Eadbald van Kent

Aantekeningen:

Hij volgde zijn vader koning Æthelbert op in 616 en werd opgevolgd door zijn zoon Earconbert in 640. Hoewel hij meer macht en aanzien had dan de gemiddelde Kentische prins, wordt hij beschouwd als een lakse koning, aan wiens hof de Frankische vorsten veel invloed hadden.
Eadbald had de bekering van zijn vader niet gevolgd en was na diens dood getrouwd met zijn stiefmoeder. Dit paste in de oude traditie waarbij een zoon tegelijk met de troon van zijn vader ook diens vrouw erfde, in dit geval dus zijn stiefmoeder. Nadat hij koning werd vluchtten de bisschoppen van Rochester en Londen naar Gallië.
Eadbald werd pas later gedoopt, waarschijnlijk in 625 (of 619) door aartsbisschop Laurentius van Canterbury. Dit gebeurde nadat de aartsbisschop de koning verhaalde van diens ontmoeting met de Heilige Petrus en hem zo kon bekeren tot het christendom. Na deze bekering werd hij een respectabel christen die de Kentische kerk onder koninklijke bescherming plaatste en die veel privileges verleende , in 624 bouwde hij een kerk in Canterbury. In diezelfde periode keerde Justus van Rochester terug naar het koninkrijk. Daarnaast verstootte hij ook zijn eerste vrouw (zijn stiefmoeder) en huwde hij met de Frankische prinses Emma. Waarschijnlijk was zij dochter van koning Chlotarius II hoewel er ook een theorie is die beweert dat ze dochter was van de machtige hofmeier Erchinoald.
In 625 huwde hij zijn zuster uit aan de koning aan Edwin van Northumbria. Een jaar later beëindigt hij een oorlog tegen Wessex. Eadbald sloeg gouden munten in Londen, en was daarmee de eerste Engelse koning die dat deed.
Koning Eadbald overleed in 640, hoewel deze datum in geen enkele Angelsaksische bron verschijnt, maar wel in een Frankische bron, met name de annalen van de Kerk van Salzburg. Dit getuigt eveneens van een sterke Frankische invloed die zich zal blijven doorzetten in de volgende generatie.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

1. Earconbert is geboren na 618; is gestorven op 14 jul 664.

Aantekeningen:

Hij was de eerste Angelsaksische koning die christen werd, en de eerste waarover we meer dan een triviale hoeveelheid betrouwbare informatie hebben. Hij geldt als de derde bretwalda (de Angelsaksische koning die als leider van alle Angelsaksen wordt beschouwd), een positie die hij vermoedelijk verwierf kort na de afzetting van Ceawlin (ca. 592). Volgens de geschiedschrijver Beda Venerabilis strekte zijn opperheerschappij zich uit tot aan de Humber. Dit was overigens slechts een tijdelijke situatie - al voor Aethelberhts dood lijkt Raedwald van East Anglia de leidende positie overgenomen te hebben.
Hij was getrouwd met een Frankische prinses, Bertha, dochter van de Frankische koning Charibert I en zijn eerste vrouw Ingoberga. Het huwelijk was onderworpen aan de voorwaarde dat Bertha haar christelijke geloof vrij mocht belijden. Ze nam ook haar eigen bisschop mee naar Kent maar het is de bisschop niet gelukt om Ethelbert te bekeren. Mogelijk wilde hij zich bewust niet door een Frankische bisschop laten bekeren om zo zijn onafhankelijkheid van de Franken te demonstreren.
Mogelijk op uitnodiging van Ethelbert zelf, zond Paus Gregorius I de Grote in 596 een delegatie onder Augustinus, de prior van Gregorius' familieklooster naar Kent als missionarissen. Latere bronnen leggen er de nadruk op dat deze met angst en beven naar het vreemde en barbaarse land vertrok. Engeland had in die dagen geen goede naam, er was veel oorlog en men verkocht de overwonnenen als slaven aan het vasteland. In 597 kwam Augustinus aan in Kent met de bedoeling daar het christendom te prediken. Ethelbert gaf hem daartoe toestemming, en werd korte tijd later zelf bekeerd, waarna een massabekering van de inwoners van Kent volgde. Van vernietiging van heiligdommen was echter geen sprake, die werden met wat wijwater van hun heidendom gereinigd. Augustinus werd de eerste aartsbisschop van Canterbury.
[wikipedia]

