Clovis I

Aantekeningen:

was de eerste Koning der Franken die alle Frankische stammen verenigde onder één heerser. Hij was ook de eerste katholieke koning die heerste over Gallië (Frankrijk). Hij was de zoon van Childerik I en Basina. In 481, toen hij vijftien jaar oud was, volgde hij zijn vader op. De Salische Franken waren een van de twee Frankische stammen die het gebied ten westen van de lagere Rijn bezetten, met hun centrum in een gebied bekend als Toxandrië, tussen de Maas en de Schelde (in wat nu Nederland en België is). Clovis' machtsbasis was ten zuidwesten van dit, in de buurt van Doornik en Cambrai langs de moderne grens tussen Frankrijk en België. Clovis veroverde de naburige Salisch Frankische koninkrijken en vestigde zichzelf als enige heerser van de Salische Franken voor zijn dood. De kleine kerk waarin hij werd gedoopt heet nu het klooster van Saint-Remi en een standbeeld van hem die gedoopt wordt door Remigius van Reims kan er worden gezien. Clovis en zijn vrouw Clothilde zijn begraven in de Sint-Genevieve kerk in Parijs. Een belangrijk deel van Clovis nalatenschap is dat hij de macht van de Romeinen verminderde in 486 door de Romeinse heerser Syagrius te verslaan in de Slag bij Soissons.
Clovis werd bekeerd tot het katholicisme, in tegenstelling tot het arianisme dat vaak voorkwam onder de Goten die heersten over het grootste gedeelte van Gallië in die tijd, op initiatief van zijn vrouw, Clothilde, een Bourgondisch Gothische prinses die een katholiek was ondanks het arianisme dat haar omringde aan het hof. Hij werd gedoopt in een kleine kerk die zich op of naast de site van de Kathedraal van Reims bevond, waar de meeste toekomstige Franse koningen gekroond zouden worden. Deze daad was van enorm belang in de latere geschiedenis van West- en Centraal-Europa in het algemeen, omdat Clovis zijn domein uitbreidde over bijna de hele oude Romeinse provincie Gallië (ruwweg modern Frankrijk). Hij wordt beschouwd als de stichter van de Merovingische dynastie die heerste over de Franken voor de volgende twee eeuwen.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Clothilde. Clothilde (dochter van Chilperik II van Bourgondië en Caratene) is geboren circa 480; is gestorven op 3 jun 545 in Tours,,Centre,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij ligt begraven in het door hem gestichte Sint-Medardusabdij in Soissons.
Na de dood van zijn vader in 511 werd het rijk opgesplitst tussen Chlotarius I en zijn drie broers, die elk een koningstitel kregen. Chlotarius I kreeg het oorspronkelijke kerngebied van de Salische Franken en het zuidelijk deel van Aquitanië, met Soissons als hoofdstad
[wikipedia]

Gezin/Partner: Ingund. Ingund (dochter van Baderic van Thüringen) is geboren in 499; en is gestorven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

In 556 moet hij voor zijn vader samen met zijn broer Gunthram, de opstand van zijn broer Chramm onderdrukken. Chramm laat ze geloven dat hun vader is overleden en de broers keren terug zonder slag te hebben geleverd. In 561 wordt hij koning maar doet vooral van zich spreken door zijn huwelijksleven. Na zijn dood werd zijn koninkrijk onder zijn broers verdeeld omdat hij alleen maar dochters had.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Ingoberga. Ingoberga is geboren circa 520; is gestorven in 589 in Tours,,Centre,France. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Toen zij de heidense koning Ethelbert van Kent huwde, kreeg zij het recht om het christelijk geloof te blijven belijden. Hiertoe bracht zij Liudhard, haar eigen hofkapelaan mee. Wanneer dit huwelijk ongeveer plaatsvond is niet bekend, maar het moet omstreeks 560 geweest zijn. Zij herstelde in Canterbury een christelijke kerk, die dateerde uit de Romeinse periode, 150 jaar eerder, en wijdde deze aan Sint Maarten. Augustinus van Canterbury kreeg veel steun van Bertha bij de kerstening van Engeland. Bertha werd gedoopt in 597 en Canterbury werd de moederkerk van Engeland.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Aethelbert. Aethelbert is geboren circa 550; is gestorven op 24 feb 616. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Hij volgde zijn vader koning Æthelbert op in 616 en werd opgevolgd door zijn zoon Earconbert in 640. Hoewel hij meer macht en aanzien had dan de gemiddelde Kentische prins, wordt hij beschouwd als een lakse koning, aan wiens hof de Frankische vorsten veel invloed hadden.
Eadbald had de bekering van zijn vader niet gevolgd en was na diens dood getrouwd met zijn stiefmoeder. Dit paste in de oude traditie waarbij een zoon tegelijk met de troon van zijn vader ook diens vrouw erfde, in dit geval dus zijn stiefmoeder. Nadat hij koning werd vluchtten de bisschoppen van Rochester en Londen naar Gallië.
Eadbald werd pas later gedoopt, waarschijnlijk in 625 (of 619) door aartsbisschop Laurentius van Canterbury. Dit gebeurde nadat de aartsbisschop de koning verhaalde van diens ontmoeting met de Heilige Petrus en hem zo kon bekeren tot het christendom. Na deze bekering werd hij een respectabel christen die de Kentische kerk onder koninklijke bescherming plaatste en die veel privileges verleende , in 624 bouwde hij een kerk in Canterbury. In diezelfde periode keerde Justus van Rochester terug naar het koninkrijk. Daarnaast verstootte hij ook zijn eerste vrouw (zijn stiefmoeder) en huwde hij met de Frankische prinses Emma. Waarschijnlijk was zij dochter van koning Chlotarius II hoewel er ook een theorie is die beweert dat ze dochter was van de machtige hofmeier Erchinoald.
In 625 huwde hij zijn zuster uit aan de koning aan Edwin van Northumbria. Een jaar later beëindigt hij een oorlog tegen Wessex. Eadbald sloeg gouden munten in Londen, en was daarmee de eerste Engelse koning die dat deed.
Koning Eadbald overleed in 640, hoewel deze datum in geen enkele Angelsaksische bron verschijnt, maar wel in een Frankische bron, met name de annalen van de Kerk van Salzburg. Dit getuigt eveneens van een sterke Frankische invloed die zich zal blijven doorzetten in de volgende generatie.
[wikipedia]

Gezin/Partner: Onbekend. [Gezinsblad] [Familiekaart]