Aantekeningen: Onze voorouders

Voeg bladwijzer toe

Treffers 1,701 t/m 1,750 van 5,249

#	Aantekeningen	Verbonden met
1701	Jong gestorven of voortlevend te Westmaas onder GROENEWERF.	Bastiaen Teunis (I19816)
1702	Joos hertrouwd in maart 1789 als weduwe van Theresia Verschoor vermoedelijk is Theresia dus in het kraambed van de tweeling overleden.	Vergragt, Joos (I21256)
1703	Joost Janssen van Melsene (Melsele; Vlaanderen) met Beeltyen Dirricks van Westwesel (Wuustwezel; Belgisch Brabant)	Gezin F897
1704	Joost de ?? Joosten soene van Oudenaerden Maricken Wor Jacob Joerdensdr van Dordrecht getrouwt den 3 july anno 1607	Gezin F223749316
1705	Jordaen Jacobssen Wors van Dordrecht Grietgen Jacob Mewessen d. van Swyndrecht door schouten van Swyndrecht	Gezin F223749305
1706	Jorden Pietersz. Wor j.m. & Machtel Arijens j.dr. beijde v. Swind. den 18 Meert 1668.	Gezin F223749315
1707	Josina Angelique fille de Pierre Wor et de Marie Anne Bertheux a me presentee par Angelique Bertrand femme de Pierre Bertheux et grandmere de l'enfant qui a me baptise por mr. Bonvoun Pasier celle eglise	Wor, Josina Angelique (I24436)
1708	Jun 28 vrijdach voor hoorshe kermisse kort na den middags sterft na lange quyninge seer christelijck Fenneken te Meerman weduwe van z. Derck Sijthof.	te Meerman, Fenneken (I20476)
1709	Jun. 17. op saterdagh tegen den avont, sterft Fenneken Banze huisvrou van Tonnys Cuiper, int craembedde na verlossinge van enen jongen soon des volgende dagh gedoopt ende genaemt Claes, die moeder was kranck geweest aen die brantsiechte op den derden dagh.	Fenneke Banze (I20474)
1710	Jun. 24 op saterdach sterft Claes boven[gemeld] het jongste kint van Toonys Sijthof die Cuiper ende volgt also sijn moeder Fenneken op den achsten dagh.	Sijthoff, Claes (I20565)
1711	K. Jan V. Arij Wor M. Kaatje Zeeman meter Jannetje van der Poel Dooph Johanna Wor	Wor, Jan Ariens (I24399)
1712	KNIL militair, verbleef in een Japans interneringskamp	van Aalderen, Gezinus (I12670)
1713	Kan ook geboren zijn in Beekbergen (bron: Ineke Koolwijk)	Essenstam, Jacob (I954)
1714	Karel Martel was hofmeier van het Frankische Rijk. Hij reorganiseerde het Frankische leger en bestuur en wist daarmee met succes zowel zijn binnenlandse als buitenlandse tegenstanders, met name de Arabieren, Friezen en Saksen het hoofd te bieden. Zijn macht werd zo groot dat hij de plaats van de Merovingische koningen innam, zonder zichzelf tot koning uit te roepen. Karel wordt beschouwd als stamvader en naamgever van de Karolingen. Hij was zoon van Pepijn II en diens tweede vrouw in bigamie Alpaida, en is begraven in de abdij van Saint-Denis. Zijn bijnaam Martel (klemtoon op de laatste lettergreep) betekent hamer (vergelijk het Franse woord voor "hamer": marteau). Daarmee wordt de spreekwoordelijke hamer bedoeld waarmee Karel de Arabieren 'vermorzelde'. [wikipedia]	Karel Martel (I20269)
1715	Kerkmeester en schepen van Charlois.	Pieter Cornelisz (I19751)
1716	Kerkmeester te Charlois en schout van Katendrecht 1609.	Cornelis Japhetsz (I2634)
1717	Kerkmeester te Gameren (1624)	Timmer, Cornelis (I21339)
1718	Kerkmeester van Charlois 1616, 1618, waarsman van het Land van Charlois binnensbans 1624.	Pors, Jan Leenderts (I21401)
1719	Kind aangegeven door Klaas Kornelis de Roos (de grootvader) vermeld een kind van zijn dochter Gaaitske Klazes de Roos bij hem inwonende. getuigen: Jelle Tjeerds Reet, koopman en Jan Relinde van Blom, ontvanger beide wonende te Dragten	de Roos, Martzen Klazes (I24971)