Aethelbert getrouwd Bertha. Bertha (dochter van Charibert I en Ingoberga) is geboren circa 539; is gestorven in 612. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Toen zij de heidense koning Ethelbert van Kent huwde, kreeg zij het recht om het christelijk geloof te blijven belijden. Hiertoe bracht zij Liudhard, haar eigen hofkapelaan mee. Wanneer dit huwelijk ongeveer plaatsvond is niet bekend, maar het moet omstreeks 560 geweest zijn. Zij herstelde in Canterbury een christelijke kerk, die dateerde uit de Romeinse periode, 150 jaar eerder, en wijdde deze aan Sint Maarten. Augustinus van Canterbury kreeg veel steun van Bertha bij de kerstening van Engeland. Bertha werd gedoopt in 597 en Canterbury werd de moederkerk van Engeland.
[wikipedia]

Aantekeningen:

In 556 moet hij voor zijn vader samen met zijn broer Gunthram, de opstand van zijn broer Chramm onderdrukken. Chramm laat ze geloven dat hun vader is overleden en de broers keren terug zonder slag te hebben geleverd. In 561 wordt hij koning maar doet vooral van zich spreken door zijn huwelijksleven. Na zijn dood werd zijn koninkrijk onder zijn broers verdeeld omdat hij alleen maar dochters had.
[wikipedia]

Charibert getrouwd Ingoberga. Ingoberga is geboren circa 520; is gestorven in 589 in Tours,,Centre,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Over haar afkomst is niets met zekerheid bekend.
Ingoberga en Charibert waren de ouders van Bertha van Kent, de latere echtgenote van koning Ethelbert van Kent en de initiator van de christelijke missie onder de Angelsaksen.
Het huwelijk van Ingoberga en Charibert hield geen stand. Ingoberga trad in in een klooster in Tours, waar zijn een vertrouweling werd van de kroniekschrijver Gregorius van Tours.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Hij ligt begraven in het door hem gestichte Sint-Medardusabdij in Soissons.
Na de dood van zijn vader in 511 werd het rijk opgesplitst tussen Chlotarius I en zijn drie broers, die elk een koningstitel kregen. Chlotarius I kreeg het oorspronkelijke kerngebied van de Salische Franken en het zuidelijk deel van Aquitanië, met Soissons als hoofdstad
[wikipedia]

Chlotarius getrouwd Ingund. Ingund (dochter van Baderic van Thüringen) is geboren in 499; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

