe te eigenen. Ook gaf hij bezittingen van het klooster die hij op de Saracenen had terug veroverd, niet aan het klooster terug. De kloosterlingen beklaagden zich hierover bij de paus en de keizer maar ook hun vermaningen maakten geen indruk op Arduin. In 951 ontzette hij Adalbert-Atto van Canossa en de koningin-weduwe Adelheid die door Berengarius II van Italië werden belegerd. Hierna koos hij de zijde van Otto I de Grote waardoor hij werd bevestigd in zijn positie als markgraaf. In 975 is hij een van de aanvoerders die de Saracenen definitief uit Fraxinetum wist te verdrijven.
[wikipedia]

Arduin getrouwd Emilia. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Adalbert-Atto was een vazal van de bisschop van Reggio toen hij in 951 toevlucht bood aan koningin Adelheid. Koning Otto en Arduin van Auriate, markgraaf van Turijn, dwongen Berengarius II van Italië om het beleg op te heffen. Dit was het begin van Adalbart-Atto's opkomst, en van zijn verbondenheid met Arduin - zijn dochter zou later met Arduins zoon trouwen. In 958 werd Adalbert-Atto benoemd tot graaf van Canossa en in 961 stichtte hij daar het Sint Appoloniusklooster. In 962 is hij ook graaf van Modena en Reggio, en in 977 ook van Mantua. Dit waren allemaal graafschappen die daarvoor onder het gezag van de bisschoppen van die steden vielen. Voor Adalbert-Atto werd voor deze drie graafschappen een regeling getroffen waarbij de bisschoppen de grafelijke rechten over de steden behielden, en Adalbert-Atto de grafelijke rechten over de omliggende gebieden kreeg. Hij koos uiteindelijk Mantua als residentie en zou zich op grote schaal kerkelijke bezittingen hebben toegeëigend. Adalbert-Atto verbond zich met Hendrik II van Beieren (hertog) toen die in 984 probeerde om keizer te worden. Hendrik gaf hem de titel markgraaf, waardoor Adalbert-Atto ook macht kreeg over Parma, Piacenza, Bergamo, Cremona en Brescia. Hoewel het Hendrik uiteindelijk niet lukte om koning te worden lijkt het erop dat Adalbert-Atto tenminste een deel van zijn nieuwe bezittingen heeft kunnen behouden omdat ook zijn zoons daar later functies bekleedden. Adalbert-Atto is begraven in het Sint Appoloniusklooster te Canossa.
[wikipedia]

Adalbert-Atto getrouwd Hildegard. Hildegard is geboren circa 930; is gestorven op 11 jan 982. [Gezinsblad] [Familiekaart]