Hendrik de Vogelaar

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

as Hertog van Saksen, Koning van Duitsland, Koning van Italië, en "de eerste van de Duitse vorsten die keizer van Italië werd genoemd" volgens Arnulf van Milaan.[1] Nadat Karel de Grote in 800 tot keizer werd gekroond, werd zijn rijk in de 9e eeuw onder zijn kleinzonen verdeeld en was de keizerlijke titel, na de moord op Berengarius I van Friuli in 924, bijna veertig jaar vacant, voordat Otto de Grote op 2 februari 962 tot keizer werd gekroond van wat later het Heilige Roomse Rijk zou worden genoemd.
In 929 trad Otto in het huwelijk met de Engelse prinses Editha van Wessex, de halfzuster van de Angelsaksische koning Aethelstan. Bij deze gelegenheid schonk hij haar Maagdenburg als morgengave (bruidsschat). In 936 volgde Otto zijn vader op als koning van de Duitsers en hertog van Saksen.
Hij regelde dat zijn kroning gehouden werd in Aken, de voormalige hoofdstad van Karel de Grote. Daar werd hij op 7 augustus van dat jaar door aartsbisschop Hildebert van Mainz, de primaat van de Duitse kerk, tot koning gekroond in de Aula Regia van het Akener koningspalts. Volgens de Saksische historicus Widukind van Corvey werd hij op zijn kroningsbanket bediend door de vier andere hertogen van het rijk: de hertogen van Franken, Zwaben, Beieren en Lotharingen. Arnulf I van Beieren trad op als maarschalk (of opperstalmeester), Herman I van Zwaben als hoofdschenker, Everhard III van Franken als logistiek hoofd van de huishouding (of seneschalk), en Giselbert II van Maasgouw als kamerheer
[wikipedia]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Editha van Wessex. Editha (dochter van Eduard de Oudere en Aelfflaed) is geboren circa 910; is gestorven op 21 jan 946. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

doet als weduwe van haar eerste gemaal (Giselbert van Lotharingen') schenkingen aan het klooster Echternach 939; als gemalin van haar tweede echtgenoot gezalfd tot koningin der Franken Reims einde 939; speelt herhaaldelijk een actieve rol tijdens diens regering (zij wordt belast met de verdediging van Laon in 941 en die van Reims in 946; zij vergezelt hem op veldtochten naar Aquitanië in 944 en Bourgondië in 949); roept de gewapende hulp van haar broer Otto I in om de vrijlating van Lodewijk uit diens gevangenschap 945/946 te bewerken; verkrijgt van hem de abdij Notre-Dame de Laon 95 1; kan na zijn dood de verheffing van hun dan pas 13-jarige zoon Lotharius tot Westfrankisch koning (Reims 12.11.954) slechts bereiken met toestemming van Hugo de Grote die hij dan (evenals eerstijds zijn vader) naar Parijs moet volgen en die hij dan ook nog tot hertog van Aquitanië en van Bourgondië moet aanstellen; ondervindt in haar moeilijke positie als formeel regentes o.a. steun van haar schoonzoon Ragenold van Roucy; gaat na de dood van Hugo de Grote (16.6.956), die dan zijnerzijds nog slechts minderjarige zoons nalaat, samen met diens weduwe (haar zuster Hedwig) en in nauw overleg met hun broers Bruno (aartsbisschop van Keulen en hertog van Lotharingen) en Otto I, zowel de Karolingische als de Robertijnse belangen in West-Francië besturen; abdis van Notre-Dame de Soissons 959