was de eerste Koning der Franken die alle Frankische stammen verenigde onder één heerser. Hij was ook de eerste katholieke koning die heerste over Gallië (Frankrijk). Hij was de zoon van Childerik I en Basina. In 481, toen hij vijftien jaar oud was, volgde hij zijn vader op. De Salische Franken waren een van de twee Frankische stammen die het gebied ten westen van de lagere Rijn bezetten, met hun centrum in een gebied bekend als Toxandrië, tussen de Maas en de Schelde (in wat nu Nederland en België is). Clovis' machtsbasis was ten zuidwesten van dit, in de buurt van Doornik en Cambrai langs de moderne grens tussen Frankrijk en België. Clovis veroverde de naburige Salisch Frankische koninkrijken en vestigde zichzelf als enige heerser van de Salische Franken voor zijn dood. De kleine kerk waarin hij werd gedoopt heet nu het klooster van Saint-Remi en een standbeeld van hem die gedoopt wordt door Remigius van Reims kan er worden gezien. Clovis en zijn vrouw Clothilde zijn begraven in de Sint-Genevieve kerk in Parijs. Een belangrijk deel van Clovis nalatenschap is dat hij de macht van de Romeinen verminderde in 486 door de Romeinse heerser Syagrius te verslaan in de Slag bij Soissons.
Clovis werd bekeerd tot het katholicisme, in tegenstelling tot het arianisme dat vaak voorkwam onder de Goten die heersten over het grootste gedeelte van Gallië in die tijd, op initiatief van zijn vrouw, Clothilde, een Bourgondisch Gothische prinses die een katholiek was ondanks het arianisme dat haar omringde aan het hof. Hij werd gedoopt in een kleine kerk die zich op of naast de site van de Kathedraal van Reims bevond, waar de meeste toekomstige Franse koningen gekroond zouden worden. Deze daad was van enorm belang in de latere geschiedenis van West- en Centraal-Europa in het algemeen, omdat Clovis zijn domein uitbreidde over bijna de hele oude Romeinse provincie Gallië (ruwweg modern Frankrijk). Hij wordt beschouwd als de stichter van de Merovingische dynastie die heerste over de Franken voor de volgende twee eeuwen.
[wikipedia]

Clovis getrouwd Clothilde. Clothilde (dochter van Chilperik II van Bourgondië en Caratene) is geboren circa 480; is gestorven op 3 jun 545 in Tours,,Centre,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Na de moord op haar ouders vond Clothilde bescherming bij haar oom Godigisel in Genève. Zij huwt daarna de Frankische koning Clovis I (zijn tweede huwelijk), op voorwaarde dat die haar christelijk geloof respecteert. Het lukt haar niet om hem te bekeren maar ze mag wel haar kinderen laten dopen. Als hun oudste zoon sterft na zijn doopsel en de tweede zoon zwaar ziek wordt na zijn doopsel, wijt Clovis dat aan de god van zijn vrouw. Wanneer uiteindelijk de tweede zoon geneest en Clovis een veldslag tegen de Alemannen wint, laat Clovis zich op kerstdag 498 in Reims dopen door Remigius. De juistheid van deze datum is discutabel, ook 497, 498, 499, 507 en 508 worden als mogelijkheid genoemd.
Na de dood van Clovis in 511, reist Clothilde het land door en sticht alom kloosters. In 523 zet ze haar zoons aan tot een veldtocht tegen Bourgondië. Als haar zoon Chlodomer daarbij in 524 sneuvelt, probeert ze uit alle macht het leven en het erfdeel van zijn jonge kinderen te beschermen tegen hun ooms. Door een list weten Childebert I en Chlotharius I twee van de drie jongens in handen te krijgen. Zij zenden een bode aan hun moeder met een zwaard (de dood) en een schaar (afknippen van de haren en intrede in een klooster), en de vraag om daaruit te kiezen. In haar woede antwoordt Clothilde dat ze dan liever ziet dat de jongens sterven. Als de bode met dit antwoord terugkeert, worden de jongens inderdaad door hun ooms gedood. De derde jongen weet te vluchten, ziet af van zijn rechten en treedt in een klooster. Hierna sticht Clothilde een vrouwenklooster in Tours dat is gewijd aan Petrus, en trekt zich daarin terug.
Clothildis werd heilig verklaard door paus Pelagius II en is de patroonheilige van de vrouwen, de lammen en de notarissen. Zij wordt aanroepen tegen koorts, kinderziekten en de plotse dood en voor de bekering van de echtgenoten. Haar feestdag is op 3 juni.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Childerik verkreeg het leiderschap bij de dood van zijn vader, Merovech, omstreeks 458. Hij had zijn machtsbasis rondom de stad Doornik en beheerste mogelijk de Romeinse provincie Belgica.
Childerik zou op een zeker moment door zijn volk zijn verstoten omdat hij zich zo vaak vergreep aan vrije en adellijke vrouwen dat dit niet meer werd getolereerd. Daarom zou hij 8 jaar in ballingschap in Thüringen hebben geleefd, voordat hij kon terugkeren en het koningschap opnieuw kon opnemen. Het is echter niet duidelijk of dit meer is dan een legende. Volgens deze geschiedenis zou hij daar de koningin van de Thüringers, Basina, hebben verleid en als zijn echtgenote mee naar huis hebben genomen.
Childerik vocht enkele malen aan de zijde van de Romeinen, onder meer met Aegidius tegen de Visigoten bij Orléans in 463 en met comes Paulus tegen de Saksen in de slag bij Angers in 469. Deze Saksen hadden zich aan de monding van de Loire gevestigd. De leider van deze Saksen heette Adovacrius. Volgens de overlevering sloot hij later een verdrag met Odoaker, de militaire leider van Italië, die in 476 de laatste Romeinse keizer met pensioen zou sturen, tegen de Alemannen die Italië waren binnengevallen. Odoaker en Adocacrius waren duidelijk twee verschillende personen.
Er zijn aanwijzingen dat het Gallo-Romeinse Rijk van Syagrius er voor verantwoordelijk was dat de macht van Childerik geleidelijk afbrokkelde en wel zodanig dat deze bij zijn dood weinig meer bezat dan het gebied rond en ten noorden van Doornik.
Childerik had vier kinderen, zijn zoon, de legendarische Chlodovech en zijn dochters Lantechilde, Audofleda (gehuwd met Theodorik de Grote) en Abboflede.
Childerik stierf op 26 november 481 en werd opgevolgd door zijn zoon Chlodovech.
Zijn graf werd op 27 mei 1653 intact gevonden onder de Sint-Brixiuskerk te Doornik, met 21 paardenoffers, een complete wapenrusting (zwaard, messen, werpbijl, lans, schild), een muntschat en talrijke juwelen en een gouden stierenkop. Het was duidelijk geen christelijk graf. De schatten werden geschonken aan koning Lodewijk XIV van Frankrijk (die er volgens de overlevering niet blij mee was) en werden in 1831 gestolen. Op enkele stukken na zijn alle juwelen toen omgesmolten. De gouden bijen die op de mantel van Childerik waren gestikt, inspireerden Napoleon bij de symboliek van zijn keizerrijk.
[wikipedia]