1720	Kind door de vader geheft	Huizer, Jan Cornelisz (I368)
1721	Kind genaamd Cornelia ingeschreven in het jaar 1846 in het geboorteregister van Dordrecht, erkend bij huwelijk	Gezin F223746085
1722	Kind van: Reinier Ambachtsheer	Ambagtsheer, Adriana (I3065)
1723	Knape, raadslid v. Holland 1345/48, 1355 (raad van graaf Willem V), leenman van Putten 1331/59 en van Arkel 1357/66. Schepen van Gorinchem 1349, 54.	Die Blonde, Jan (I1721)
1724	Koenraad was een belangrijke vertrouweling van Lodewijk de Vrome. Oorspronkelijk was hij graaf van de Argengau. Hij verwierf grote bezittingen in Schwaben. In 830 was hij ook hertog van Alemannië en voogd van de Abdij van Sankt Gallen, en werd in dat jaar (als aanhanger van de keizer) gedwongen om in het klooster te treden tijdens de eerste opstand tegen Lodewijk de Vrome. In 833-834 deelde hij de gevangenschap van de keizer Lodewijk. In 839 wordt hij vermeld als graaf van de Argengau, Alpgau, Rheingau, Eritgau en Zürichgau. Hij was ook lekenabt van de Abdij van Sint-Germanus van Auxerre. In 842 was Koenraad namens Karel de Kale en Lodewijk de Duitser een van de drie onderhandelaars in de onderhandelingen voor het verdrag van Verdun. In 844 werd hij ook graaf van de Linzgau. Daarmee bestuurde hij vrijwel het gehele gebied rondom het Bodenmeer. In 849 werd hij graaf van Parijs (onder Karel de Kale dus), Koenraad bleef echter een belangrijke adviseur van Lodewijk de Duitser. Toen Karel en Lodewijk in 859 echter met elkaar in conflict kwamen, moest Koenraad een keuze maken en koos het kamp van Karel. Hij verloor zijn bezittingen in Alemannië en Beieren maar kreeg van Karel het graafschap Auxerre. Dit vormde later de basis voor de Bourgondische bezittingen van de Welfen. [wikipedia]	van Auxerre, Koenraad I (I20634)
1725	Koenraad was zoon van graaf Koenraad I van Auxerre en Adelheid, dochter van Hugo van Tours en Ava van Morvois. Samen met zijn vader had hij in 859 de kant van Karel de Kale gekozen in zijn conflict met Lodewijk de Duitser. Hierdoor verloor hij zijn bezittingen in Schwaben en Beieren. Ze werden door Karel voor hun verliezen gecompenseerd, Koenraad werd in 863 graaf van Auxerre. Korte tijd later viel hij echter in ongenade bij Karel en zocht zijn toevlucht bij Lotharius II. Die gaf hem de opdracht om de opstandige hertog Hugbert te verslaan, wat Lotharius zelf al meer dan vijf jaar niet was gelukt. Koenraad versloeg Hugbert in 866 bij Orbe en kreeg zijn titels: hertog van het gebied tussen de Jura en de Alpen, lekenabt van Saint-Maurice. [wikipedia]	van Auxerre, Koenraad II (I20650)
1726	Koenraads vader was jong overleden en daardoor kreeg zijn oom Koenraad de grote erfenis van zijn grootvader Otto I van Karinthië. Koenraad zelf werd in bescheiden omstandigheden opgevoed door Burchard, de bisschop van Worms. Eenmaal volwassen werd hij graaf van Speyer en Worms. In 1017 werd Koenraad gewond aan de zijde van zijn oom Gerard van Metz tegen Godfried II van Lotharingen. Hij trouwde in 1016 met Gisela van Zwaben. Keizer Hendrik II probeerde (zonder werkelijke grond) het huwelijk te dwarsbomen op grond van bloedverwantschap en liet het paar in de ban doen. Koenraad en Gisela gingen in ballingschap en in 1019 hielp Koenraad zijn neef, de latere hertog Koenraad II van Karinthië tegen de toenmalige hertog van Karinthië, Adalbero van Eppenstein. In 1020 verzoende Koenraad zich met de keizer en deze gaf zijn verzet tegen het huwelijk op. Na de dood van