Gerberga getrouwd Lodewijk IV van Overzee in 939. Lodewijk (zoon van Karel III 'de eenvoudige' van West-Francië en Eadgyfu van Engeland) is geboren tussen 10 sep 920 en 10 sep 921; is gestorven op 10 sep 954 in Reims,,Champagne-Ardenne,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gerberga getrouwd Giselbert II van Maasgouw in 928. Giselbert (zoon van Reinier I van Henegouwen en Alberada) is geboren circa 855; is gestorven op 2 okt 939 in Andernach,,Rheinland-Pfalz,Deutschland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto was de zoon van keizer Otto de Grote, de meest succesvolle vorst sinds Karel de Grote, en diens tweede vrouw Adelheid van Italië. Otto werd opgevoed door zijn ooms, de aartsbisschoppen van Keulen en Mainz. Hierdoor had hij een goede opleiding en een belangstelling voor wetenschap en theologie. Om zijn opvolging te waarborgen liet Otto I zijn zoon Otto II al tijdens zijn leven kronen:
961: medekoning van Italië
962: medekoning van Duitsland
967: medekeizer
Op 14 april 972 huwde hij de Byzantijnse prinses Theophanu, nicht van keizer Johannes I Tzimiskes. In 973 volgde Otto zijn vader na diens overlijden op als koning van Duitsland en Italië, en hertog van Saksen. Op eerste kerstdag van dat jaar werd hij te Rome opnieuw gekroond tot keizer.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Theophanu. Theophanu (dochter van Konstantinos Skleros en Sophia Phokaina) is geboren circa 960 in Constantinopel; is gestorven op 15 jun 991 in Nijmegen,,Gelderland,Nederland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto I zijn keizerstroon werd niet doorgeven aan Liutgardes broer, Liudolf van Zwaben, maar ging in plaats daarvan naar de oudste zoon uit het tweede huwelijk van Otto I met Adelheid van Italië, Otto II en daarna naar diens zoon Otto III. Otto III werd opgevolgd door Hendrik II, een kleinzoon van een van Otto I's broers. Na de dood van Hendrik II werd een achterkleinzoon van Liutgard, Koenraad II, keizer van het Heilige Roomse Rijk. Deze Koenraad II was de stichter van de Salische dynastie, die honderd jaar aan de macht zou blijven.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Koenraad de Rode. Koenraad (zoon van Werner en NN) is geboren circa 922; is gestorven op 10 aug 955 in Augsburg,,Schleswig-Holstein,Deutschland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: Koning van Frankrijk

Aantekeningen:

neemt deel aan de vergeefse poging van Reinier IV van Henegouwen en diens broer Lambert I van Leuven hun vaderlijk erfdeel terug te veroveren 976; wordt verbannen door zijn broer Lotharius IV nadat hij diens gemalin Emma beschuldigd had van een verhouding met de 16.1.977 aangestelde bisschop van Laon. Adalbero; wendt zich dan tot keizer Otto II die hem aanstelt tot hertog in Lotharingen Diedenhofen/Thionville mei 977 (en daarmee, evenals met het herstel van Reinier en Lambert) een dam wil opwerpen tegen Westfrankische aanspraken op het Karolingische stamland); neemt deel aan de vergeldingsactie van de keizer tegen West-Francië 978; wordt daarbij (zonder dat zulks veel gevolgen heeft) door bisschop Theudebert van Metz tot koning van Lotharingen geproclameerd, maar treedt in de eerste jaren daarna niet meer naar voren; bouwt tussen twee armen van de Zenne een versterkt kamp met aangrenzend bestuurscentrum en geldt daarmee als grondlegger van de stad Brussel; wisselt tijdens de troonstrijd die in het Duitse rijk na de dood van Otto II (7.12.983) uitbreekt herhaaldelijk van partij, waarop het Duitse hof hem laat vallen en hij van die kant voor zijn Westfrankische aspiraties geen enkele steun meer krijgt; wordt mede daardoor na de plotselinge dood van zijn neef Lodewijk V (21.5.987) niet gekozen tot diens opvolger tijdens een door aartsbisschop Adalbero van Reims te Senlis geleide vergadering; neemt na de verkiezing van Hugo 'Capet' tot Frans koning (gekroond 3.7.987), zich beroepend op erfrecht, de strijd op en krijgt door zijn bastaardneef Arnulf de koningsstad Laon in handen gespeeld mei 988 (waar hij zijn schoonzuster, de koningin-weduwe Emma, en bisschop Adalbero van Laon gevangen neemt) en weet deze stad te behouden; krijgt door Arnulf ook nog de kroningsstad Reims in handen (989) die hem op Palmzondag (29/3) 991 onder ede nogmaals trouw belooft, maar in de daarop volgende nacht uitlevert aan Hugo Capet die hem, met zijn gezin, gevangen zet in Orléans;

Karel getrouwd NN circa 970. NN (dochter van Robert van Troyes) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Karel getrouwd Adelheid van Troyes vóór 987. Adelheid (dochter van Robert I van Meaux en Adelheid) en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Alberada getrouwd Ragenold van Roucy circa 945. Ragenold is geboren circa 905; is gestorven op 10 mei 967. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Ezzo van Lotharingen. Ezzo (zoon van Herman van Lotharingen en Heilwig van Dillingen) is geboren circa 955; is gestorven op 21 mrt 1034 in Saalfeld. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Otto van Worms

Aantekeningen:

Otto werd hertog van Karinthië en markgraaf van Verona.