Childerik getrouwd Basina. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Ze verliet haar man koning Bisinus en ging naar het Romeinse Gallië. Zij nam zelf het initiatief om de hand te vragen van Childerik I, koning van de Franken en trouwde met hem. Zij gaf als reden: "Ik wil de machtigste man ter wereld, ook al moet ik voor hem de oceaan oversteken." Deze opmerking heeft waarschijnlijk te maken met Childeriks overwinning op het Romeinse Rijk en zijn poging om een Frankisch rijk te stichten op Romeins grondgebied.
Basina's naam is waarschijnlijk Nederfrankisch voor 'vrouwelijke baas'. Zij is de moeder van de man die bekend is als de stichter van het Frankische rijk en het moderne Frankrijk. Zij (niet haar man Childerik) noemde haar zoon Chlodovech. Chlodovech is beter bekend onder zijn gelatiniseerd naam Clovis. Het feit dat de naam Chlodovech van Basina komt, is opmerkelijk voor die tijd; het was namelijk de gewoonte onder de Franken een zoon te vernoemen naar een familielid uit de mannelijke lijn.
Door de eeuwen heen zijn de historici geïntrigeerd door de overlevering van Basina: ze speelde een rol als een speler en niet als figurant, wat niet vreemd is voor de vrouwen van de Franken maar wel erg ongewoon voor de Romeinen.
[wikipedia]

Aantekeningen:

In 463 maakte Gundioc een verdeling van zijn koninkrijk waarbij elk van zijn zoons een eigen deel had waarin hij als medekoning regeerde. Na de dood van Gundioc in 473 bleef deze verdeling bestaan. Alleen Gundobad viel buiten de verdeling, omdat deze in Italië verbleef en daar opgeklommen was tot de hoogste militaire rang van magister militum van het westelijke Romeinse leger. In 474 werd Gundobad door keizer Nepos uit zijn functies ontheven en keerde terug naar Gallië. Hij was het niet eens met de verdeling en er ontstond machtsstrijd.
Chilperik was koning in Valence en moest zich onderwerpen aan de Romeinen. In ruil daarvoor kreeg hij de titel van magister militium voor het gebied tussen Genève en Lyon. In 475 gaf hij onderdak aan Ecidicus Avitus, een zeer rijke Gallo-Romeinse edelman die een aantal jaren de Auvergne had verdedigd tegen de Visigoten, nadat de keizer de Auvergne aan de Visigoten afstaat in ruil voor hun terugtrekking uit de Provence.
In 486 slaagde Gundobad erin Gundomar te verslaan en nam diens gebied in bezit. Toen richtte hij zijn aandacht op het koninkrijk van Chilperik. In 493 wordt Chilperik verslagen en gedood. Caratene wordt verdronken, door haar met een steen om haar nek in het water te werpen. De twee dochters van Chilperik konden vluchten. Eén dochter trad toe tot het klooster en de andere, Chlothilde, ging naar het hof van haar enig overblijvende oom Godegisel in Genève. Zij werd door haar oom uitgehuwelijkt aan Chlodovech (Clovis I), koning van de Franken.
[wikipedia]

Chilperik getrouwd Caratene. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Over Merovech zelf is weinig bekend, en hij geldt daarom als een half-mythische figuur. Hij was waarschijnlijk de zoon van Chlodio. Volgens de legende werd hij verwekt toen zijn moeder bij het baden een zeemonster tegenkwam. Het vormt een van de mogelijke verklaringen voor de oorsprong van de uitspraak dat iemand van (Europese) adel "blauw bloed" zou hebben, zoals de zeewezens.
Omstreeks 450 leefden de Salische Franken op goede voet met de Romeinse Generaal Aetius. Als bondgenoten hebben zij in 451 aan de zijde van Aetius meegestreden tegen de Hunnen en hun bondgenoten de Gepiden tijdens de slag op de Catalaunische velden. Ook Merovech is daarbij vermoedelijk aanwezig geweest.
Merovech werd na zijn dood in 458 opgevolgd door zijn zoon Childerik I.
Volgens Emil Rückert [1] zou de naam Merovingen als volgt tot stand gekomen zijn: het heersende geslacht van de Franken woonde aan de Merwede of Merowe waar deze samenvloeit met de Maas, waar later het Slot Loevestein zou worden gebouwd. Merovech zou hieraan zijn naam ontleend hebben.
[wikipedia]

Basin getrouwd Basina. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

De afkomst van Gondioc is onduidelijk. Volgens de Frankische bisschop Gregorius van Tours zou hij afstammen van de Visigotische koning Athanarik († 381), maar er zijn meer redenen om aan te nemen dat hij een zoon of familielid van koning Gundahar was.
Het grootste deel van zijn leven stond in het teken van de strijd. Als koning Gundahar in 436 sneuvelt en volgens berichten het merendeel van zijn volk werd vermoord, komt Gundioc in beeld als nieuwe aanvoerder van de Bourgondiërs die als generaal in dienst van de Romeinen diverse militaire diensten verrichtte. Hij sticht een koninkrijk als rond 455 het Romeinse gezag in Gallië ineenstort, waarin hij een strikte scheiding doorvoert tussen de oorspronkelijke bevolking, en de eigenlijke Bourgondiërs die een militaire kaste vormden.
Gundioc was getrouwd met een zuster van Ricimer, opperbevelhebber van het Romeinse leger in Italië. Hij had vier zonen, Gundobad, Godigisel, Chilperic II en Gundomar. Toen na zijn dood in 473 het koninkrijk onder zijn zonen werd verdeeld brak er een burgeroorlog uit.
[wikipedia]

Aantekeningen:

Chlodio, ook wel bekend als Clodio, Cloio, Chlogio, "Clodion" of Chlodian VI (? - ca. 448) was een belangrijk krijgsheer van de Salische Franken omstreeks 428. Hij wordt in de Kronieken van Fredegar de zoon van Theudemer genoemd. Volgens latere bronnen zou hij de zoon van de legendarische koning Pharamond zijn geweest.