de kinderloze keizer Hendrik werd Koenraad tot koning gekozen en op 8 september 1024 in Mainz gekroond. De adel uit Lotharingen en Saksen had de verkiezing niet gesteund maar Koenraad wist na onderhandelingen ook daar als koning te worden erkend. Hij moest daarvoor wel concessies doen: zo stemde hij toe dat in Saksen weer het eigen Saksische recht ging gelden en liet hij dat vastleggen in een wetboek. In 1025 volgde de huldiging door de Italiaanse bisschoppen te Konstanz (stad) en besprekingen met de bevolking van Pavia (stad) die na de dood van Hendrik de koninklijke palts in die stad had verwoest. In 1026 werd Koenraad in Milaan (stad) tot koning van Italië gekroond. In 1027 werd hij in Rome door paus Johannes XIX gekroond tot Keizer van het Heilige Roomse Rijk. Ook was Koenraad in 1026/1027 hertog van het hertogdom Beieren. Zijn zoon Hendrik III werd in 1028 tot medekoning gekroond en zou zich snel ontwikkelen tot een belangrijke adviseur van zijn vader. Koenraad voerde een actieve en agressieve politiek tegen de oostelijke buurlanden van Duitsland. In 1028 hield hij een veldtocht tegen Polen. Koning Mieszko moest alle westelijke veroveringen van zijn vader opgeven en was ook gedwongen zijn koningstitel op te geven en Koenraad als leenheer te erkennen. In 1029 hield Koenraad een veldtocht tegen Hongarije maar die liep op een mislukking uit en het Duitse leger moest zich zelfs bij Wenen overgeven. Koenraad sloot een bondgenootschap met Knoet de Grote en gaf hem gebieden in het noorden van Duitsland in leen. In 1036 liet Koenraad ook zijn zoon Hendrik trouwen met een dochter van Knoet. In 1033 organiseerde Koenraad een nieuwe aanval op Polen, van drie zijden: Polen werd tegelijk door Duitsland, de Denen en door het Kievse Rijk aangevallen. Koning Rudolf III van Bourgondië had in 1016 keizer Hendrik II als leenheer gehuldigd en beloofd dat hij Bourgondië aan hem zou nalaten als hij zonder directe erfgenamen zou overlijden. Na de dood van Hendrik verviel deze belofte maar zijn nicht, keizerin Gisela, wist te bereiken dat Rudolf de belofte hernieuwde aan Koenraad. Dit leidde direct tot verzet van Gisela's zoon uit een eerder huwelijk, Ernst II van Zwaben, die zichzelf als kandidaat voor de opvolging van Rudolf zag. Ernst kwam in opstand tegen Koenraad. Verzoeningspogingen door Gisela mislukten en uiteindelijk werd Ernst in 1030 gedood door de bisschop van Konstanz. Rudolf overleed in 1032 en zijn neef Odo II van Blois, de machtigste edelman van Frankrijk, greep de macht in Bourgondië en riep zich uit tot koning. Koenraad liet zich op 2 februari 1033 te Payerne (gemeente) tot koning van Bourgondië kronen. Hij vermeed een directe confrontatie met Odo maar wist door diplomatie te bereiken dat steeds meer edelen en geestelijken in Bourgondië zijn aanspraken steunden. In 1034 werd hij uiteindelijk in Zürich (stad) door de edelen als koning van Bourgondië gehuldigd. In het zuiden ontnam Koenraad in 1035 markgraaf Adalbero van Eppenstein zijn functies in de marken Karinthië en Verona, en gaf deze functies aan zijn neef Koenraad II van Karinthië. Koenraad had de controle over alle belangrijke Alpenpassen nu vast in handen en kon zich nu actief met Italiaanse zaken bezighouden. In 1038 mengde Koenraad zich in de Italiaanse twisten tussen de bisschoppen en de hoge adel enerzijds, en de lage adel en steden anderzijds. Toen hij de bisschop van Milaan gevangen zette, ontstond echter een algemeen anti-Duitse weerstand. Dat