Otto erfde de graafschappen van zijn vader en voegde daar nog een aantal ambten aan toe: hij was graaf van de Speyergau, Wormsgau, Elsenzgau, Kraichgau, Enzgau, Pfinzgau, Ufgau en de Nahegau. Otto was een trouwe vazal van Otto II en Otto III. In 978 kwam de positie van hertog van Karinthië en markgraaf van Verona beschikbaar omdat Hendrik III van Beieren deze ambten had verspeeld door deel te nemen aan een opstand tegen Otto II. Otto van Worms werd toen door Otto II tot hertog van Karinthië en markgraaf van Verona benoemd. In ruil daarvoor moest hij echter de meeste van zijn andere ambten, en een aantal persoonlijke bezittingen opgeven. Otto stichtte in deze periode een klooster in Pörtschach am Wörthersee, gewijd aan Sint-Lambertus. In 983 volgde echter een verzoening met Hendrik (mogelijk in verband met de koningskeuze van Otto III), en moest Otto van Worms zijn functies weer afstaan ten gunste van Hendrik. Otto werd ruimhartig gecompenseerd met bezittingen en functies in de omgeving van Worms, en mocht zich "hertog van Worms" noemen.

In 987 stichtte Otto nog een klooster dat aan Sint-Lambertus was gewijd. Ook was hij voogd van de abdij van Hornbach (stad) en van de proosdij Wissembourg. Hij maakte misbruik van zijn macht als voogd, en de minderjarigheid van Otto III, door zich grote bezittingen van deze kloosters toe te eigenen. In 993 (een jaar voordat Otto III meerderjarig zou worden) liet hij de bezittingen die hij zo had verworven nog expliciet bevestigen door de regentes Adelheid. Otto vergrootte zijn bezit ook door ontginningen te bevorderen.
In 995 werd Otto wederom tot markgraaf van Verona benoemd, als opvolger van de overleden Hendrik II van Beieren. Otto's zoon Bruno werd benoemd tot paus Gregorius V, kroonde Otto III als keizer en overleed binnen drie jaar na zijn benoeming - nog geen 30 jaar oud. Otto werd de belangrijkste adviseur en bestuurder van het rijk in Italië en trad regelmatig op als gevolmachtigde van de koning. Op 14 oktober 1001 was hij voorzitter van een keizerlijke hoorzitting in Pavia (stad).
In 1002 werd Otto als kandidaat-koning voorgedragen door Hendrik IV van Beieren. Dit lijkt een politieke zet van Hendrik te zijn die zo eerst de tegenkandidaat Liudolf van Brauweiler de wind uit de zeilen kon nemen: Liudolf en Otto behoorden allebei tot de naaste verwanten van het keizerlijk huis (Hendrik stond een graad verder in de verwantschap) maar terwijl Otto een gerespecteerd en ervaren bestuurder en veldheer was, was Liudolf nog een kleuter. Aan de andere kant hadden Liudolf en zijn familie beduidend meer bezittingen dan Otto dus het was maar de vraag of hij een uitverkiezing had kunnen doorzetten. Toen Otto wezenlijke steun had verworven voor zijn kandidatuur, trad hij terug en droeg zijn kandidatuur over op Hendrik. In ruil daarvoor kreeg Otto het hertogdom Karinthië maar moest daarvoor wel zijn bezittingen in Worms ruilen tegen Bruchsal.
In 1003 leidde Otto een veldtocht tegen markgraaf Arduin van Ivrea, maar moest zich zonder succes terugtrekken omdat Arduin de Alpenpassen tegen hem kon behouden. In 1004 nam hij deel aan de Italiaanse veldtocht van koning Hendrik en versloeg hij de Italiaanse troepen bij Primolano.
Otto is begraven in Bruchsal.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Judith. Judith is geboren circa 955; is gestorven in 991. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Albert I van Namen. Albert (zoon van Robert I van Namen) is geboren circa 950; is gestorven vóór 1011. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Ermentrudis getrouwd Otto Willem van Bourgondië in 982. Otto (zoon van Adelbert I van Ivrea en Geberga van Dijon) is geboren in 962; is gestorven op 21 sep 1026 in Dijon,,Bourgogne,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Door zijn afkomst was Liudolf een belangrijke figuur in de Duitse politiek. Door zijn vader was hij een van de rijkste edelen van Lotharingen en door zijn moeder was hij de nauwste mannelijke bloedverwant van keizer Otto III. Na de dood van Otto in 1002 was Liudolf een van de belangrijkste kandidaten voor het koningschap maar in zijn plaats werd de politiek bedreven Hendrik II gekozen. Liudolf was toen twee jaar oud, en kreeg daardoor zijn bijnaam "het Kind". Na het overlijden van Hendrik in 1024 probeerde Liudolf opnieuw om koning te worden maar nu werd hij afgetroefd door Koenraad II de Saliër.
Liudolf was gehuwd met Mathilde, dochter van Otto I van Zutphen. Liudolf was graaf van Bonn en Zutphen, heer van Alzey en Waldberg, voogd van de door zijn vader gestichte abdij van Brauweiler (huisabdij van de Ezzonen) en legeraanvoerder van de aartsbisschop van Keulen. Hij werd begraven in de abdij van Brauweiler.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hendrik was graaf van de Wormsgau, stierf als een jonge man en werd begraven in de dom van Worms
[wikipedia]