Geschiedenis[bewerken]
Afgaande op de Historia Francorum van Gregorius van Tours kwam Chlodio uit Thüringen. Daar had hij een burcht te Dispargum aan de grens van het toenmalige Thuringen (Chlogionem ..., qui apud Dispargum castrum habitabat, quod est in terminum Thoringorum). Op basis van 11e-eeuwse bronnen wordt Dispargum soms geïdentificeerd met de palts in het Duitse Duisburg.

In 428 viel Chlodio het Romeinse Rijk binnen en bezette de steden Kamerijk en Doornik. Weldra heerste hij over het gebied tot aan de rivier de Somme en maakte van de stad Doornik een Frankische hoofdplaats. Omstreeks 431 of 448 werd hij door de Romeinen verrast tijdens de bruiloft van een van zijn edelen en verslagen nabij Atrecht in Artesië. Ondanks de nederlaag bleef het gebied van het huidige België en Noord-Frankrijk tot aan de Somme onder zijn gezag. Chlodio werd een bondgenoot van de Magister militum Aetius, doch stierf kort nadien. Hij werd opgevolgd door Merovech, die vermoedelijk zijn zoon of schoonzoon was.
[ https://nl.wikipedia.org/wiki/Chlodio ]

Aantekeningen:

Theudemer (Theudemeres) was een Frankische heerser. Hij was de zoon van de Romeinse generaal Richomer en diens vrouw Ascyla.

Er is niet veel over Theudemer bekend. Volgens Gregorius van Tours was Theudemer betrokken bij een oorlog tussen Franken en de Romeinen kort na de val van de usurpator Jovinus (411-413) die door de Franken werd gesteund. Omstreeks 422 trok een Romeins expeditieleger ten strijd tegen het rijk van Theudemer, dat zich in het noorden van Gallië bevond. Theudemer en zijn moeder vielen in Romeinse handen en werden vermoord door het zwaard. Men gaat ervan uit dat het Frankische rijk van Theudemer de voorganger was van koning Chlodio, en in de Kronieken van Fredegar wordt Chlodio als zijn zoon genoemd.

Theudemer moet een neef zijn geweest van Arbogast.

Bron
Gregorius van Tours, Historia Francorum, boek II, hoofdstuk 9.
[ https://nl.wikipedia.org/wiki/Theudemer ]

Aantekeningen:

Richomer (Latijn: Flavius Richomeres) was een Romeinse generaal van Frankische afkomst. In 384 was hij consul en tussen 388 en 393 magister militum van het Oost-Romeinse leger. Hij was een neef van Arbogast en vermoedelijk ook een bloedverwant van Bauto. In 394 zond keizer Theodosius I het leger uit het oosten (onder bevel van Richomer) ten strijde tegen de troepen uit het westen (geleid door Arbogast). De twee Franken ontmoetten elkaar niet op het slagveld, want Richomer stierf voor de slag aan de Frigidus. Hij werd opgevolgd door de Vandaal Stilicho.

Bronnen
Ammianus Marcellinus, Romeinse historicus - tweede helft vierde eeuw
Sulpicius Alexander, historicus
Gregorius van Tours, Gallische bisschop - tweede helft zesde eeuw
Libanios, heidense orator - tweede helft vierde eeuw

Literatuur
Edward James, De Franken, Baarn, 1988, pag. 51.

[ https://nl.wikipedia.org/wiki/Richomer ]

Richomer getrouwd Ascyla. [Gezinsblad] [Familiekaart]