anti-Duitse sentiment was over de jaren versterkt door Koenraads beleid om Duitse bisschoppen in Italië te benoemen en door de hoge Italiaanse adel bij voorkeur met Duitse families te laten trouwen. Door slimme wetgeving wist hij de meeste edelen echter weer aan zijn kant te krijgen. Koenraad stelde ook orde op zaken in Zuid-Italië waardoor het keizerrijk ook daar een aantal vazallen kreeg. Op de terugweg brak een epidemie uit in het leger waardoor onder andere zijn schoondochter en zijn stiefzoon overleden. Koenraad zelf bleef gezond. In 1039 stierf Koenraad in Utrecht aan een aanval van jicht. Zijn ingewanden werden in de Dom van Utrecht bijgezet, mogelijk heeft om die reden zijn zoon een vermoedelijk kerkenkruis daaromheen gebouwd. Zijn stoffelijk overschot werd met grote pracht en praal naar Speyer gebracht en bijgezet in de dom. Koenraad wordt algemeen gezien als een zeer bekwaam bestuurder en diplomaat, ambitieus maar voorzichtig. Hij continueerde het beleid van de Ottonen op het gebied van godsdienst met een voortzetting van de Rijkskerk en steunde de hervorming van de kloosters, mede om de politieke rol van de kloosters in te perken. Zijn bestuur steunde niet zo zeer op de hoge adel maar op de lage edelen, de opkomende steden en op zijn ministerialen. Hij stelde nieuwe wetboeken op voor Saksen en voor Italië. Koenraad zou de eerste van de middeleeuwse vorsten zijn die een duidelijk onderscheid zag in zijn eigen positie en de staat als zelfstandig instituut. Dit kwam naar voren in de berechting van een edelman die zich had verrijkt uit algemene middelen maar zorgvuldig had vermeden de belangen van Koenraad te schaden. Het verweer van de edelman was dat hij onschuldig was omdat hij de koning niet had benadeeld. Koenraad veroordeelde hem toch. Daarbij gebruikte hij een beeldspraak waarin hij de koning vergeleek met een scheepskapitein en de staat met een schip, en dat het beschadigen van het schip als een misdaad op zich moest worden beschouwd. Aan de andere kant was Koenraad persoonlijk hebzuchtig en maakte hij voortdurend gebruik (misbruik) van zijn positie om voor zichzelf bezittingen te verwerven. Ook bij de benoeming van hoge geestelijken keek hij alleen naar politieke en persoonlijke belangen; sommige ambten werden openlijk verkocht. De geschiktheid van geestelijken voor hun ambt deed voor Koenraad niet ter zake. Koenraad gaf opdracht om in Nijmegen, op de restanten van de palts van Karel de Grote, de Sint-Nicolaaskapel te bouwen. [wikipedia]	van Frankenland, Konrad (I20259)
1727	Komt in de 10e penning van 1543 voor met 32 geniet en een huis te Poortugaal.	Adriaen Beijens (I4862)
1728	Komt vermoedelijk uit Middelburg een broer van hem Francios is daar begraven en een zuster Clara getrouwd met Isaac de Bont/Bout ook.	Broodhagen, Adriaen (I6069)
1729	Komt voor met de naam Adriana Jan Melsen Adriana Jan Jacob Goderts dochter Adriana Jan Jacob Godert Hendrikx dochter	Melsen, Adriana Jan Jacob Godert Henrickx dr (I22147)
1730	Konstantinos was broer van Bardas, een beroemd generaal die in de periode 975-979 tevergeefs een opstand leidde om zelf keizer te worden. [wikipedia]	Skleros, Konstantinos (I20812)
1731	Koopt zichzelf voor 1300 gulden in in 1737 op 45 jarige leeftijd	Ambagtsheer, Maria (I19889)
1732	Koppeling aan deze ouders en daarmee dus ook de doopdatum onzeker	Patroonse, Katrina (I5264)