Gezin/Partner: Adelheid van Elzas. Adelheid (dochter van Richard van Metz) is geboren circa 975; is gestorven op 19 mei 1039-1046. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Albert volgde in 1012 zijn broer Robert II als graaf van Namen op. In 1018 wordt hij vermeld in het leger van de hertog van Lotharingen. In 1031 was hij een prominente aanwezige (na de hertog) bij de stichting van Sint-Bartolomeüskerk (Luik). In 1034 was Albert aanwezig bij de wijding van de Sint-Laurentiusabdij in Luik en verkreeg daarbij de voogdij over Wasseiges. In 1037 nam hij deel aan de veldslag bij Bar-le-Duc (Meuse) waar Odo II van Blois werd verslagen en gedood. Albert steunde samen met zijn zwager Lambert II Balderik van Leuven, keizer Hendrik III van Duitsland tegen hertog Godfried II van Lotharingen die ook zwager van Albert en Lambert was. Albert werd voogd van Andenne en stichtte de collegiale kerk van Sint-Aubin te Namen in 1047, waaraan hij na het overlijden van zijn moeder zijn domein van Glons-sur-le-Geer schonk.
[wikipedia]

Albert getrouwd Regelindis van Lotharingen vóór 10 mrt 1035. Regelindis (dochter van Gozelo I van Neder-Lotharingen) is geboren circa 994; is gestorven na 1064. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Gerard van Lotharingen. Gerard (zoon van Gerard van Metz en Gisela) is geboren circa 1030; is gestorven op 14 apr 1070 in Remiremont,,Lorraine,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Beroep: graaf van Leuven 3-6-1041

Aantekeningen:

GIVN Lambert II (ook Balderik)
SURN van Leuven

Gezin/Partner: Oda van Neder-Lotharingen. Oda (dochter van Gozelo I van Neder-Lotharingen) is begraven in Nijvel,,,België. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In haar tweede huwelijk trouwde Gisela met Ernst I van Zwaben. Na diens dood werd zij in 1015 regent van het hertogdom Zwaben.
Zij huwde ten slotte in 1016 met Koenraad, graaf van Speyer en Worms. Koenraad was afkomstig uit de hoge adel maar had slechts een bescheiden positie geërfd. De beide echtelieden waren familie in de achtste graad (ze stammen allebei af van Hendrik de Vogelaar, de moeder van Gisela, Gerberga van Bourgondië, en de grootvader van vaderskant van Koenraad, Otto I van Karinthië, waren achternicht en achterneef van elkaar). Dit was volgens de regels van die tijd een legaal huwelijk (verwantschap in de zevende graad was verboden) maar keizer Hendrik II de Heilige, die bloedverwantschap graag gebruikte om de huwelijkspolitiek van de adel te frustreren, maakte bezwaar tegen het huwelijk. Koenraad en Gisela werden verbannen en Gisela verloor haar functie als regent van Zwaben. In 1020 verzoenden Koenraad en Hendrik zich weer en konden Koenraad en Gisela terugkeren.
Koenraad werd in 1024 tot koning gekozen, en gekroond door de aartsbisschop van Mainz. Die weigerde echter om Gisela te kronen waardoor die op 21 september 1024 te Keulen apart tot koningin werd gekroond. Op 26 maart 1027 werden Koenraad en Gisela te Rome ook tot keizer en keizerin gekroond. Op de terugweg gaf ze schenkingen aan de abdij van Sankt Gallen, voor het lezen van missen voor zichzelf en voor haar zoon Hendrik.
Gisela was politiek zeer actief. Ze nam deel aan meerdere synodes. In 1027 wist ze te bereiken dat haar neef, Rudolf III van Bourgondië, bij testament zijn koninkrijk aan Koenraad naliet. In 1034 kwam Bourgondië, na twee jaar verzet door een groep weerspannige edelen en bisschoppen, daarmee definitief bij Duitsland. In 1039 zou Bourgondië een verregaande autonomie krijgen van Hendrik III. Ook wist zij in 1033 te Merseburg een vrede met Mieszko II Lambert van Polen te sluiten. Ze bemoeide zich volop met benoemingen van bisschoppen en abten. En ook bemiddelde Gisela regelmatig tussen Koenraad en haar zoon Ernst II van Zwaben, die herhaaldelijk in opstand kwam tegen zijn stiefvader. Uiteindelijk gaf ze op en liet ze Ernst vallen, die in 1030 dan ook om het leven kwam (en dan kan die nog niet ouder dan 15 zijn geweest!). Ernst II zou voortleven in de literatuur: hij is de inspiratie voor het middeleeuwse epos "hertog Ernst". Herman, de tweede zoon uit het huwelijk van Gisela met Ernst, werd hierdoor later hertog van Zwaben. In 1037 bezocht Gisela de graven van de apostelen in Rome. Na het overlijden van Koenraad steunde Gisela haar zoon Hendrik III maar dit leidde tot spanningen en haar invloed nam snel af. Gisela werd begraven in de dom van Speyer, waar het lichaam van Koenraad al eerder was begraven.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Bruno von Braunschweig. Bruno is geboren circa 970; is gestorven op 10 dec 1014 in Braunschweig,,Niedersachsen,Deutschland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gisela getrouwd Konrad van Frankenland in 1015. Konrad (zoon van Hendrik van Spiers en Adelheid van Elzas) is geboren circa 990; is gestorven op 4 jun 1039 in Utrecht,,Utrecht,Nederland. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Andere gebeurtenissen:

• Naam: Agnes van Burgund
• Naam: Agnes van Mâcon

Aantekeningen:

Agnes trouwde in 1019 met Willem V van Aquitanië, als zijn derde echtgenote. Zij schonk bezittingen aan de abdij van Cluny. In 1032 hertrouwde ze met Godfried II van Anjou, samen stichtten ze op 31 mei 1040 de abdij van de drie-eenheid in Vendôme. Agnes was vanaf 1039 regentes van Aquitanië. Ze arrangeerde het huwelijk van haar dochter Agnes met Hendrik III (20 november 1043) en leefde daarna aan het keizerlijk hof - en gaf haar functie als regent op. Ze scheidde in 1047 van haar tweede man en stichtte daarna de abdij van Notre Dame te Saintes; ze werd daar non in 1068. Agnes is begraven in de priorij van Sint Nicolaas in Poitiers.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Wilhelms van Aquitanien und Poitou. Wilhelms (zoon van Wilhelm IV van Aquitanien en Emma von Blois) is geboren in 969; is gestorven op 31 jan 1030 in Maillezais,,Pays de la Loire,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]