1733	Koppeling aan ouders op basis van naam eerste dochter. (vernoemt naar de 2 oma's) Onbekend is nog wie doopgetuige bij Niesje Marie is (Aaltje Ambagtsheer)	Ambagtsheer, Adriana (I3965)
1734	Kornelis Wor en Marrigje va.d. Berg get. Maeyke; Neeltje	Wor, Neeltje (I24465)
1735	Kort na het huwelijk verblijft het echtpaar korte tijd in Delf waar Cornelis de bene neemt en niet meer terugkeert. Hij laat zijn jonge vrouw waarschijnlijk achter met zijn vijfjarige dochter uit zijn eerste huwelijk. Zo blijkt uit een vonnis bij de huwelijkse bijlage van Gerarda's tweede huwelijk	Gezin F444
1736	Kunigunde van de Ardennen (ca 890-ca 940) was de moeder van Siegfried, de stichter van Luxemburg, en van Adalbero I, bisschop van Metz, en was getrouwd met paltsgraaf Wigerik van Lotharingen. Kunigunde was hoogstwaarschijnlijk een dochter van 'Irmintrud' en een man wiens naam niet met zekerheid bekend is, mogelijk Reinier I van Henegouwen. Wel is zeker dat haar moeder een zus was van de Franse koning Karel de Eenvoudige. Beiden waren kinderen van Lodewijk de Stamelaar, wiens grootvader, Lodewijk de Vrome, een kind van Karel de Grote was. Hierdoor was het eerste Luxemburgse huis, dat gesticht werd door Kunigundes zoon Siegfried, nauw verwant aan Karel de Grote. Kunigunde hertrouwde met Richwin van Verdun, zoon van Giselbert I van Maasgouw. [wikipedia]	van de Ardennen, Kunigunde (I20614)
1737	Kuyc en Grave 1254-1308, heer van Merum en Neerloon	van Kuyc, Jan I (I17766)
1738	LEU1:54-55 ITEM 25 ROLE 1-02 GIVN Hendrik III SURN van Leuven	van Leuven, Hendrik III (I6893)
1739	LEU1:55-58 ITEM 139 ROLE 93-02 GIVN Godfried I 'met de Baard' SURN van Leuven	van Leuven, Godfried I 'met de Baard' (I20347)
1740	LEU1:58 ITEM 139 ROLE 93-03 GIVN Godfried II SURN van Leuven	van Leuven, Godfried II (I20351)
1741	LEU1:58-60 ITEM 139 ROLE 93-04 ITEM 172 ROLE 120-04 GIVN Godfried III SURN van Brabant	van Brabant, Godfried III (I20353)
1742	Lambertus van Ijsendoorn wedunaar van 's Gravenhage woont bij de Beurs met Anna Wor jonge dogter van Dordregt woont bij het Bagijnhoff geassisteert met Dirk Wor haer broeder vermits de indispositie van haer vader den 9 juny alhier getrout door do. Geerling	Gezin F223749359
1743	Lammert Annink en Fenne Wevers - Geertruid	Annink, Geertruid (I4815)
1744	Landbouwer aan de 's-Herendijk te Oost-barendrecht	Frans Leendertsz (I19799)
1745	Landbouwerse in het Santblock. Aktesoort testament Datum 18/12/1619 Archief ONA Rotterdam Inventarisnummer 101 Aktenummer/Blz. 96/134 Notaris Nicolaas v.d. Hagen Aechtgen Ariensdr, weduwe van Leendert Leendertsz de Jonge Pors, wonende in Saerloos, benoemt haar kinderen Arien, Clement, Jan, Pieter, Jonge Arien, Isanac, Jacob, Toentgen en Aechtgen Leenderts tot haar erfgenamen.	Porre, Aechtgen Adriaensdr (I21429)
1746	Laurens Rottinck soone van borgermeester Gerrit Rottinck binnen Delden ende Martha Christina Froen dochter van zalliger Costman Froenen tot Derekamp proclamati die 26 september coppalati die 7 november	Gezin F1944
1747	Laurens Rottink Weduwenaer van zaliger Martha Christina Froen binnen delden ende Aaltjen ten Tije dogter van borgermeester Jan ten Tije binnen Goor Proclamati 25 martii copulati 22 aprilis	Gezin F1878
1748	Laurentz Henricxsen schoenmaker Anneken Sibert Wors dr beyde van Dordrecht getrouwt den 26. aug. 1607	Gezin F223749253
1749	Leenderd Kornelisz Boer j.m. won. alhier en Lijsbeth Jansd van der Stoep j.d. geb. en won. te OB, hier getrouwd op 1 juni	Gezin F528
1750	Leendert Ambagtsheer begraaft in 1730 een "kraamkind".	Ambagsheer, Pietertie (I3198)